Στο δημοτικό πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που άκουσα ότι «δεν πρέπει να κρίνουμε ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του» κι επειδή τα παιδιά είναι μάλλον πιο έξυπνα από τους μεγάλους, τόσο εγώ όσο και οι συμμαθητές μου αμέσως καταλάβαμε τι εννοούσε η δασκάλα. Αυτό, βέβαια, δεν μας έκανε να μην την συμπαθούμε επειδή δεν ήταν η όμορφη, γλυκιά κυρία που έμοιαζε με τις πριγκίπισσες των παραμυθιών που αγαπούσαμε. Την φοβόμασταν και την αποφεύγαμε γιατί ήταν απεριποίητη και παχύσαρκη. Ευτυχώς, ούτε την κοροϊδεύαμε ούτε της δείξαμε ότι προτιμούσαμε την δασκάλα με τα μακριά, καστανά μαλλιά και τα τέλεια ρούχα της διπλανής τάξης. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι δεν είχαμε ήδη διαμορφώσει μια άποψη για εκείνη που στηριζόταν κυρίως στην εξωτερική της εμφάνιση.
Όσο αθώα κι αν ήταν σε εκείνη την ηλικία τα πράγματα, πόσες φορές στην ενήλικη ζωή μας έχουμε αναρωτηθεί για την συμπεριφορά μας ή την άποψη που έχουμε για ένα άνθρωπο μόνο και μόνο επειδή δεν έχει φυσιολογικό βάρος; Στον αντίλογο, θα ακούσεις απόψεις που λένε ότι οι παχύσαρκοι δεν σέβονται και δεν αγαπούν τον εαυτό τους, ότι μπορούν να χάσουν κιλά και δεν το κάνουν και άλλα πολλά. Εγώ, λέω ότι θέλουν, αλλά είναι δύσκολο. Έχουν αφεθεί σε μια ανθυγιεινή καθημερινότητα και δεν ξέρουν πώς να το σταματήσουν. Μπορούν, αλλά χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια. Εδώ 10 κιλά θέλεις να χάσεις και πρέπει να πεινάσεις, να κλάψεις, να αλλάξεις πολλά.
Διαβάστε περισσότερα εδώ