ΚΑΠΟΤΕ ΕΠΑΙΡΝΑ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ στα σοβαρά τον εαυτό μου, δεν χαλάρωνα με τίποτα. Στο σχολείο βασανιζόμουν εάν έπαιρνα 9 αντί για 10 στο τεστ γεωγραφίας, αργότερα έβλεπα τις εκπομπές μου σε dvd και με έτρωγαν τα λάθη μου. Όταν άρχισα τις συνεντεύξεις το 2008, στο Lifestyle, αισθανόμουν ότι πρέπει να κάνω την πιο καίρια ερώτηση του κόσμου, που δεν έχει ξαναγίνει. Μεγαλώνοντας, χαλάρωσα βέβαια. Σε όλα τα επίπεδα!
ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΑΒΟΛΑ όταν νιώθω ότι δεν με σέβονται, με υποτιμούν και όταν μου λένε ψέματα. Στη δουλειά, παλιότερα δεν μιλούσα καθόλου. Όταν κάτι μπορεί να με ενοχλούσε, να με στεναχωρούσε ή να με έθιγε, δεν μιλούσα, με έπνιγε. Τώρα θα πω τη γνώμη μου, δεν θα μετρήσω τα λόγια μου, αλλά θα μιλήσω ήρεμα, ποτέ θυμωμένα. Αν είναι να θυμώσω, αυτό θα γίνει σε πιο προσωπικά κομμάτια της ζωής μου. Στη δουλειά θέλω να είμαι επαγγελματίας και να μην αφήνω το συναίσθημα να με παρασύρει.
ΩΡΙΜΑΖΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑ ότι οι άλλοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι έχεις εσύ μέσα στο κεφάλι σου. Για να το μάθουν πρέπει να το πεις, απλά. Τώρα πια διεκδικώ αυτά που θέλω με μεγαλύτερη σιγουριά, λέω την άποψή μου με μεγαλύτερο σθένος.
ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ, ποτέ δεν μου έλεγαν «πόσο όμορφη είσαι». Δεν το ήξερα, δεν με ένοιαζε, ούτε οι γονείς ούτε οι καθηγητές μου με έβλεπαν σαν όμορφο παιδί. Αυτό που έλεγαν για μένα ήταν πόσο καλό παιδί είμαι, πόσο καλή μαθήτρια, πόσο ήρεμος χαρακτήρας. Στα μάτια των γονιών μου βέβαια ήμουν πάντα το καραγκιοζάκι. Φορούσα τα ρούχα τους κι έδινα παραστάσεις στο σπίτι, μαζί με τον αδελφό μου, για να τους κάνω να γελάνε.
ΕΓΩ ΑΚΟΜΗ ΜΕ ΒΛΕΠΩ όπως με έβλεπα και τότε. Πολλές φορές αστειεύομαι με την ηλικία μου, είμαι 29 και λέω ότι μόλις έγινα 19. Μα 19 έγινα!
ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΣΧΕΤΟΣ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ εκείνος που μου είπε πρώτος ότι είμαι όμορφο κορίτσι. Ήταν ένας θαμώνας στην καφετέρια που έπιασα δουλειά το καλοκαίρι μετά το τέλος του σχολείου. Δεν έδωσα ποτέ βάση στην εξωτερική μου εμφάνιση. Δεν μένω στην εξωτερική εμφάνιση κανενός. Αυτό θεωρώ πως είναι ρηχό και ξεπερασμένο.
ΝΙΩΘΩ ΑΣΧΗΜΗ όταν κλαίω.
Παλτό από silver fox, DEUX HOMMES. Mίνι φόρεμα με cut-outs CAROLINE DE SOUZA, φορεμένο μέσα από μίνι βινύλ φούστα LITTLE WHITE LIES, Sotris. Kολιέ με κρύσταλλα OSCAR DE LA RENTA, Oscar de la Renta Boutique.
