Το οχυρωματικό τείχος που προστάτευε τη βόρεια πλευρά της ακρόπολης της Αρχαίας Φενεού από εχθρικές επιθέσεις ήρθε στο φως στη διάρκεια πενταετούς ερευνητικού προγράμματος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κορινθίας και του Αυστριακού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στην Αθήνα. Από την ανεύρεση ενός χάλκινου νομίσματος της Σικυώνας, σε συνδυασμό με τη μελέτη των κινητών ευρημάτων και τη στρωματογραφική ανάλυση των ανασκαφικών τομών, προκύπτει ότι το μνημείο οικοδομήθηκε μετά το 345 π.Χ.
Φαίνεται, μάλιστα, ότι η κατασκευή του παραβίασε τμήμα οικιστικής εγκατάστασης της Μεσοελλαδικής περιόδου, η οποία καλύπτει ένα ευρύ χρονολογικό φάσμα, από τον 21ο έως τον 16ο π.Χ. αιώνα. Κάτω από τα μεσοελλαδικά κατάλοιπα εντοπίστηκαν ίχνη κατοίκησης χρονολογούμενα στη Νεολιθική περίοδο για πρώτη φορά στην περιοχή της Φενεού, που αποτελούσε τμήμα της αρχαίας Αρκαδίας, αν και σήμερα ανήκει στην Περιφερειακή Ενότητα Κορινθίας.
Με πλάτος 3,20 μ. και συνολικό μήκος 230 μ., το αρχαίο τείχος διατρέχει ολόκληρη τη βόρεια κλιτύ της ακρόπολης. Σώζεται σε μέγιστο ύψος 4,50 μ. και ενισχύεται από πέντε πύργους διαμέτρου από 5,50 έως 6 μ., ενώ φαίνεται να ολοκληρώνει την πορεία του στην άκρη της βόρειας κλιτύος. Μοναδική ένδειξη για την οχύρωση των υπολοίπων πλευρών της ακρόπολης συνιστούν οι περίπου 150 διάσπαρτοί λιθόπλινθοι που εντοπίστηκαν στο πλαίσιο της συστηματικής ανασκαφικής έρευνας και των εργασιών αποψίλωσης. Σε γυναικεία θεότητα ήταν αφιερωμένο το ορθογώνιο ιερό που οικοδομήθηκε σε δύο φάσεις –την Αρχαϊκή και την Κλασική εποχή– στο ανατολικό πλάτωμα του λόφου της ακρόπολης.
Τη διεύθυνση του ερευνητικού προγράμματος είχαν οι καθηγητές Κωνσταντίνος Κίσσας και Peter Scherrer.