Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι οι αντισυγκεντρωθέντες -με στειλιάρια και απειλές του τύπου «θα σας θάψουμε»- στο Σύνταγμα, μέσα στη μεγάλη μάζωξη των «Μένουμε Ευρώπη», ήταν προβοκάτορες. Αν πιστέψουμε τη διαχρονική αριστερή επιχειρηματολογία, η αντισυγκέντρωση με το κόκκινο αστέρι ήταν μια κίνηση που θα μπορούσε να γίνει κόλαφος για την κυβέρνηση. Αν γίνονταν επεισόδια, η κυβέρνηση θα είχε ακέραια και την ηθική και την πολιτική ευθύνη.
Ευτυχώς και γι’ αυτήν, παρενέβησαν τα ΜΑΤ και οι «καυτοί διάλογοι» μεταξύ συγκεντρωθέντων και αντισυγκεντρωθέντων δεν έγιναν θερμή σύγκρουση. Κάποιος από την κυβέρνηση πρέπει να πει -έστω ψιθυριστά- ένα ευχαριστώ στον κ. Γιάννη Πανούση και στην Αστυνομία, διότι τα κανάλια όλου του κόσμου που ήταν συγκεντρωμένα εκεί δεν είχαν πρώτο θέμα «Violent clashes in Athens». Προστάτευσαν τη διεθνή εικόνα της χώρας, όλους εκείνους που ζουν από τον τουρισμό και μια καθ’ όλα ειρηνική συγκέντρωση ανθρώπων που αγωνιούν για το μέλλον της χώρας.
Δεν γνωρίζουμε αν ήταν η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου που έδωσε την εντολή να περιφρουρηθεί αυτή τη φορά το περιστύλιο της Βουλής. Καλά έκανε, όποιος κι αν το ’κανε. Αυτή η χώρα είναι ένα τεράστιο πεδίο εκτόνωσης των διαδηλωτών κάθε απόχρωσης και κάθε επιθυμίας. Το ίδιο το κράτος κλείνει κάθε λίγο και λιγάκι τους δρόμους για να μην ενοχλούνται όσοι θέλουν, με σημαίες και πανό, να πουν κάτι. Κάποιοι χώροι όμως, όπως είναι το προαύλιο της Βουλής, πρέπει να περιφρουρούνται. Οχι για συμβολικούς λόγους, αλλά για πολύ πρακτικούς. Μπορεί, ανάμεσα σε όλους αυτούς που ανεβαίνουν πάνω από το μνημείο, να παρεισφρήσει κάποιο από εκείνα τα διαταραγμένα παιδάκια με τις μολότοφ, για να υλοποιήσει το όραμα «να καεί, να καεί…».
Οι πολίτες έχουν ολόκληρη πλατεία. Φτάνει και περισσεύει για να πουν όλοι το κοντό και το μακρύ τους. Οι πομπώδεις ανοησίες της κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου, τότε που κάποιοι πρωτοεισέβαλαν στο προαύλιο της Βουλής (1.4.2015), του στυλ «είστε αναστατωμένοι επειδή κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν;» και «ας μην ανησυχούν όσοι εμφανίζονται ως Κασσάνδρες για να αναγγείλουν κινδύνους για το Κοινοβούλιο, με δηλώσεις οι οποίες αυτονοήτως ανοίγουν πολλές ορέξεις», θα προξενούσαν γέλιο, αν οι κίνδυνοι δεν ήταν μεγάλοι. Επομένως η πρόεδρος της Βουλής πρέπει να ζητήσει μια συγγνώμη από εκείνο τον δυστυχή αξιωματικό της Αστυνομίας, τον οποίο έκανε συμπρωταγωνιστή στο σόου της τάχαμου δημοκρατικής της ευαισθησίας. Να σημειώσουμε ότι ο αξιωματικός εκτελούσε εντολές να περιφρουρεί τη δίοδο προς το Μαξίμου και όχι τη Βουλή που η κ. Κωνσταντοπούλου θεωρεί τσιφλίκι της.
Μεγαλύτερο μάθημα και από το τρίτο Μνημόνιο που αναγκάζεται να υπογράψει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ είναι η Αγωγή του Πολίτη που τώρα μαθαίνουν στην πράξη, μιας και όταν το δίδασκαν στα σχολεία εκείνοι ήταν σε καταλήψεις. Αν δεν παρενέβαινε η Αστυνομία να απομακρύνει τους αντισυγκεντρωθέντες, η κατάσταση θα ξέφευγε και νόμος θα γινόταν το «δίκιο του μπρατσωμένου». Η Αστυνομία χρειάζεται να επιβάλλει την τάξη επειδή λίγοι, διαταραγμένοι ή προβοκάτορες, μπορούν να προξενήσουν μεγάλη ζημιά και στον τόπο και στην κυβέρνηση.
Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά, πρέπει να πει (έστω ψιθυριστά) ευχαριστώ σε εκείνους που με κάθε ευκαιρία έβριζε…
