Οι εποχές της απόγνωσης χρειάζονται γελοίες λύσεις. Οι αρμόδιες αρχές στο Νέο Δελχί, οι οποίες έχουν τρομοκρατηθεί από την ακατάπαυστη άνοδο των επισφαλών δανείων στο, κατά κύριο λόγο, κρατικό τραπεζικό σύστημα της Ινδίας, δοκιμάζουν μία νέα ιδέα: την ίδρυση κρατικής «κακής» τράπεζας. Από τη στιγμή που συνελήφθη η ιδέα, οι άτυχοι επενδυτές υποχρεώνονται να παραμερίσουν την καχυποψία τους και να αρχίσουν να προσβλέπουν στην ινδική εκδοχή της αμερικανικής πρωτοβουλίας του 2008, με την επωνυμία TARP (Troubled Asset Relief Program / Πρόγραμμα Αποκατάστασης Προβληματικών Περιουσιακών Στοιχείων). Το τελευταίο 12μηνο, ο δείκτης των ινδικών τραπεζών στο Χρηματιστήριο, που ελέγχονται από την κυβέρνηση, έχει χάσει το 44% της αξίας του. Εντούτοις, στις τελευταίες τέσσερις συνεδριάσεις έχει σημειώσει άνοδο μεγαλύτερη από εκείνην του γενικού χρηματιστηριακού δείκτη Nifty.
Oι προσδοκίες είναι αδικαιολόγητες. Είναι ένα πράγμα να αποκαθιστά κανείς τους τραπεζικούς ισολογισμούς, μετατοπίζοντας το βάρος των δυνητικών ζημιών στους φορολογουμένους, και ένα άλλο το πώς επιφορτίζεις περαιτέρω τους φορολογουμένους, όταν ήδη έχουν αναλάβει τέτοιες υποχρεώσεις. Συνολικά, οι κρατικές τράπεζες στην Ινδία έχουν χάσει το τρίμηνο Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου 2015 περί τα 108 δισ. ρουπίες (1,6 δισ. δολάρια), σύμφωνα με τα στοιχεία του διεθνούς οίκου αξιολόγησης Fitch Ratings. Eάν το τρίμηνο Ιανουαρίου-Μαρτίου αποδειχθεί εξίσου αποκαρδιωτικό, σχεδόν το 90% των επιπλέον κρατικών κεφαλαίων, που δόθηκαν στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα φέτος, θα χρησιμοποιηθούν για να απορροφήσουν ζημίες έξι μηνών. Μέχρις ότου αυτή η σφαγή σταματήσει, και πιθανόν να χρειαστεί αρκετά τρίμηνα ακόμα, κανένας ιδιώτης επενδυτής δεν θα προσεγγίσει τα ινδικά τραπεζικά ιδρύματα.
Μια εναλλακτική λύση, του τύπου TARP, μάλλον θα κάνει τα πράγματα χειρότερα, δεδομένου ότι η μετατόπιση τοξικών περιουσιακών στοιχείων σε νέο χρηματοπιστωτικό οργανισμό θα δώσει τη δυνατότητα σε μια προβληματική τράπεζα να έχει πρόσβαση σε κεφάλαια από τις αγορές. Ωστόσο οι μεγάλες ζημίες της «κακής» τράπεζας θα εξακολουθήσουν να χρειάζεται να μετασχηματισθούν σε «καλές» με τη βοήθεια των φορολογουμένων. Εξαναγκάζοντας τις τράπεζες να απαλλαγούν από τα «κόκκινα» δάνεια με πολύ μεγάλη έκπτωση, η «κακή» τράπεζα ενδεχομένως να αναδειχθεί σε ελκυστικό όμιλο συμμετοχών. Ακόμα και με αυτήν την προοπτική, όμως, όσα τραπεζικά ιδρύματα προβαίνουν σε εκποίηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων τους θα δεχθούν εφάπαξ πλήγμα. Εξ ου και θα χρειάζονται γενναία ένεση ρευστού, με την ευγενική υποστήριξη των φορολογουμένων, απλώς και μόνον για να διατηρήσουν τον δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας του 7,5% στο Τier 1.
Προσφάτως, πάντως, η Standard & Poor’s έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για ενδεχόμενες υποβαθμίσεις, εάν η κεφαλαιακή επάρκεια των ινδικών τραπεζών αποκλίνει από αυτήν την ελάχιστη προδιαγραφή, βάσει του διεθνούς ρυθμιστικού πλαισίου. Τέλος, το να υπάρξει διαχωρισμός ανάμεσα στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και στις συνέπειες των αποφάσεών τους του παρελθόντος, χωρίς ταυτόχρονα να επιβληθούν νέοι κανόνες σε αυτά για το μέλλον, απλά θα διαιωνίσει τη νοοτροπία των Ινδών ότι μπορούν να επιδεικνύουν πλημμελή πειθαρχία όταν λαμβάνουν δάνειο και οφείλουν να το αποπληρώσουν.
Ισως αυτά που θα μπορούσε αυτήν τη στιγμή να κάνει το Νέο Δελχί είναι τα εξής: Πρώτον, να διοχετεύσει 7 δισ. δολάρια (το διπλάσιο ποσόν απ’ ό,τι δόθηκε το τρέχον οικονομικό έτος) στις τράπεζες, ώστε να είναι σε θέση να αναγνωρίσουν ακόμα περισσότερα από τα δάνειά τους ως μη εξυπηρετούμενα, και, δεύτερον, να περιορίσει τη συμμετοχή του κράτους στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα κάτω από το 51%, απόφαση δύσκολη πολιτικά, αλλά αναγκαία.
