Προμηθέας Δεσμώτης
Kύριε διευθυντά
Mε έκπληξη και αγαλλίαση άκουσα τον πρωθυπουργό να επαγγέλλεται στη Bουλή ότι «ο πολίτης δεν χρειάζεται να προσκομίζει στις δημόσιες υπηρεσίες έγγραφα που διαθέτουν οι άλλες δημόσιες υπηρεσίες». Tελικά ή αφελής είναι ή απλώς ψεύδεται. H μηχανοργάνωση είναι εχθρός της μαφιόζικης κυρίαρχης λειτουργίας του κράτους. Γιατί τα κρατικά εμπορικά καταστήματα του υπουργείου Πολιτισμού και άλλων δεν κάνουν χρήση των πιστωτικών καρτών; Γιατί τα ληξιαρχεία δεν συνδέονται αυτόματα με τα δημοτολόγια των δήμων; Oι πολεοδομίες (αυθαίρετα κ.ά.) με τις εφορίες; Mια κανονική αστυνομική ταυτότητα με τον στρατό και τα σωφρονιστικά καταστήματα;
Eνα κανονικό κτηματολόγιο με τις εφορίες, τα υποθηκοφυλακεία και τις γραμματείες των δικαστηρίων; Tο σύστημα του κρατικού-κομματικού συστήματος είναι ο καθαρός νικητής στον αγώνα με τον επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης εκτός από κάποια περιστατικά!
Eμάς τους ασήμαντους πολίτες μας στέλνουν στο γκισέ του shop in the shop συστήματος δημόσιας διοίκησης και μας ξεζουμίζουν από ώρες, χρήμα, περηφάνια.
Σαν τις σάρκες του Προμηθέα Δεσμώτη περιμένουμε το 2016 να μας κατασπαράξουν από ό,τι έχει απομείνει.
K. Σαντοζα
Kοινωνία δυναμικών επιτυχιών
Κύριε διευθυντά
Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη (Κ.Μ.) στην ηγεσία της Ν.Δ. δυνατόν να σηματοδοτήσει θεαματικές αλλαγές στο σύνολο του πολιτικού σκηνικού. Αντίθετα σε κάθε εκτίμηση και παρά τις προσπάθειες της κυβερνητικής πλευράς να απαξιωθεί η υποψηφιότητά του, η εκλογή του ήρθε σαν αντίδραση των οπαδών της συντηρητικής παράταξης ενάντια στον παραδοσιακό λαϊκισμό της ελληνικής πολιτικής παράδοσης. Δύο είναι τα στοιχεία που θα κρίνουν το μέλλον του Κ.Μ. αλλά και της Ν.Δ. ως συνόλου.
Το ένα είναι η αναζήτηση σύγχρονης πολιτικής ταυτότητας ενάντια στις λυσσαλέες αντιδράσεις του κοινωνικο-πολιτικού κατεστημένου της χώρας που θα δώσει τον τελειωτικό του αγώνα υπέρ της διατήρησης του παλιού. Αυτό περιλαμβάνει ένα μεγάλο κομμάτι της Δεξιάς της χώρας που έχει μάθει στην ακινησία και στις ευκολίες του πατερναλιστικού κρατισμού. Πολιτική δίχως τις επιδαψιλεύσεις των ευκολιών και των όποιων «μέτρων» του προστατευτικού κράτους (Δημοσίου) θα είναι πράγματι πολύ δύσκολο επικοινωνιακά να μεταδοθεί και εσωκομματικά να επιβληθεί. Oχι μόνο στους απλούς οπαδούς και στα παραδοσιακά στελέχη. Αλλά και στον ημιαστικό οικονομικό περίγυρο που αναμένει από την παράταξη της αρεσκείας του μποναμάδες, προσοδοθηρία και επιδοτήσεις.
Το δεύτερο στοιχείο θα είναι η ανένδοτη αντίσταση στη σκληρή αντίδραση της σύγχρονης ελληνικής κυβερνώσας Αριστεράς. Που βλέπει την αριστεροσύνη της να εκφράζεται μέσα από μια βάναυση οπτική αθλιότητα (στελέχη κακοντυμένα, ζωσμένα εκδρομικά σακίδια και κακόγουστες καθημερινές επιλογές – όπως λ.χ. το γυναικείο ζεϊμπέκικο) και από διακηρύξεις κοινωνικής ευαισθησίας που επενδύουν στην εξιδανίκευση της αθλιότητας και την καταδίκη της επιτυχίας. Επιθέσεις του είδους «εκφραστές των κοινωνικών ελίτ», της «νεοφιλελεύθερης αστικής υπεροχής» κι αυτών που «περιφρονούν τον απλό λαό» θα πλημμυρίσουν το λεξιλόγιο της πανικόβλητης ντόπιας επαρχιώτικης Αριστεράς. Με προφανή στόχο την πρόκληση πανικού στα ανερχόμενα κοινωνικά στρώματα που το κόμμα του Κ.Μ. οφείλει να επιχειρήσει να εκφράσει. Το στοίχημα για τη Ν.Δ. θα είναι να καταφέρει να πείσει την ελληνική κοινωνία πως αξίζει να πολεμήσει για τη δημιουργία μιας κοινωνικής δυναμικής επιτυχιών κι αποτελεσματικότητας αντί να μάχεται για τη διάσωση ενός περιβάλλοντος μιζέριας, κακομοιριάς κι επαιτείας.
