Μνήμη Παναγή Παπαληγούρα
Κύριε διευθυντά
Μια φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στην πρώτη σελίδα της αγαπητής «Κ», στο φύλλο της 24ης Ιουλίου, μου δημιούργησε έντονο συναίσθημα υπερηφάνειας. Η φωτογραφία είναι από σύσκεψη αρμοδίων παραγόντων, υπό τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Ιω. Στουρνάρα, για την αντιμετώπιση της οικτρής οικονομικής κατάστασης της χώρας. Πίσω ακριβώς από τον διοικητή εικονίζεται ολόσωμο πορτρέτο του ιδιοφυούς (εδώ η λέξη κυριολεκτεί) Παναγή Παπαληγούρα, στη χαρακτηριστική στάση του. Και μόνον η επανεμφάνισή του, έστω και υπό τη μορφή που περιέγραψα, προκαλεί την ενεργοποίηση της μνήμης. Φαντάζεται κανείς τον Παναγή Παπαληγούρα, στη μακρόχρονη υπουργική του θητεία, με κορυφαία εκείνη του υπουργού Συντονισμού προ και μετά την επταετία, να προεδρεύει παρόμοιας, με την παραπάνω, σύσκεψης; Κάτι τέτοιο δεν συνέβη ούτε όταν ο εθνάρχης, ευθύς ως επέστρεψε, ως παράκλητος του έθνους, από το Παρίσι, για να σώσει τη χώρα από τον όλεθρο, του ανέθεσε τη διοίκηση της Τραπέζης της Ελλάδος. Με την ευκαιρία, διερωτώμαι μήπως, κατά την πρόσφατη επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας, σημειώθηκε ηθελημένος υποβιβασμός του Κωνσταντίνου Καραμανλή, δηλαδή εκείνου που την επανέφερε, ή είναι μόνον ιδέα μου. Και για να επανέλθω σε αυτό που άρχισα να γράφω στην αρχή. Λοιπόν, με διακατέχει υπερηφάνεια ότι η πατρίδα μου, όταν την κυβερνούσε ο εθνάρχης, είχε επικεφαλής του οικονομικού της επιτελείου τον Παναγή Παπαληγούρα, του οποίου ο μέγας νους θυσιάστηκε στην υπηρεσία της χώρας και των συμφερόντων των πολιτών της.
Ιωαννης Κων. Θεοδωρόπουλος – Δικηγόρος
Απονομή δικαιοσύνης
Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της «Κ» της 4.3.2011 δημοσιεύθηκε σε πλαίσιο επιστολή μου αναφορικά με την καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης, την οποία μου έκανε την τιμή να συμπεριλάβει ο έγκριτος πάρεδρος του ΣτΕ κ. Π. Τσούκας στην καταπληκτική πράγματι έκδοσή του με τίτλο «Ο ασάλευτος χρόνος της ελληνικής Δικαιοσύνης». Στην επιστολή μου αυτή είχα υποστηρίξει ότι ο ηττώμενος διάδικος, είτε αυτός είναι ενάγων είτε εναγόμενος κ.λπ., θα πρέπει να επιβαρύνεται με το συνολικό πραγματικό κόστος της δίκης, δηλαδή και με τα έξοδα του Δημοσίου (δικαστών, εισαγγελέων, γραμματέων κ.λπ.), έτσι ώστε να παύσει κάποτε η εκ μέρους του Δημοσίου «δωρεάν» παροχή υπηρεσιών απονομής δικαιοσύνης σε κακόπιστους, δικομανείς ή στρεψόδικους διαδίκους «χαμένων υποθέσεων». Είχα τότε επισημάνει ότι εάν ο δικομανής, στρεψόδικος ή κακόπιστος διάδικος γνώριζε ότι σε περίπτωση ήττας του θα επωμιζόταν το συνολικό και πραγματικό κόστος της δίκης, προφανώς δεν θα επιβάρυνε τη λειτουργία της Δικαιοσύνης με άσκοπες και, πολλές φορές, δαπανηρότατες δίκες. Η ρύθμιση αυτή στην Πολιτική Δικονομία σε συνδυασμό με τη μεταφορά της προδικασίας από τα δικαστήρια στους δικηγόρους, όπως άλλωστε ισχύει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες (βλ. Αγγλία ή Γερμανία), θα ελάφρυνε ουσιαστικά τα δικαστήρια. Hδη ένα από τα προαπαιτούμενα του νέου προγράμματος είναι και η επίτευξη ταχύτερης και οικονομικότερης απονομής δικαιοσύνης στις πολιτικές δίκες. Η επίτευξη αυτή προϋποθέτει, μεταξύ άλλων, απαλλαγή των δικαστηρίων από την υφιστάμενη σήμερα «δικαστηριακή» ύλη και νομίζω ότι επιβάλλεται, πλέον, να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι ανωτέρω δύο ρυθμίσεις αντί των ρυθμίσεων που προέβλεπε το σχετικό νομοσχέδιο, που κατατέθηκε στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς, που καταργούσε στην ουσία πληθώρα δικονομικών δικαιωμάτων και που για τον λόγο αυτό ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από σχεδόν όλον τον νομικό κόσμο της χώρας.
