Kύριε διευθυντά
Με αφορμή τον πρόσφατο ανοιχτό διάλογο για την ανταγωνιστικότητα και την προσέλκυση επενδύσεων στην ελληνική οικονομία ανάμεσα στον Ελληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον πρώην πρόεδρο της Αμερικής Μπιλ Κλίντον, θα είχα να απαντήσω και τα παρακάτω:
Οι συνθήκες σήμερα είναι πολύ ελκυστικές. Τα ημερομίσθια είναι πολύ χαμηλά, ενώ υπάρχει άνεργο ανειδίκευτο και επιστημονικά καταρτισμένο προσωπικό, που θα μπορούσε να στελεχώσει οποιαδήποτε επιχείρηση.
Η Ελλάδα, εκτός από τον τουρισμό και τις τεράστιες δυνατότητες στον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα, διαθέτει και μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές, που θα μπορούσαν με σεβασμό προς το περιβάλλον να ενεργοποιήσουν και κάποιες μορφές βιομηχανικής ανάπτυξης. Και ασφαλώς, τα κέρδη για τους επενδυτές θα είναι εξασφαλισμένα, αφού πρώτα καταβάλουν στο κράτος τη νόμιμη φορολογία, όπως ισχύει και για όλους τους πολίτες.
Βέβαια, είναι φυσιολογικό, όταν σε παρακολουθούν οι μεγαλύτεροι κεφαλαιούχοι του κόσμου, να νιώθεις κάποια αμηχανία. Oμως η πραγματικότητα στη χώρα μας είναι πια δεδομένη. Η προστατευτικότητα των μνημονίων μας οδήγησε στην εσωτερική υποτίμηση και μας ξέκοψε από τις επενδύσεις του διεθνούς κεφαλαίου και των αγορών, που έχασαν τα κέρδη τους και επιζητούν μετά μια απραξία έξι χρόνων να επανέλθουν. Μήπως έφτασε ο καιρός να γίνει η Ελλάδα η ατμομηχανή στην οικονομική ανάπτυξη της Ευρώπης; Οι συνθήκες είναι ευνοϊκές.
Νικος Κακαϊδης