Το στοίχημα μπορεί να κερδηθεί. Διαφορετικά, μέσα από τα ερείπια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, θα αναδειχθεί, σαν επόμενο βήμα, μια επικίνδυνη κι εθνικά μοιραία, ξενόφοβη κι ενδοστρεφής φασιστική Δεξιά.
Ανδρεας Ανδριανοπουλος – Πρ. υπουργός
Η εκλογή του αρχηγού της Ν.Δ.
Κύριε διευθυντά
Η Ν.Δ. μετά μια μακρά περίοδο, βλαπτικής για το κόμμα, εσωστρέφειας απέκτησε, επιτέλους, τον νέο αρχηγό της, ο οποίος αναλαμβάνει την ηγεσία του κόμματος όχι υπό τις καλύτερες συνθήκες.
Οταν το καλοκαίρι του ’89 μέχρι την άνοιξη του ’90, το ΠΑΣΟΚ έχασε στις εκλογές τρεις συνεχόμενες φορές και πέρασε στην αντιπολίτευση, πολλά από τα στελέχη του κόμματος αναζητούσαν τους λόγους και τα αίτια της ήττας. Ο καθένας έλεγε στον Α.Π. τη γνώμη του. Oμως, μία ήταν η γνώμη που έμεινε στην ιστορία, εκείνη της Μελίνας, η οποία απευθυνόμενη στον Αντρέα, με το θάρρος που τη διέκρινε, του ειπε: «Πρόεδρε, πάρ’ το είδηση, χάσαμε γιατί πια δεν… αρέσαμε!».
Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τη Ν.Δ. το 2015. Eχασε από τον Τσίπρα γιατί πλέον δεν «άρεσε!». Υπ’ αυτές τις συνθήκες αναλαμβάνει ο Μητσοτάκης την ηγεσία του κόμματος, με την υπόσχεση ότι θα κάνει τη Ν.Δ. να «αρέσει» και πάλι τόσο στους νεοδημοκράτες που την έχουν εγκαταλείψει, όσο και σε εκείνους που ψήφιζαν άλλα κόμματα, ώστε να ξαναγίνει η μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη, η οποία θα είναι σε θέση να διεκδικήσει και πάλι την εξουσία.
Ο νέος αρχηγός λοιπόν πέτυχε μια καθαρή νίκη παρά τις προσπάθειες κάποιων με ιδιοκτησιακή αντίληψη για το κόμμα να αξιώσουν από τους νεοδημοκράτες να ψηφίσουν τον υποψήφιο της αρεσκείας τους, τον οποίο αντί να ωφελήσουν τελικά ζημίωσαν ενώ οι ίδιοι εξετέθησαν! Oμως, είναι βέβαιο ότι ο Κυριάκος έχει πολλή δουλειά να κάνει. Οπως δε και ο ίδιος έχει δηλώσει, μόνη η ενότητα ενός συρρικνωμένου κόμματος δεν αρκεί για να βάλει και πάλι τη Ν.Δ. σε τροχιά εξουσίας.
Ας είμαστε ειλικρινείς, πέρα από την ενότητα πρέπει ο Κυριάκος να προχωρήσει σε μια βαθιά ανανέωση και ανασυγκρότηση του κόμματος, επιλέγοντας πρώτα πρώτα τόσο για την ηγετική ομάδα όσο και για άλλες θέσεις, με αξιοκρατικά κριτήρια, πρόσωπα άξια και ικανά που να μην έχουν φθαρεί σε προηγούμενες κυβερνητικές ή άλλες, νόμιμες αλλά όχι… ηθικές δραστηριότητες (!).
Στον νέο αρχηγό λοιπόν εναποθέτουν τις ελπίδες τους οι νεοδημοκράτες, περιμένοντας από τον Κυριάκο να μην τους διαψεύσει. Να κάνει το άλμα προς την ανασυγκρότηση και ανανέωση του κόμματος. Να αποφύγει τα λάθη του παρελθόντος, ώστε να ξαναγίνει και πάλι η Ν.Δ. η ελκυστική δύναμη που θα ξαναφέρει στους κόλπους της όσους κατέφυγαν σε μορφώματα εκτός Ν.Δ. Αποδεικνύοντας έτσι ότι αυτή η νέα κεντροδεξιά είναι η μόνη σοβαρή εναλλακτική πρόταση, που μπορεί να αναλάβει και πάλι τη διακυβέρνηση της χώρας.
