Η πολιτική είναι πολύ σκληρό παιχνίδι, ιδιαίτερα όταν η χώρα βρίσκεται σε μια βαθιά και μακροχρόνια κρίση. Και αν θέλουμε να σταθούμε ως πατριώτες στο ύψος των περιστάσεων, δεν επιτρέπει η ιστορία να αφήσουμε τη μοίρα του τόπου σε λαϊκιστικές πολιτικές. Και δυστυχώς σήμερα η χώρα έχει βυθιστεί σε μια μνημονιακή μέγγενη ως αποτέλεσμα ενός άκρατου και άκριτου λαϊκισμού. Μιας ακραία επικίνδυνης ιδεολογίας που δεν έχει πρόσημο αριστερό ή δεξιό, αποτελεί ωστόσο ένα εργαλείο πειθαναγκασμού των κοινωνιών.
Αυτός ο λαϊκισμός που διαπέρασε οριζόντια τις πολιτικές προτάσεις όλων των κομμάτων, ισοπεδώνοντας κάθε έννοια εντιμότητας, κλόνισε το βασικότερο στοιχείο συνεκτικότητας μιας κοινωνίας: την εμπιστοσύνη. Εχει χαθεί οριστικά στη χώρα μας η εμπιστοσύνη των πολιτών στους ηγέτες τους, αλλά και των διεθνών εταίρων στους κομματικούς θεσμούς που υπηρετούν τη διακυβέρνηση του τόπου. Οι Ελληνες απέχουν από το δικαίωμά τους για δημοκρατική επιλογή, επιτρέποντας σε δυναμικές μειοψηφίες ή αριστοκρατικές φατρίες να καθορίζουν το μέλλον της πατρίδας μας. Και οι εταίροι επιβάλλουν πειθαναγκαστικά μνημόνια «συνετισμού» των θεσμών, της οικονομίας και της κοινωνίας.
Το μνημόνιο όμως δεν είναι η λύση αλλά ο φερετζές της πολιτικής μας ανικανότητας. Οι πολιτικοί μας σπρώχνονται πίσω από ευκαιριακές ταμπέλες για να συντηρήσουν το κατεστημένο που ευθύνεται για την κατάντια της χώρας, πετώντας την ταυτότητά τους στα σκουπίδια της συλλογικής μνήμης των Ελλήνων.
Ασχέτως του ποια είναι η σωστή ή λάθος λύση, μια κοινωνία προοδεύει όταν υπάρχει εντιμότητα και πίστη στο όραμα που την τραβάει μπροστά, που την εμπνέει για δουλειά και πρόοδο. Εντιμότητα που βασίζεται στην εμπιστοσύνη, η οποία με τη σειρά της αποτελεί το σημείο αναφοράς για μόχλευση, συναίνεση, συμφωνία και συμμετοχικότητα με γνώμονα την αξιοκρατία και το αμοιβαίο όφελος.
Ποια όμως στα αλήθεια θέλουμε να είναι η Ελλάδα σε πέντε ή ακόμα και δέκα χρόνια από σήμερα; Ποια θέλουμε να είναι η Νέα Δημοκρατία και τι ρόλο θα παίξει στο μέλλον αυτό; Η διαδικασία που εκκινήθηκε τις προηγούμενες ημέρες στο κόμμα, αν και εμφορείται από την αρχή της αδράνειας και τη σκιά των ιερατείων, οφείλει με το αποτέλεσμά της να δώσει απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα.
Να εξηγήσει στους Ελληνες πολίτες πώς και γιατί αυτός που θα ηγηθεί της κεντροδεξιάς παράταξης θα κάνει τη ζωή τους να επιστρέψει σε αυτό που ίδιοι νιώθουν ως ασφάλεια μέσα από την κοινωνική οικονομία της αγοράς. Η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί και δεν πρέπει όμως να γίνει κόμμα μηχανισμών που κινούν τα αόρατα ιερατεία.
Η εκλογή νέου προέδρου θα πρέπει να εστιάσει στη δυναμική που οφείλει να αποκτήσει το κόμμα για να βρει πάλι την πολιτική του έκφραση, να επανοριοθετήσει τις αρχές του και να επανενωθεί με την κοινωνία.
H Νέα Δημοκρατία είχε επιτυχίες όταν στηριζόταν στους πολίτες της και εξέφραζε αξιόπιστο πολιτικό λόγο που άγγιζε την ψυχή τους και έχει ανάγκη σήμερα να γίνει η ίδια ένα σχέδιο και να πάψει να είναι το brand μιας διαχρονικής θλίψης.
Το σχέδιο αυτό θα πρέπει να οριοθετηθεί ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης με πρωτοβουλίες και προτάσεις, οι οποίες θα εμπνεύσουν εμπιστοσύνη στους πολίτες για ασφαλή έξοδο από την κρίση. Το 2010 ανέλαβα την πρωτοβουλία στην περιφέρεια Πελοποννήσου για τη συνένωση ευρύτερων πολιτικών δυνάμεων από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Αυτό το εγχείρημα αποτέλεσε βαθιά πολιτική τομή στη χώρα και σηματοδότησε τις πολιτικές εξελίξεις. Ο πολιτικός χρόνος δικαίωσε την πρωτοβουλία μου αυτή, η οποία αποτελούσε ξεκάθαρα ανατρεπτική πράξη.
Ολα τα στελέχη, τα μέλη και οι φίλοι του κόμματος θα πρέπει να επιλέξουν πρόσωπα με σχέδιο, όραμα και πρόταση για το μέλλον της κεντροδεξιάς παράταξης, μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της πλήρους αλλαγής του πολιτικού συστήματος. Σε μια διαδικασία που υπάρχουν μαζί νέοι κίνδυνοι, αλλά και νέες ευκαιρίες. Και οφείλουν να το κάνουν αυτό στη βάση ενός άδολου, ακομμάτιστου, πατριωτισμού.
*Ο κ. Πέτρος Τατούλης είναι περιφερειάρχης Πελοποννήσου.