Τα προνόμια των βουλευτών
Κύριε διευθυντά
Ο πρωθυπουργός της χώρας πρέπει να περάσει από τη Βουλή το πρώτο δεκαήμερο του 2016 μερικά επώδυνα νομοσχέδια. Εύχομαι να κατορθώσει να ψηφισθούν για το καλό του τόπου.
Θα του προτείνω να φέρει προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο που σίγουρα θα ψηφιστεί εύκολα από τους περισσότερους βουλευτές, ίσως από όλους, γιατί θα είναι για το καλό όλων και η πράξη τους θα εκτιμηθεί ευνοϊκά από όλους τους Eλληνες.
Το νομοσχέδιο αυτό θα έχει τρία άρθρα:
1. Μειώνεται ο αριθμός των βουλευτών από 300 σε 200. Δεν είναι λογικό η Ελλάδα με περίπου δέκα εκατομμύρια κατοίκους να εκλέγει 300 βουλευτές, όταν η Ισπανία με 45 εκατομμύρια κατοίκους εκλέγει 350, η Ολλανδία με 17 εκατομμύρια κατοίκους εκλέγει 150 και το Βέλγιο με 10 εκατομμύρια κατοίκους εκλέγει 150.
2. Η βουλευτική ασυλία περιορίζεται μόνο σε διώξεις που έχουν σχέση με την άσκηση της βουλευτικής δραστηριότητας. Δεν είναι λογικό να υπάρχει ασυλία σε παραβάσεις του κοινού ποινικού δικαίου (όπως πλαστογραφίες κ.λπ.). Είναι πρόκληση.
3. Καταργείται η συνταξιοδότηση των βουλευτών. Για όσο χρόνο υπάρχει βουλευτική ιδιότητα θα καταβάλλονται από τη Βουλή τα ασφάλιστρά τους και όταν αυτή παύσει να υπάρχει, θα συνεχίσουν οι βουλευτές να ασχολούνται με το επάγγελμα ή το λειτούργημα που ασκούσαν προτού εκλεγούν.
Θάρρος χρειάζεται και εκδήλωση αλληλεγγύης προς τον σκληρά δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό.
Γιαννης Γεωργιαδης
Τρομοκρατία και το ξερίζωμα ενός λαού
Κύριε διευθυντά
Τα τελευταία χρόνια γίναμε μάρτυρες ενός εμφυλίου πολέμου στην ευρύτερη γειτονιά μας, τον οποίο δημιούργησε ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή και το ξερίζωμα του συριακού λαού από τις εστίες του με την τρομοκρατία.
Είναι τουλάχιστον υποκριτικό ο «πολιτισμένος κόσμος» να ενδιαφέρεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και να σιωπά μπροστά στην τρομοκρατία και την τραγωδία εκατομμυρίων οικογενειών ώς και στον πνιγμό χιλιάδων αθώων παιδιών. Αντί οι ηγέτες της Ευρώπης να διαφιλονικούν εάν θα φιλοξενήσουν τους μετανάστες ή πόσους θα δεχθούν στη χώρα τους, είναι επιτακτικό καθήκον επιτέλους να φροντίσουν με δραστικά μέτρα για το σταμάτημα του πολέμου ΤΩΡΑ, γιατί διαφορετικά η τρομοκρατία που κάποιοι εξέθρεψαν θα στρέψει να μας φάει.
Γι’ αυτό η άλλη υπερδύναμη με τη συμπαράσταση της Τουρκίας, αιώνιος εχθρός της Συρίας αλλά και του κουρδικού λαού στο σύνολό του, χρησιμοποίησε εντέχνως το όπλο του «διαίρει και βασίλευε», καλλιεργώντας το θρησκευτικό μίσος μεταξύ ομοεθνών διαφορετικής μουσουλμανικής αιρέσεως ώς και εναντίον των γηγενών χριστιανών, προκειμένου να επανακτήσει το χαμένο έδαφος. Συνταγή που εφαρμόσθηκε με επιτυχία επανειλημμένα στο παρελθόν, π.χ. Κύπρος.
Με αυτόν τον τρόπο διερράγη η μέχρι τότε μακρόχρονη σύμπνοια ενός ομογενούς λαού, παρά τη διαφορετικότητα στο θρησκευτικό του πιστεύω, δημιουργώντας τους αντικαθεστωτικούς. Για να εξολοθρέψουν το καθεστώς Ασαντ, φίλο προσκείμενο προς την άλλη πλευρά, εξέθρεψαν ακόμη και τους πλέον φανατικούς μουσουλμάνους, πρώην εχθρούς τους, γιγαντώνοντας τους τζιχαντιστές.
Αυτή είναι η πραγματική αιτία του γενοκτόνου εμφυλίου πολέμου στη Συρία. Ο συριακός εμφύλιος πόλεμος έλαβε ανυπολόγιστες διαστάσεις υπερβαίνοντας όποιες συμμετρικές ή ασύμμετρες καταστάσεις, με αποτέλεσμα την αναγκαστική μετακίνηση τεραστίων ανθρωπίνων μαζών προς τις όμορες χώρες και την Ευρώπη.
