ΠΑΡΙΣΙ. Ερωτήματα σχετικά με τον θάνατο του προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν εγείρει το νέο βιβλίο του ανταποκριτή του BBC στο Παρίσι, Φίλιπ Σορτ, το οποίο βασίζεται σε συζητήσεις του με τη «δεύτερη σύζυγο» του Μιτεράν και μητέρα της νόθας κόρης του, Αν Πενζό.
Σύμφωνα με το πόνημα, ο Μιτεράν είχε ζητήσει από τον θεράποντα ιατρό του την πραγματοποίηση ευθανασίας όταν ο καρκίνος, από τον οποίο έπασχε, θα επηρέαζε τον εγκέφαλό του. Η κ. Πενζό αποκαλύπτει ότι το πρωινό της 7ης Ιανουαρίου, ο δρ Ταρό τής ζήτησε να αποχωρήσει από το σπίτι, ενώ συνεχίζει λέγοντας ότι «ο δρ Ταρό πρέπει να “βοήθησε” τα πράγματα».
Η κ. Πενζό χαρακτηρίζει τη σχέση με τον Μιτεράν θυελλώδη. «Δεν ήταν αυτό που σχεδίαζα για τη ζωή μου. Η σχέση αυτή με ξεπερνούσε. Δέκα χρόνια μετά τη γνωριμία μας, στα μέσα της δεκαετίας του 1970, γεννιόταν η κόρη μας, Μαζαρίν. Δεν μετάνιωσα όμως. Ο Μιτεράν ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε να σε μαγεύει».
Η νόμιμη σύζυγος του Μιτεράν, Ντανιέλ, γνωρίζει για τη σχέση από την αρχή, αλλά δεν ζητάει διαζύγιο, θεωρώντας ότι αυτό θα έβλαπτε τις πολιτικές επιδιώξεις του υπερφιλόδοξου συζύγου της. Η Πενζό, όμως, δεν κατανοεί τη στάση αυτή. «Τα ερωτικά του γράμματα ήταν παθιασμένα. Πίστευα κάθε λέξη. Μου έλεγε ότι η καλύβα που είχε αποκτήσει στο Λατσέ θα γινόταν το σπίτι μας. Η Ντανιέλ, όμως, δεν το δέχθηκε. Εγώ σχεδίαζα έπιπλα για τον χώρο. Πόσο ανόητη ήμουν! Το πιο σκληρό πράγμα είναι να συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι η πρώτη προτίμηση», λέει η ίδια.
Ο θρυλικός γυναικάς Μιτεράν δεν αρκείται στις δύο γυναίκες του, βιώνοντας αλλεπάλληλες περιπέτειες. Η Αν Πενζό, αντίθετα, παραμένει πιστή, ακόμη και μετά τον θάνατό του. Ερωτηθείσα τι πιστεύει ότι έκανε τον Μιτεράν να μη ζητήσει ποτέ διαζύγιο από την Ντανιέλ, η κ. Πενζό εξηγεί: «Ο θάνατος του πρώτου τους παιδιού, του Πασκάλ, το 1945, τους ένωσε για πάντα. Ο Μιτεράν, όμως, ουδέποτε μου μίλησε για τον χαμό αυτό. Η Ντανιέλ ήταν επίλογή του και ο Φρανσουά ποτέ δεν άφηνε όσα είχε επιλέξει.
Το παιδί που τους ένωσε
Η Μαζαρίν Πενζό υπήρξε καρπός σκληρής διαπραγμάτευσης: «Ηθελα οπωσδήποτε ένα παιδί, ενώ ο Φρανσουά έλεγε ότι στα 57 του χρόνια ήταν πολύ μεγάλος για να γίνει πάλι πατέρας και φοβόταν ότι θα πέθαινε πριν το παιδί αυτό ενηλικιωθεί. Τελικά υποχώρησε και η Μαζαρίν γεννήθηκε. Ηταν το μόνο αληθινό δώρο που μου έκανε». Η Πενζό περιγράφει, τέλος, μια δύσκολη και μοναχική εγκυμοσύνη: «Το φθινόπωρο του 1974, ο Φρανσουά και η Ντανιέλ Μιτεράν ταξιδεύουν στην Κούβα, επικεφαλής αντιπροσωπείας των Σοσιαλιστών. Βρισκόμουν στο τελευταίο σκαλοπάτι της απελπισίας, επτά μηνών έγκυος και αυτός ήταν στην Κούβα με τη γυναίκα του».
Η ιστορικός τέχνης Αν Πενζό σταδιοδρόμησε ως διευθύντρια του Μουσείου του Ορσέ, στα εγκαίνια του οποίου υποδέχθηκε το 1986 τον πρόεδρο Μιτεράν.