Ι. Νικολακοπουλος – Δικηγόρος
Η πολιτική Τσίπρα
Κύριε διευθυντά
Το ελληνικό Κοινοβούλιο ξημερώματα 23/7 ψήφισε τα εναπομείναντα προαπαιτούμενα μέτρα της συμφωνίας που υπεγράφη μεταξύ του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα και των εταίρων μας τα ξημερώματα της Δευτέρας 13/07/2015. Η χώρα οδηγείται ολοταχώς στο νέο τρίτο μνημόνιο, που θα υπογραφεί εντός των προσεχών ημερών.
Το προσωπείο πλέον του κ. Τσίπρα έπεσε και αποκαλύφθηκε το πραγματικό του πρόσωπο. Είναι ο άνθρωπος που οδηγεί τη χώρα στο τρίτο και πιο σκληρό μνημόνιο από την αρχή αυτής της τραγικής περιπέτειας της ελληνικής κοινωνίας. Εδώ και πέντε χρόνια ο κ. Τσίπρας ανδρώθηκε ως πολιτικός άνδρας πάνω στο αρρωστημένο σώμα της πατρίδας μας. Ως αδίστακτος λαϊκιστής, εκμεταλλεύτηκε τον πόνο, την ανέχεια, τη φτώχεια του πολίτη για να φέρει το κομματικό μόρφωμα του 4% στην εξουσία και να γίνει ο ίδιος πρωθυπουργός της χώρας. Ο κ. Τσίπρας δεν θα είχε γίνει ποτέ πρωθυπουργός της χώρας εάν δεν εφάρμοζε τη χυδαιότερη μορφή επικοινωνίας χειραγώγησης των μαζών, που εδράζεται στην ασέλγεια του συναισθήματος του ψηφοφόρου. Ο κ. Τσίπρας δεν θα είχε γίνει ποτέ πρωθυπουργός της χώρας εάν δεν έλεγε, ηθελημένα και με πλήρη επίγνωση, τόσα ωμά ψέματα στον ελληνικό λαό, καθιστώντας τα το πολιτικό του πρόγραμμα. Εφθασε στο σημείο ουσιαστικά να λέει, χωρίς ίχνος ντροπής, ότι «ο ήλιος θα ανατείλει από τη δύση»! Τέτοιο ήταν το μέγεθος του πολιτικού του ψεύδους!
Τώρα ο κ. Τσίπρας για να παραμείνει πρωθυπουργός της χώρας θα επιχειρήσει ηρωοποίηση του προσώπου του με τη «γενναία» στάση που κράτησε στους εχθρούς που ο ίδιος κατασκεύασε. Θα σώσει εαυτόν από τη θυματοποίησή του, την οποία ο ίδιος παρήγαγε. Επιπροσθέτως, ο κ. Τσίπρας για να παραμείνει πρωθυπουργός της χώρας θα προβεί στην πολιτική εξουδετέρωση των συντρόφων του που τον στήριξαν και τον ανέδειξαν πολιτικά. Εξάλλου, το ίδιο είχε κάνει και με τον πολιτικό του πατέρα και μέντορα Αλέκο Αλαβάνο. Τον άνθρωπο που τον πήρε από το χέρι και τον ανέδειξε αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, με συνοπτικές διαδικασίες τον εξουδετέρωσε για να επιτύχει τα προσωπικά του σχέδια.
Τέλος, ο κ. Τσίπρας, για να παραμείνει πρωθυπουργός της χώρας, θα επιχειρήσει εισβολή στον χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς. Αυτό όμως δεν πρόκειται να το επιτύχει. Δεν θα τον αφήσουμε να καταπατήσει τον πολιτικό μας χώρο. Οσοι έχουμε συνειδητά παραμείνει στον κεντρώο χώρο (που πιστεύουμε βαθύτατα και υπηρετούμε ανιδιοτελώς) θα τον πολεμήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις μέχρι τέλους. Ο κ. Τσίπρας παραμένει ο Αλέξης ο Τσίπρας. Αυτός ήταν, αυτός είναι, αυτός θα συνεχίσει να είναι. Πλέον, έχει ήδη αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Η πολιτική απάτη έφθασε στο τέλος της. Εσπειρε ανέμους και θα θερίσει θύελλες.