Είναι δύσκολο αλλά όχι ουτοπικό να πιστέψει κανείς ότι και αυτός ο εμφύλιος είναι προμελετημένη ενέργεια αφενός για την εδραίωση της επιρροής των Μεγάλων Δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή και αφετέρου, μέσω της απρόσμενης συρροής εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών, να πληγεί και η συνοχή της Ε.Ε. Oλα αυτά θα αποτελούσαν σενάριο συνωμοτικής φαντασίας εάν δεν είχαν επιβεβαιωθεί από την ανοχή αν όχι συνδρομή που επιδεικνύει ολόκληρος ο Δυτικός κόσμος προς τους εξτρεμιστές μουσουλμάνους και στον ξεριζωμό ενός λαού από τις ρίζες του ώς και την καταστροφή της πανάρχαιας οικουμενικής πολιτιστικής κληρονομιάς του. Εθελοτυφλούμε ενώ θα έπρεπε να κινητοποιηθούμε με ενεργή επιθετική πολιτική κατά των τζιχαντιστών πριν να είναι αργά. Τι ειρωνεία να κοπτόμεθα για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο διακαής πόθος όλων των Σύρων είναι να παραμείνουν στην πατρίδα τους και όχι να γίνουν ανεπιθύμητοι μετανάστες. Αντί της απαράδεκτης κατανομής των προσφύγων μεταναστών σε ξένες χώρες, επιβάλλεται να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα στην πηγή του, να σταματήσει τώρα ο πόλεμος.
Η Ευρώπη έχει χρέος και καθήκον επιτέλους να αφυπνισθεί!
Στελιος Ιδομ. Κογχυλακης – Π. Φάληρο
Για τον Γιώργο Λούκο
Κύριε διευθυντά
Επειδή τον τελευταίο καιρό υπάρχουν συνεχείς αναφορές στο όνομά μου σχετικά με την υπόθεση του μέχρι πρότινος καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών κ. Γιώργου Λούκου, αναφορές οι οποίες είναι εντελώς ψευδείς και ανακριβείς, π.χ. ότι εισέβαλα στο Δ.Σ. του Φεστιβάλ την ώρα που συνεδρίαζε και το διέκοψα (Ναταλί Χατζηαντωνίου, 6/12/2015) ή ότι είχα κατοικοεδρεύσει τις τελευταίες εβδομάδες στην Μπουμπουλίνας πιέζοντας τον υπουργο Αριστείδη Μπαλτά για την απομάκρυνση του κ. Λούκου (Στέλλα Χαραμή, Athens Voice, 30/12/2015), έχω να δηλώσω τα εξής:
α) Σε όλη μου τη ζωή ενήργησα πάντοτε καθαρά, χωρίς παρασκηνιακές κινήσεις και ό,τι είχα να πω το έλεγα πάντοτε δημόσια και ανοιχτά.
β) Σχετικά με το θέμα του κ. Λούκου, η άποψή μου, την οποία έχω γνωστοποιήσει εδώ και καιρό στον υπουργό Πολιτισμού, είναι ότι ο κ. Λούκος είναι σίγουρα άξιος στον καλλιτεχνικό τομέα, ανανέωσε τον θεσμό και τον έκανε θελκτικό και ζωντανό. Επί λέξει ανέφερα: «Αν ο κ. Λούκος παραιτηθεί ή όταν λήξει η θητεία του, προτείνω να μη διοριστεί άλλος διευθυντής, αλλά να προκηρυχθεί αμέσως διαγωνισμός, αν είναι δυνατόν διεθνής. Θέλει μεγάλη προσοχή στο ποιος θα τοποθετηθεί. Ας μην κατηγορηθούμε για πολιτική-κομματική τοποθέτηση. Ας γίνει μόνο αξιοκρατικά. Προτείνω να αναμορφωθεί ο θεσμός του Φεστιβάλ και να γίνει διαχωρισμός καλλιτεχνικού και διοικητικού διευθυντή».
γ) Oσο για το κατά πόσον είχα εγκατασταθεί στο υπουργείο Πολιτισμού πιέζοντας τον κ. Μπαλτά, έχω να πω ότι η τελευταία φορά που είδα τον υπουργό ήταν στις 30/10/2015, σε κοινή συνάντησή μας με τον δήμαρχο Λάρισας, όπου μιλήσαμε για θέματα που αφορούν την πόλη μας και μόνον. Ας σταματήσει, λοιπόν, εδώ η συκοφαντική χρησιμοποίηση του ονόματός μου και ας αποκατασταθεί η αλήθεια.
