Τριάντα ελληνικές εισηγμένες με συνολικές καθαρές υποχρεώσεις 3,9 δισ. ευρώ χρειάζονται κεφάλαια της τάξης του 1,4 δισ. ευρώ για να κλείσουν την αρνητική καθαρή θέση τους. Πολύ περισσότερες, μη εισηγμένες, χρειάζονται πολλαπλάσια κεφάλαια. Το σύνολο των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων προσεγγίζει τα 40 δισ. ευρώ. Δεν είναι όμως όλες οι οφειλέτριες επιχειρήσεις βιώσιμες. Και οι ξένοι επενδύτες που ειδικεύονται στο distress investing, τοποθετήσεις δηλαδή σε επιχειρήσεις με σημαντικά μη εξυπηρετούμενα δανειακά βάρη, ενδιαφέρονται μόνο για όσες έχουν προοπτικές να γυρίσουν σε λειτουργική κερδοφορία ή διαθέτουν σημαντικά περιουσιακά στοιχεία, όπως ακίνητα ή μηχανολογικό εξοπλισμό και άλλα πάγια από τα οποία μπορεί να εξαχθεί αξία.
Οι ξένοι έχουν ήδη χαρτογραφήσει από καιρό τι τους ενδιαφέρει και τι όχι. Ομως η επιδείνωση του εγχώριου αλλά και του διεθνούς μακροοικονομικού περιβάλλοντος έχει μικρύνει τη wish list τους. Ποιες επιχειρήσεις βρίσκονται στις πρώτες θέσεις; Ξενοδοχειακές, λιανικού εμπορίου, ορισμένες παραγωγικές τροφίμων, κάποια ναυτιλιακά δάνεια, ορισμένες επιχειρήσεις στον κλάδο της υγείας και μεμονωμένες περιπτώσεις σε επιχειρήσεις τηλεπικοινωνιών και τεχνολογίας. Αυτό εξηγεί στην «Κ» ο επικεφαλής ξένου επενδυτικού κεφαλαίου που βρίσκεται σε συζητήσεις με τις αρμόδιες μονάδες των ελληνικών τραπεζών.
Ο βασικότερος κλάδος είναι αυτός του τουρισμού. Τόσο διότι έχει προοπτικές εν γένει ο κλάδος στην Ελλάδα όσο και διότι υπάρχει μεγάλο πλήθος επιχειρήσεων που έχει σημαντικά χρέη. Και, κυρίως, υπάρχει περιουσιακό στοιχείο, το ακίνητο. «Για αυτό και έχουν ήδη γίνει πολλά deals και θα γίνουν ακόμα περισσότερα», υπογραμμίζει στην «Κ» διαχειριστής επενδυτικού κεφαλαίου που αναζητεί συμφωνία εξαγοράς πακέτου μητροπολιτικών ξενοδοχείων στην Αθήνα, μέσω συμφωνίας εξαγοράς κεφαλαιοποιημένων τραπεζικών υποχρεώσεων. Ετσι, δεν αποτελεί έκπληξη η πληροφορία πως προσπάθεια ελληνικής τράπεζας να διαθέσει χαρτοφυλάκιο ξενοδοχειακών ακίνητων που περιλαμβάνει μονάδες στη Κω, τη Ρόδο και την Κρήτη φέρεται να βρίσκεται προ της ολοκλήρωσής της. Τι θα γίνει με τις υπόλοιπες επιχειρήσεις που δεν κρίνονται έχουσες βιώσιμες προοπτικές; Πιθανότατα θα κλείσουν και θα ρευστοποιηθούν τα όποια περιουσιακά τους στοιχεία. Ομως αυτό δεν θα γίνει εν μια νυκτί.
Σε πρώτη φάση, θα επιχειρηθεί να βρεθούν επενδυτές για εταιρείες που μπορούν να παράγουν σημαντικά λειτουργικά έσοδα για να πληρώνουν οφειλές τους που έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες και παράλληλα να βρεθούν κεφάλαια για να χρηματοδοτηθούν αυτές μέσω αυξήσεων κεφαλαίου, ώστε να μην οδηγηθούν σε υποχρεωτικό λουκέτο και εκκαθάριση λόγω αρνητικών ιδίων κεφαλαίων. Κρίσιμη παράμετρος στην όλη διαδικασία είναι και η ύπαρξη ή μη πρόθεσης των βασικών μετόχων-ιδιοκτητών να συμμετάσχουν με ίδια κεφάλαια στην αναδιάρθρωση.
Στην περίπτωση των ιχθυοκαλλιεργειών αλλά και της ακτοπλοΐας εξετάζονται από πιστωτές και διοικήσεις μοντέλα συγκέντρωσης μέσω συγχωνεύσεων και εξαγορών. Συγκεκριμένα, σε εξέλιξη βρίσκονται τα σχέδια των τραπεζών στις ιχθυοκαλλιέργειες, κάτι που ισχύει και για τα τρόφιμα και το λιανεμπόριο. Εκτιμάται ότι υπάρχει περιθώριο συγκέντρωσης, ικανό να οδηγήσει σε σχήματα που θα μπορούν να εξυπηρετήσουν αναδιαρθρωμένες υποχρεώσεις και να προσελκύσουν έτσι και επενδυτικό ενδιαφέρον.
