Η Υγεία πάσχει
Kύριε διευθυντά
Κάθε άνθρωπος είναι ίσος απέναντι στον Θεό και την αρρώστια. Εργάζομαι σε ελληνικά και ξένα νοσοκομεία 50 χρόνια. Δεν έχουν αλλάξει σημαντικά πράγματα, όπου επικρατούν η χωρίς οργάνωση λειτουργία, η άνιση κατανομή ιατρών (κρατικές κλινικές με 3 γιατρούς/αντίστοιχες πανεπιστημιακές στην ίδια πόλη με 40 γιατρούς), σπατάλη ασύδοτη. Σήμερα τα νοσοκομεία βρίσκονται σε οικτρή κατάσταση, δεν υπάρχουν γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό. Eγιναν πειράματα επί πειραμάτων για να καταλήξουμε στο ΕΣΥ, χωρίς σχέδιο, χωρίς προγραμματισμό, χωρίς αντιστοιχία γιατρών – ασθενών. Η Υγεία είναι κερδοφόρος τομέας. Λέμε πάντα ότι τα νοσοκομεία έχουν παθητικό, όμως η σπατάλη στα τρόφιμα και τα υλικά μεγάλη και ασυλλόγιστη. Γίνεται στα νοσοκομεία ανεξέλεγκτος σωρός εξετάσεων. Δεν γίνεται κανένας έλεγχος χορήγησης των φαρμάκων, τόσο στο Δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Τα ιδιωτικά νοσοκομεία παίρνουν το αίμα από τα κρατικά δωρεάν, ενώ είναι γνωστό πως κάθε φιάλη αίματος στοιχίζει από το σακουλάκι μέχρι τον μοριακό έλεγχο. Ο τουρισμός θα μπορούσε να γίνει πηγή εσόδων. Υπάρχουν γιατροί ήρωες που ξημεροβραδιάζονται στα νοσοκομεία με αμοιβή 800 ευρώ τον μήνα και άλλοι με εκατομμύρια. Πάντα στα νοσοκομεία και ιδιαίτερα στο Πανεπιστήμιο για να προχωρήσεις χρειάζονται «ειδικά προσόντα». Η Ιατρική είναι λειτούργημα, όχι επάγγελμα. Χρειάζονται άνθρωποι με οράματα. Με την ιατρική δεν γίνεσαι πλούσιος… Οι φαρμακευτικές εταιρείες βγάζουν ανυπολόγιστα κέρδη, που θα μπορούσαν να συντηρήσουν ένα νοσοκομείο. Τελειώνοντας, επαναλαμβάνω ότι η Υγεία, εκτός της παράτασης ζωής και την αποκατάσταση της ασθένειας, μπορεί με καλή διαχείριση και γνώση του θέματος να αποβεί και καρποφόρος τομέας.