Aννα Βαγενα
Περί γρίπης
Kύριε διευθυντά
Πολλή φασαρία πάλι για τη γρίπη. Πρέπει άραγε να ακολουθούμε τυφλά τα αμερικανικά πρότυπα; Γιατί αυτή η μανιώδης άποψη υπέρ εμβολιασμού των πάντων και για πάντα; Για σκεφτείτε: Κάθε χρόνο για όλη σου τη ζωή να λαμβάνεις ένα εμβόλιο για το ίδιο νόσημα. Κάθε χρόνο να κεντρίζεις τον οργανισμό με πιθανότητες για λίγες ή περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες. Eχοντας ή όχι παράγοντες κινδύνου.
Στις ΗΠΑ έχει γίνει μονομανία. Με απειλές απόλυσης για το υγειονομικό προσωπικό. Με εκστρατείες κάθε χρόνο για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού. Με εκφοβισμούς για τους κινδύνους της γρίπης. Μια επαναλαμβανόμενη κάθε χρόνο ιεροτελεστία χωρίς σοβαρά επιστημονικά ερείσματα. Τουναντίον, πλείστες μελέτες αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα του εμβολίου. Το αστείο είναι ότι αυτές τις φοβίες (ή τα συμφέροντα) των Αμερικανών ακολουθούν πολλοί ανά τον κόσμο μιμητές ή οπαδοί της σχολής αυτής.
Μερικές μελέτες για το εμβόλιο:
– Σε στρατεύματα τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που εμβολιάστηκαν οι επιπτώσεις της γρίπης ήταν ίδιες τόσο στους εμβολιασθέντες όσο και στους ανεμβολίαστους.
– Το 1957, εκατομμύρια δόσεις εμβολίου γρίπης δόθηκαν για προφύλαξη από την ασιατική γρίπη – κανένα ορατό αποτέλεσμα του εμβολίου.
– Το 1960, μαζικός εμβολιασμός για γρίπη. Το 1964, μελέτη έδειξε την αποτυχία ελέγχου της νόσου, δεδομένης της βαρύτητας της επιδημίας εκείνης της περιόδου.
– Το 1968, μελέτη του CDC (κέντρο ελέγχου νόσων, ΗΠΑ) έδειξε ότι παρά την εκτεταμένη χρήση του εμβολίου κατά της γρίπης, η αποτελεσματικότητά του δεν απεδείχθη επιστημονικά.
– Η επιδημία Η1Ν1 το 1976 ώθησε σε επιθετικό εμβολιασμό, όμως η επιδημία συνδρόμου Guillain-Barre στους λήπτες του εμβολίου οδήγησε στη διακοπή του προγράμματος. Το 1977 το CDC συμπέρανε ότι ήταν αναποτελεσματικός ο έλεγχος της γρίπης κατά την επιδημία.
– Ο οργανισμός τροφίμων και φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) το 1995 επισημαίνει μεθοδολογικά λάθη στις μελέτες για το εμβόλιο.
– Το 2000, το CDC τονίζει ότι το εμβόλιο δεν παρέχει οικονομικά οφέλη έναντι του placebo.
– Μελέτη του 2005 δείχνει ότι η θνητότητα στους ενηλίκους αυξήθηκε παρά τη μεγάλη άνοδο του ποσοστού των εμβολιασθέντων.
– Το 2012, το Cochrane (το πλέον έγκυρο όργανο εκτίμησης μελετών) τονίζει την έλλειψη σοβαρών συμπερασμάτων για την αποτελεσματικότητα του εμβολίου.
– Και πάλι το Cochrane το 2014 επισημαίνει την αναποτελεσματικότητα του εμβολίου στη μείωση ημερών που δεν εργάζονται τα άτομα λόγω νόσησης ή στη μείωση των ημερών νοσηλείας.
– Ο επικεφαλής του τμήματος εμβολίων του Cochrane Database Collaboration χρησιμοποιεί τον όρο «σκουπίδια» για τις περισσότερες μελέτες υπέρ του εμβολίου – βαρύς ο όρος, αλλά κατ’ αυτόν αληθινός.
Προσθέστε και το φιάσκο της «πανδημίας» και του «πανδημικού» εμβολίου.
Παρ’ όλα αυτά κι ενώ η επίπτωση του εμβολίου στη δημόσια υγεία αμφισβητείται ζωηρά (σε αντίθεση π.χ. με τα εμφανή αποτελέσματα του εμβολίου της πολιομυελίτιδας ή του αιμοφίλου της ινφλουέντζας) ο παροξυσμός υπέρ του εμβολίου της γρίπης συνεχίζεται.
Γιατί άραγε; Κάπου πρέπει να αναζητηθεί η αιτία. Και κάπου οι γιατροί πρέπει να αντιδράσουν.
Βιβλιογραφία στο θέμα υπάρχει σε προ ημερών άρθρο έγκυρου αμερικανικού ιατρικoύ site (Medscape).
Δρ Ι. Θ. Καβαλιωτης, Παιδίατρος – λοιμωξιολόγος
