Οσο η χώρα σέρνεται με διαρκείς παρατάσεις ζωής, τόσο εντείνεται ένα φαινόμενο. Η ατμόσφαιρα δηλητηριάζεται διαρκώς από το αναμάσημα της ευτέλειας. Τη δημόσια συζήτηση τροφοδοτούν φαινόμενα κοινωνικής παρακμής, βίας, σωματικής και λεκτικής, απαξίωσης θεσμών, προσωπικών προσβολών, ηθικού διχασμού και επιθετικότητας. Το καταθλιπτικό αυτό σκηνικό χρωματίζεται επίσης από ρητορείες και απόψεις αντιεπιστημονικές και σκοπίμως εμπρηστικές, από εικασίες και υπεκφυγές, από χονδροειδή ψεύδη και φληναφήματα περί εθνικής ιδιαιτερότητας και ειδικών συνθηκών. Επιπλέον, επιβιώνουν με σημαντική αποδοχή και διείσδυση στην κοινωνία, προφητείες και δεισιδαιμονίες, φοβικά σύνδρομα και απηρχαιωμένες εμμονές, παραληρηματικά φαινόμενα διαστρέβλωσης και αποκαλύψεις για το ζοφερό μέλλον και την παγκοσμιοποιημένη κόλαση.
Παρά το αντικειμενικό φαινόμενο της κοινωνικής διολίσθησης και παρακμής του δημοσίου βίου, στην Ελλάδα υπάρχει και ένας παράλληλος, αφανής εν πολλοίς, κόσμος που αποστρέφεται όλα τα ανωτέρω. Δεν έχει τόση μεγάλη σημασία η αριθμητική ισχύς αυτού του έλλογου κόσμου, όσο το γεγονός ότι είναι υπαρκτός και ώς ένα σημείο δυναμικός. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτός ο κόσμος, αν και κατακερματισμένος από την εποχή της θερινής ακμής του «Μένουμε Ευρώπη», διασπασμένος επίσης, και με ετοιμότητα για νέα διχαστικά πυρά, παραμένει, παρόλα τα πολλά αρνητικά, η εφεδρεία της χώρας.
Οσο εντείνεται η σκοτεινή περίοδος για την Ελλάδα και ο κοινωνικός κατήφορος δεν εκπλήσσει πλέον, θα εξακολουθούν να απελευθερώνονται προς την αντίθετη κατεύθυνση χαραμάδες και χάσματα που θα ασκούν πιέσεις για ανάταξη. Οσο εντείνεται η πρωτοκαθεδρία της δημαγωγίας, τόσο θα είναι αναγκαία η επικράτηση –στην άλλη όχθη– της μετριοπάθειας, της σύνεσης, της λογικής και της ευπρέπειας.
Στο κοινωνικό ζύγι, είναι περισσότεροι οι έξαλλοι, οι ημίτυφλοι, οι οργισμένοι, οι εκδικητικοί, οι παραπληροφορημένοι, οι οικτίροντες τον εαυτό τους και τη χώρα, οι παρίες και οι κηφήνες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η σχετική μειοψηφία της λογικής και του δημοσίου συμφέροντος δεν μπορεί να διευρύνει το πεδίον της επιρροής της. Κάθε μέρα που περνάει, πρέπει να κερδίζεται ένα εκατοστό γης. Και μία ψήφος.