Κωνσταντινος Λ. Μπουραντας – Ομ. Καθηγητής Παθολογίας – Αιματολογίας
Μετανάστες και πρόσφυγες
I
Kύριε διευθυντά
Από αρχαιοτάτων χρόνων ο ελληνισμός επέδειξε έντονη την αφομοιωτική του ικανότητα, λόγω του μάλλον υψηλού του πολιτιστικού επιπέδου σε σχέση με νεοεισερχομένους μετανάστες ή κατακτητές. Ο τόπος μας, λόγω θέσεως, γνώρισε πολλά μεταναστευτικά κύματα στους αιώνες. Ποτέ όμως δεν κινδύνευσε υπερβολικά. Ελάχιστες μοναδιαίες νησίδες έμειναν με μερική αφομοίωση, ενώ το πλήθος συν τω χρόνω αφομοιώθηκε τελείως, παίρνοντας ή και δίνοντας κάποια επουσιώδη στοιχεία πολιτιστικά. Ωστόσο η απότομη μεταναστευτική κοσμοπλημμύρα με την απρόσμενη τεράστια και ταχεία έξαρση του τελευταίου χρόνου, δεν είναι απλώς ανησυχητική, άλλα εξαιρετικά επικίνδυνη. Και δεν νομίζω ότι συνιστά φυλετικό αποκλεισμό η προσπάθεια διαφύλαξης ανόθευτης της φυλετικής μας ιδιόμορφης ταυτότητας, χωρίς φυσικά να υποβαθμίζεται η, εκ χαρακτήρος και παραδόσεως, αποδεδειγμένη ανθρωπιστική, φιλόξενη τάση του Eλληνα. Η ανεξέλεγκτα κατακλυσμιαία όμως επέλαση, εκτός από την επακόλουθη οικονομική διολισθητική συνέπεια, πιθανόν να ανατρέψει ή ουσιωδώς να νοθεύσει ή και να αλλοιώσει σημαντικά στοιχεία πολιτισμού και παραδόσεων που διακρίνουν τον Eλληνα ως Eλληνα. Ενώ θεωρείται απίθανη η θετική ή διορθωτική επίδραση στα οποιαδήποτε ελαττώματά μας. Προφανώς λοιπόν απαιτείται άκρως επείγουσα και συστηματική αντιμετώπιση του όγκου του μεταναστευτικού κύματος. Να διοχετευθεί στους προορισμούς του ή να μειωθεί και να διασπαρεί δραστικά. Παράλληλα, να μελετηθεί η μεθοδική αντιμετώπιση των πιθανών συνεπειών, όπως και της δημογραφικής ακόμη αλλοίωσης, εκ της επιρροής τους και μάλιστα σε τοπικές, μικρού πληθυσμού, κοινωνικές ομάδες. Aραγε η δήθεν περί ποικίλα τυρβάζουσα εξουσία, εν πολλοίς δυστυχώς άσχετα, τι σκέπτεται;
Δημ. Γ. Σμυρλης – Συντ/χος λυκειάρχης
II
Κύριε διευθυντά
Σχετικά με το προσφυγικό-μεταναστευτικό, που τις τελευταίες ημέρες έχει καταστεί μείζον θέμα της Ελλάδος, κάμνω τις ακόλουθες σκέψεις: Μήπως θα έπρεπε ο κ. Δημήτριος Αβραμόπουλος να εισηγηθεί στις αρμόδιες επιτροπές της Ε.Ε. η προώθηση των προσφύγων-μεταναστών από τα ελληνικά νησιά να γίνεται αεροπορικώς, από αυτά, και να μη φθάνουν στο λιμάνι του Πειραιά. Φυσικά, ο έλεγχος των ανθρώπων αυτών θα γίνεται, σύμφωνα με τους κανόνες της Συνθήκης Σένγκεν, στα ίδια τα νησιά από επιτροπή που θα ορίσει η Ε.Ε. Ομοίως όσοι πρόσφυγες-μετανάστες ευρίσκονται στο εσωτερικό της χώρας και δικαιούνται πρόσβαση στην Ευρώπη, και αυτοί να προωθηθούν αεροπορικώς. Τέλος, όσοι μετανάστες δεν δικαιούνται εγκατάσταση σε χώρες της Ε.Ε., αυτοί άμεσα και χωρίς χρονοτριβή, μερίμνη της Ε.Ε., να επιστρέψουν αεροπορικώς στην τελευταία χώρα (Τουρκία) που άρχισαν το ταξίδι τους για την Ελλάδα, δυστυχώς εμπιστευόμενοι οι άνθρωποι αυτοί την τύχη τους στους λαθρεμπόρους.