Ανδρεας Τζουραμανης – π. Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Πατρέων
Διδάγματα από την Αθήνα του Περικλή
Κύριε διευθυντά
Με σεβασμό στις δημοκρατικές κατακτήσεις των λαών και γνωρίζοντας τα γεγονότα των ημερών μέσα από τις σελίδες των σχολικών βιβλίων, προσπαθώ να εντοπίσω τον κοινό αξιακό και θεσμικό πυρήνα της αθηναϊκής με τη σύγχρονη προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ο μεγάλος των Αθηνών ηγέτης Περικλής στηρίζει την επιτυχία της αθηναϊκής πολιτείας στην επιλογή του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ενα πολίτευμα το οποίο, όπως υποστηρίζει στον διάσημο Επιτάφιο λόγο του, δεν στηρίζεται σε ξένα πολιτεύματα, αλλά αποτελεί πηγή έμπνευσης γι’ αυτά και στο οποίο η λήψη αποφάσεων γίνεται αποκλειστικά από τον κυρίαρχο λαό, είτε άμεσα όπως τότε είτε έμμεσα όπως τώρα. Κατά τον Περικλή, όμως, δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατικό πολίτευμα χωρίς δύο βασικές αρχές που αλληλοσυμπληρώνονται, την ισονομία και την αξιοκρατία. Η ισονομία κατοχυρώνει την ισότητα των πολιτών ως προς τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις, ενώ η αξιοκρατία εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία του κράτους καθώς και τη δίκαιη αντιμετώπιση των πολιτών βάσει ικανοτήτων και όχι βάσει εκγενετής κοινωνικών χαρακτηριστικών. Ετσι, λοιπόν, σύμφωνα με τον Περικλή, η δημοκρατία ισοδυναμεί με ελευθερία και η ελευθερία με αλληλοσεβασμό, αυτοσεβασμό, ψυχική δύναμη και αντοχή, αφού οι δύο προαναφερθείσες βασικές αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος εξαλείφουν τις όποιες διαφορές μεταξύ των πολιτών, οι οποίοι πλέον καθοδηγούνται από μια υψωμένη συνείδηση την οποία και υπηρετούν. Είναι φανερό λοιπόν πως η δημοκρατία προάγει την κοινωνική συνοχή, συσφίγγει τις σχέσεις των πολιτών και δημιουργεί μια κραταιά κοινωνία εμφορούμενη από ελευθερία, αδελφοσύνη και συντροφικότητα. Σε καιρούς μυστικοπάθειας, αλλοτρίωσης και ηθικής καταρράκωσης, οι δημοκρατικές αξίες χρειάζονται εκμάθηση και εμπέδωση. Τα δημοκρατικά φρονήματα δεν μεταλαμπαδεύονται μέσα από ακριβά δείπνα γνωστών επωνύμων της υψηλής κοσμικής ελληνικής κοινωνίας, παρά με συστηματική προσπάθεια για ανακάλυψη της ελευθερίας, συνεπώς και της δημοκρατίας, μια προσπάθεια που πρέπει να υποστηρίζεται από το εκπαιδευτικό σύστημα και όχι να αποθαρρύνεται με την κατάργηση χρήσιμων μαθημάτων ως μη ανταποκρινόμενα στα νέα κοινωνικά δεδομένα. Για να γίνει η Ελλάδα την τε πάσαν πόλιν της Ευρώπης παίδευσιν είναι. Για ένα λαό κυρίαρχο και ενωμένο.
Νικος Καλαντζης – Μαθητής
Ελλειψη φανατισμού και δογματισμού
Κύριε διευθυντά
Με έκπληξη διαβάζω εσχάτως τα σχόλια του συνεργάτη σας κ. Παντελή Μπουκάλα, ο οποίος με τον δικό του καυστικό τρόπο αναφέρεται στη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και σε ορισμένα από τα στελέχη του. Ομολογώ μάλιστα πως τον τελευταίο καιρό που απείχε από τις στήλες της εφημερίδας, το κενό του ήταν εμφανές.
Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ένας ικανότατος δημοσιογράφος, που χρόνια τώρα ουδέποτε απέκρυψε την αριστερόστροφη διάθεσή του.
Με ένα εντελώς προσωπικό ύφος, η καθημερινή του στήλη στη 10η σελίδα της εφημερίδας, αιχμηρή και μεστή νοημάτων, κατακεραύνωνε τις προηγούμενες κυβερνήσεις και «ισορροπούσε» την εν πολλοίς κεντροδεξιά κατεύθυνση της «Κ». Χαίρομαι λοιπόν για τα πρόσφατα σχόλια του κ. Μπουκάλα, που αν μη τι άλλο αποδεικνύουν έλλειψη φανατισμού, εμπάθειας και δογματισμού, στοιχεία που δυστυχώς κυριαρχούν σε πολλούς συναδέλφους του που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, όπως ο πρώην συνεργάτης σας και νυν υπουργός Πολιτισμού «200 χρόνια δραχμή είχαμε και δεν πάθαμε τίποτε».
Ευαγγελος Ασημακοπουλος