Βαμβακερό σακάκι DUTCHESSS COLLECTION, Pink Woman. Δερμάτινο cuff, SAINT LAURENT, Luisa. Επιχρυσωμένα δαχτυλίδια EDDIE BORGO, Ileana Makri.
Βαμβακερό σακάκι DUTCHESSS COLLECTION, Pink Woman. Φόρεμα από δαντέλα κεντημένο με πούλιες και φτερά, MI-RO. Γούνινος γιακάς MAX MARA, Max Mara Boutique. Δερμάτινο harness AUMORFIA. Kαλσόν CALZEDONIA. Μποτίνια από pony skin FRANCESCO RUSSO, Luisa.
ΑΠΟ ΤΑ 18 ΜΟΥ ΔΟΥΛΕΥΩ ΣΚΛΗΡΑ, δεν επαναπαύομαι, προσπαθώ να δικαιώσω όσους μου δίνουν ευκαιρίες και να διαψεύσω όσους με κατακρίνουν.
«Η ΔΟΥΚΙΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ». Όταν ξεκινούσα ήθελα όλοι να έχουν καλή άποψη για μένα, να με συμπαθούν, να λένε ωραία πράγματα για τη δουλειά μου. Με ενδιέφερε πολύ η γνώμη των άλλων. Τώρα πια δεν έχω αυτό το άγχος να αρέσω σώνει και ντε. Σίγουρα μία επιβράβευση ή ένας καλός λόγος μού ανεβάζει το ηθικό, αλλά δεν έχω να αποδείξω κάτι.
ΜΙΚΡΗ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ καθόλου το όνομά μου. Είναι περίεργο, δεν ήξερα άλλη Δούκισσα, μόνο την ξαδέλφη μου. Μου φαινόταν πολύ βαρύγδουπο. Τσαντιζόμουν που δεν υπήρχαν παραμύθια για μία Δούκισσα, κάποια αναφορά στα βιβλία του σχολείου, πουθενά. Προτιμούσα να με λένε Μαρία, για να βρίσκω κάπου μία ιστορία που θα με έκανε να ταυτιστώ. Δεν είχα εκτιμήσει τη σπανιότητα του ονόματός μου. Μόνο μεγαλώνοντας κατάλαβα πόσο τιμητικό είναι να έχω το όνομα της αγαπημένης μου γιαγιάς.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Ο ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ στο θέμα της φιλίας. Είμαι πολύ επιλεκτική και δύσκολα μπορώ να πω για κάποιον ότι είναι φίλος ή φίλη μου. Οι παιδικές φίλες μου είναι εκείνες με τις οποίες θα μοιραστώ τη ζωή μου. Είναι άνθρωποι που έχουν δοκιμαστεί στο χρόνο και είναι ειλικρινείς μαζί μου.
ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΕΒΓΑΛΑ την DutchesssCollection είναι γιατί θέλω να φοράμε τα ίδια αγαπημένα ρούχα με τις φίλες μου, όπως κάποτε κάναμε στο σχολείο.
OΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕ ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΟΥΝ πολύ πιο εύκολα και είναι πολύ πιο άνετες από τους άνδρες. Στο δρόμο, στο σουπερμάρκετ, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ακόμη και στη δουλειά! Όταν έκανα την πρακτική μου στη διεύθυνση προγράμματος του Antenna για την ΑΣΟΕΕ, υπήρχαν πολλές γυναίκες γύρω μου και είχα μια αγωνία για το πώς θα προσεγγίσουμε η μία την άλλη. Όμως κατάλαβα ότι εμείς τα κορίτσια, εάν θέλουμε να είμαστε κουλ, είμαστε κουλ.
OΤΑΝ ΒΡΕΘΗΚΑ ΣΤΟ ΠΛΑΤΟ της ταινίας του Νίκου Παναγιωτόπουλου Η κόρη του Ρέμπραντ ένιωσα μεγάλη περηφάνια που για δεύτερη φορά με επέλεξε να συμμετέχω σε ταινία του ανάμεσα σε σπουδαίους ηθοποιούς.
