Η επιτυχία του νέου προγράμματος για τη διάσωση, την εξυγίανση και την προοπτική ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου θα κριθεί από τρεις αναγκαίες και καθοριστικές προϋποθέσεις. Από τρεις πολύ σημαντικές παραμέτρους, που θα πρέπει να συν-λειτουργήσουν οπωσδήποτε, για να αλλάξουμε ριζικά την οικονομία, το πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο της Ελλάδας.
Το πρώτο κολοσσιαίο ζήτημα είναι η απαραίτητη διοικητική επάρκεια, που αποτελεί τη βάση για την επιτυχή εφαρμογή αυτού του δύσκολου προγράμματος. Η ελληνική οικονομία χρειάζεται εκ των πραγμάτων μια γενναία αναβάθμιση του διοικητικού της μηχανισμού, εξαιρετικά αναγκαία για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της. Περί αυτού δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία. Το ερώτημα είναι: με ποιους ανθρώπους; Με ποια πολιτική ενθάρρυνση; Η Ελλάδα, μέσα από μια υπερκομματική διαδικασία θα πρέπει να επιλέξει τους καλύτερους, τους ικανότερους. Πρόσωπα καταξιωμένα, με ιδέες και γνώση, που θα ηγηθούν αυτής της γιγαντιαίας προσπάθειας. Ποιοι άνθρωποι θα αναλάβουν την αναστήλωση των νοσοκομείων, της δημόσιας υγείας; Την παραγωγική ανασυγκρότηση του αγροτικού τομέα ή την αναδιάρθρωση, για παράδειγμα, του τουριστικού κλάδου και της ακτοπλοΐας;
Το δεύτερο μείζον θέμα είναι ότι ο τόπος χρειάζεται ένα πολύ ισχυρό, εμπνευσμένο και αποφασισμένο πολιτικό σύστημα, μια κυβέρνηση κατά κύριο λόγο με καθαρή σκέψη και στρατηγική, που θα σηκώσει με θάρρος και γενναιότητα την Ελλάδα στους ώμους της. Για να εκπληρωθούν οι πολιτικές εξυγίανσης και ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, για να ξανακερδηθούν οι επενδύσεις και η ανάπτυξη για τους Ελληνες, θα πρέπει πάση θυσία η παρούσα πολιτική τάξη, κυβέρνηση κυρίως και αντιπολίτευση, να υπερβούν κατά πολύ τους εαυτούς τους. Η καθοδήγηση της οικονομίας και η ανάταξη της κοινωνίας μετά τη χρεοκοπία του ελληνικού κράτους επιβάλλουν πρώτα από όλα τη διακομματική συνεργασία, τη συνεννόηση και τη συναίνεση, ένα εθνικό σχέδιο οικονομικής ανασυγκρότησης. Διαφορετικά, η οικονομία και η κοινωνία θα βυθιστούν στο τέλμα και θα αποδεκατιστούν. Πού είναι όμως αυτά τα θεμελιώδη πολιτικά συστατικά της προόδου, μέσα στην πιο επώδυνη φάση της κρίσης; Αρκεί να παρατηρήσει κανείς τη δραματική εικόνα διάλυσης της κυβέρνησης· αυτό φτάνει.
Η τρίτη κρίσιμη παράμετρος για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα και ποια θα είναι τελικά η μοίρα αυτού του τόπου, είναι η συμπεριφορά της οικονομικά ισχυρότερης τάξης, της λεγόμενης οικονομικής ελίτ. Οι άνθρωποι αυτοί, που έχουν κερδίσει τα πάντα –και πολλές φορές ευνοιοκρατικά– από τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες στη χώρα, θα πρέπει τώρα να επενδύσουν στην ελληνική οικονομία. Θα πρέπει να αποδείξουν ότι είναι πρωτοπόροι, ότι τρεις γενιές τώρα απέβαλαν το σύνδρομο του κομπραδορισμού, ότι είναι πράγματι η άρχουσα τάξη της χώρας, ότι αγωνιούν, ότι βάζουν πλάτη τώρα στα δύσκολα, επενδύουν στον τόπο αυτόν από όπου απέκτησαν απίστευτες περιουσίες. Είναι, π.χ., εξοργιστικά απαράδεκτο να υπάρχουν επιχειρηματικά σπίτια τα οποία έχουν αποθηκευμένα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στο εξωτερικό και στην Ελλάδα να μην επενδύουν ούτε χίλια ευρώ. Ή, ακόμη, πολύ χειρότερα, να μην εξυπηρετούν καν τα τραπεζικά τους δάνεια και να κινδυνεύουν τώρα να την πληρώσουν άλλοι, μέτοχοι και καταθέτες!