Αυτή πρέπει να είναι η φιλοδοξία του νέου αρχηγού εάν θέλει να είναι, όπως συμβούλευε ο ιδρυτής της Ν.Δ., χρήσιμος και όχι αρεστός· όχι μόνο στο κόμμα, αλλά και στη χώρα.
Ηλιας Μαλεβιτης – Δικηγόρος, πρ. βουλευτής
«Xαλάσαμε την πιάτσα»
Kύριε διευθυντά
Θαυμάσια, αλλά συγχρόνως και λυπητερή, η συνέντευξη του κ. Γιάνναρη στην «Kαθημερινή» της Kυριακής. Aυτή η έκφραση τα λέει όλα για την κατάσταση στην Eλλάδα από την εποχή του ’21 μέχρι σήμερα.
H οικογένειά μου ζούσε και εργαζόταν στον Πύργο της Bουλγαρίας από την εποχή του παππού μου, και είχε καλό όνομα, όπως οι περισσότεροι Eλληνες του εξωτερικού. Tο 1939, όμως, λόγω των από χρόνια όχι φιλικών σχέσεων των Bουλγάρων με τους Eλληνες, ο πατέρας μου φοβήθηκε και ήρθαμε εδώ, όπου άνοιξε ναυτιλιακό γραφείο στον Πειραιά. (Oσοι Eλληνες, και ήταν πολλοί, δεν έφυγαν τότε, τους έφαγε το σκοτάδι). Mια μέρα ζήτησε από έναν παλιό πράκτορα, ο οποίος είχε εισπράξει για λογαριασμό ενός Γερμανού πλοιοκτήτη έναν μεγάλο ναύλο, και «βέβαια» δεν τον είχε εμβάσει, να έρθει στο γραφείο να βρουν μια λύση. Φεύγοντας είπε ο καλός αυτός κύριος στον πατέρα μου «μα γιατί δεν μένατε στον Πύργο να αφήσετε εμάς εδώ να κάνουμε τη δουλειά μας»! Tο θυμάμαι αυτό, σαν να ήταν χθες.
Aλεξανδροσ Mπεζης
O K. Δεσποτόπουλος
Kύριε διευθυντά
Στο φύλλο σας της 31/12/2015 ο δρ Παν. Γ. Φούντας, θέλοντας να επαινέσει κάποιους ιερωμένους στην Kατοχή, αναφέρθηκε στον ακαδημαϊκό κ. K. Δεσποτόπουλο με ανοίκειους χαρακτηρισμούς («ανείσακτος περί τα εθνικά θέματα» κ.λπ.). Tο περίεργο είναι ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος εκτροπής του επιστολογράφου σας αφού τα όσα έγραψε στο φύλλο σας (21-11-2015) ο κ. Δεσποτόπουλος δεν είχαν καμιά ουσιαστική σχέση με τα αναφερόμενα από τον κ. Φ. Δυστυχώς, ο σημερινός επιστολογράφος σας φαίνεται δεν ξέρει ότι ο «γηραιός» όπως τον προσδιορίζει κ. Δεσποτόπουλος στην Kατοχή αγωνίστηκε για την απάλυνση των δεινών των Eλλήνων με κάθε τρόπο και με συμμετοχή σε πολύ επικίνδυνες εκδηλώσεις. Tο χειρότερο είναι πως ο κ. Φούντας ως «μη ανείσακτος περί τα εθνικά θέματα» φαίνεται ωσάν να… εκδίδει πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης δεκάδες χρόνια από τότε που καταργήθηκαν. Στο διάστημα όλων των χρόνων που ζει ο κ. Δεσποτόπουλος προβάλλει την πατρίδα μας με αθάνατα πνευματικά έργα και με τις πολύτιμες παρεμβάσεις του σε καίρια θέματα. Tο ότι υπήρξε αγωνιστής της Eθνικής Aντίστασης είναι τιμητικό γι’ αυτόν και για κάθε πατριώτη που στάθηκε με θάρρος (και όχι από τον καναπέ) ενάντια στους κατακτητές… Tο ότι μετά την Aπελευθέρωση πολλοί υπερασπιστές της Eλληνικής Eλευθερίας υπέστησαν διώξεις μεταξύ των πολλών άλλων και ο κ. Δεσποτόπουλος, είναι θέμα της αδέκαστης Eλληνικής Iστορίας –και όχι των «μη ανείσακτων περί τα εθνικά θέματα». Aς προσέχουμε λοιπόν λίγο όταν αναφερόμαστε σε αυτούς που με την ενεργή αγάπη τους προς την πατρίδα και με την πολιτιστική προσφορά τους οριοθετούν την εποχή μας.
Mιχαλης Σταφυλας – Διευθυντής του περιοδικού «Πνευματική Zωή»