JOY ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ από μια ωραία εκπομπή, στην οποία μπορώ να δείξω μια διαφορετική πλευρά του εαυτού μου. Joy για μένα είναι φιλοσοφία και στάση ζωής.
ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΝΑΛΙ όπως ο Antenna χτίζει γύρω σου μία ασπίδα, αλλά δεν χαλαρώνω ποτέ. Ναι, είμαστε μια οικογένεια εδώ και πέντε χρόνια, το καλοκαίρι υπέγραψα κι ένα διετές συν ένα χρόνο συμβόλαιο. Ωστόσο δεν εφησυχάζω, όπως δεν θέλω να χαλαρώσουν κι εκείνοι. Σε μία σχέση, όταν βολεύεσαι, βαλτώνεις. Εγώ δεν θέλω καμία σχέση μου να βαλτώνει. Θέλω να είμαστε σε διαρκή εγρήγορση.
ΦΕΥΓΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ εάν δω ότι έχει κάνει τον κύκλο της.
ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ για αυτήν τη δουλειά. Δεν θα χαλάλιζα την προσωπική μου ηρεμία. Για μένα προτεραιότητα ήταν, είναι και θα είναι η οικογένεια και οι αρχές με τις οποίες έχω μεγαλώσει. Δεν θα γινόμουν ποτέ «σκυλί» στη δουλειά, να μη λογαριάζω τους γύρω μου. Δεν θα πατούσα επί πτωμάτων.
Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΜΟΥ ΣΤΟΧΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ είναι να έχω την οικογένειά μου, το λιμάνι μου, για να μπορώ να κυνηγάω τους επαγγελματικούς μου στόχους.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΕΜΑΘΕ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ μου για τους άνδρες και τις σχέσεις είναι πως απαραίτητο στοιχείο είναι ο θαυμασμός. Δεν μπορείς να υπάρξεις με έναν άνδρα εάν δεν έχεις αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση.
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ να υπάρχει ανασφάλεια στη σχέση. Είναι εφηβικό στοιχείο το να σου αρέσει να ζεις αυτή την έκρηξη αδρεναλίνης. Το έζησα για λίγο, αλλά δεν μου άρεσε. Μου είναι απαραίτητη η ασφάλεια, δεν μου αρέσουν οι τσακωμοί, η ένταση. Μια σχέση υπάρχει στη ζωή σου για να σου προκαλεί γαλήνη, όχι να σε αναστατώνει.
ΠΡΟΧΘΕΣ ΗΜΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ μου και όσο τρώγαμε όλοι μαζί στο τραπέζι, οι γονείς μου κρατούσαν ο ένας το χέρι του άλλου. Αυτό το πρότυπο είναι χαραγμένο βαθιά μέσα μου. Με αυτό έχω μεγαλώσει, αυτό είναι το ιδανικό, αυτό αποζητώ. Δεν έχω ακούσει τον μπαμπά μου να υψώνει τον τόνο της φωνής του στη μαμά μου. Κοιτάζονται ακόμη όπως την πρώτη μέρα. Υπάρχει ο αληθινός έρωτας, λοιπόν. Αυτό με έκανε να πεισμώνω και να επιμένω να τον βρω και να τον κρατήσω στη ζωή μου.
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ είναι για μένα ο Δημήτρης μου.
ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ που δεν σταματάει να ονειρεύεται, θέλει να δοκιμάζει πράγματα, θέλει να εισπράττει αγάπη, να περνάει καλά.
Photographer DIMITRIS SKOULOS
Fashion Εditor MICHAEL PANDOS
Μake up MANOS VYNICHAKIS @D-Tales
Hair CHRISTOS BAIRABAS @D-Tales
Assistant Photographer KOSTAS SALTANIS
Assistant Stylist MARIANNIE SAMARA
Ηair Assistant MARGARITA LENTZOU