Ποιος σώφρων άνθρωπος θα πλήρωνε για να τοποθετήσει τα χρήματά του στην Ευρώπη ή να τα τοποθετήσει σε κρατικά ομόλογα της Ιαπωνίας, η οποία είναι η πιο χρεωμένη μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών; Στην πραγματικότητα ο καθένας, ο οποίος θα μπορούσε να τα μετατρέψει σε δολάρια ΗΠΑ. Χρησιμοποιώντας ένα χρηματοπιστωτικό εργαλείο, το οποίο βασίζεται στην ανταλλαγή νομισμάτων (cross – currency basis swap), τα γερμανικά κρατικά ομόλογα, καθώς και τα ιαπωνικά θα μπορούσαν να αποδώσουν περισσότερα από όσα αποδίδουν στους επενδυτές τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα.
Σύμφωνα με πρόσφατη ανάλυση του Mατέο Ρεγκέστα της Citigroup, εάν μία επένδυση σε διετούς διάρκειας γερμανικά ομόλογα μετατραπεί σε κυμαινόμενα επιτόκια δολαρίου, τότε θα αποφέρει 15,5 μονάδες βάσης επί του Libor, δηλαδή σχεδόν 20 μονάδες βάσης υπεράνω της ίδιας επένδυσης σε κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ. Ανάλογη θα είναι και η απόδοση, εάν το παραπάνω σχήμα εφαρμοστεί σε διετή ιαπωνικά ομόλογα, φθάνοντας στις 71,2 μονάδες βάσης, δηλαδή 75,5 μονάδες βάσης υπεράνω των αμερικανικών.
Αυτή η παράδοξη κατάσταση μπορεί να αποδοθεί στην ανεμπόδιστη ροή κεφαλαίων. Τα κεφάλαια εξέρχονται της Ευρώπης και της Ιαπωνίας, αναζητώντας υψηλότερα επιτόκια σε δολάρια. Στη συνέχεια τα κεφάλαια αυτά πρέπει να ανταλλαγούν με δολάρια και να υπάρξει αντιστάθμιση κινδύνου σε δολάρια και πάλι, μετακινώντας το προαναφερθέν χρηματοπιστωτικό εργαλείο.
Αυτή η διαδικασία καθιστά ελκυστικότερες τις επενδύσεις σε αυτά τα ίδια τα κράτη -Ιαπωνία και Γερμανία- και τις συνεπαγόμενες αποδόσεις τους σε δολάρια. Σε κάθε συναλλαγή στις διεθνείς κεφαλαιαγορές υπάρχουν, ούτως ή άλλως, δύο πλευρές. Με το να ασκούνται πιέσεις επί της μιας πλευράς, δημιουργείται δέλεαρ για την άλλη.
Σε θεωρητική βάση, η ίδια δυναμική για τις ιαπωνικές και τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις μπορεί να καταστήσει ελκυστικότερες τις πωλήσεις ομολόγων σε δολάρια και την ανταλλαγή των αποδόσεών τους στο εθνικό νόμισμα.
Εάν, μάλιστα, υπολογίσουν το κόστος χρηματοδότησης με βάση το διατραπεζικό επιτόκιο Libor, όπως κάνουν οι περισσότεροι, που εκδίδουν ομόλογα σε διάφορα νομίσματα, ίσως διαπιστώσουν πως υπάρχει πλεονέκτημα να δανειστούν σε δολάρια, ακόμα κι αν στη χώρα τους τα επιτόκια τείνουν προς αρνητικό έδαφος. Αρχής γενομένης από τον Μάιο του 2014, οι επενδυτές απέσυραν κεφάλαια από την Ιαπωνία με ταχύτατους ρυθμούς, ενόσω το γιεν ενισχυόταν και η Τράπεζα της Ιαπωνίας στρεφόταν σε αρνητικά επιτόκια για την τόνωση της ανάπτυξης. Στην Ευρωζώνη οι μεγαλύτερες εκροές κεφαλαίων σημειώθηκαν από τον Δεκέμβριο του 2011 και μετά. Η ποσότητα των κεφαλαίων που εγκαταλείπει αυτές τις δύο αγορές, απλά και μόνον διευκολύνει να αυξηθούν οι αποδόσεις για όσους τολμηρούς επενδυτές επιλέξουν να κολυμπήσουν αντίθετα στο ρεύμα. Ταυτόχρονα, καθίσταται ακριβότερο για τους Ιάπωνες επενδυτές να ανταλλάξουν τα γιεν τους με δολάρια και να τοποθετήσουν τα δολάρια αυτά σε υπεράκτιους λογαριασμούς.