Αν παρ’ ελπίδα η Τουρκία δεν τους δεχθεί, και η οποία φέρει τεράστια ευθύνη στο θέμα αυτό, η Ε.Ε. να τους στείλει αεροπορικώς στις πατρίδες τους. Φυσικά αυτή η αερομεταφορά δεν είναι απλή υπόθεση, διότι στοιχίζει πολλά χρήματα για τη ναύλωση αεροπλάνων, προσωπικού, έλεγχο, κ.λπ. Επιπλέον, χρειάζεται εγκατάσταση προσωπικού της Ε.Ε. για τον έλεγχο, καθώς και για την αναλογία των προσφύγων που θα φύγουν αεροπορικώς για τις χώρες της Ε.Ε. από τα ελληνικά νησιά. Τέλος, πιστεύω στις ικανότητες του κ. Αβραμόπουλου, ο οποίος με άμεση επικοινωνία και συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση, το σχέδιο αυτό, αν το θεωρούν ορθό ή υλοποιήσιμο, να το επιταχύνουν. Πάντως δεν είναι καθόλου εύκολο! Eτσι όμως η Ελλάδα μπορεί να «ξαλαφρώσει», διαφορετικά η κατάσταση δεν είναι αναστρέψιμη.
I. Θ. Xαϊνης – Oμ. Καθηγ. E.M. Πολυτεχνείου
III
Κύριε διευθυντά
Ασφαλώς θα έχετε προσέξει ότι οι ορδές των προσφύγων και των οικονομικών μεταναστών παρουσιάζουν μια περίεργη προτίμηση του καταφυγίου τους. Κανονικά θα έπρεπε να ζητούν και να βρίσκουν άσυλο στις ομόθρησκές τους χώρες. Σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια αυτές είναι τριάντα έως σαράντα. Μάλλον τα νούμερα θα περιλαμβάνουν και εκείνες με ισλαμικές μειοψηφίες ή πλειοψηφίες. Δεν είναι ολοκληρωτικά ισλαμικές.
Αν λάβουμε υπόψη ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για μαζική μετακίνηση λαών και επιστρατεύσουμε την επιστημονική φαντασία, η προτίμηση της Ευρώπης μπορεί να υπαγορεύεται από ένα υποχθόνιο σχέδιο εξισλαμισμού της, άοπλα, αθόρυβα, παθητικά, περίπου κατά το σύστημα της εξάπλωσης του χριστιανισμού. Κατά το σύστημα του Γκάντι για την απεξάρτηση της Ινδίας από τη Βρετανία. Πρόκειται για κάτι που δεν αποκλείεται, αλλά πάλι φαίνεται να είναι πολύ προωθημένο. Μια αυθαίρετη φαντασιοπληξία. Αν όμως λάβουμε υπόψη τις τόσες αυτοθυσίες νεαρών ατόμων, εκείνων των ζωσμένων με εκρηκτικά, τίποτε δεν αποκλείεται. Aσχετα με την προηγούμενη παράγραφο, υπάρχει και κάποιο πολύ ιδιότροπο μυστήριο. Αυτό εντοπίζεται στην πραγματική ή επιφανειακή άγνοια του τι θα συνέβαινε πριν συμβεί. Οι 28 χώρες της Ε.Ε. έχουν ή είχαν 28 πρεσβείες σε κάθε μία χώρα της Μέσης Ανατολής. Επίσης διαθέτουν και τις ακριβoπληρωμένες μυστικές υπηρεσίες τους, συν τη συνεργασία με τη CIA των HΠA. Παρά ταύτα φάνηκαν τελείως απροετοίμαστες, χάσκουσες καθώς έβλεπαν τον ορμητικό ποταμό των ανατολιτών-μωαμεθανών να σπάζει όλα τα φράγματα με αποτελεσματικό όπλο την απελπισία και την επίκληση για ευσπλαχνία. Οι πρεσβείες και οι μυστικές υπηρεσίες είκοσι εννέα κρατών δεν είχαν αντιληφθεί προς τα πού οδηγούσαν οι καταστάσεις; Και αν είχαν ενημερώσει τις κυβερνήσεις τους, εκείνες είχαν σκάσει στα γέλια με το πρωτότυπο αστείο; Oλα είναι πιθανά μετά τις παροιμιώδεις γκάφες του Βρετανού πρωθυπουργού Νέβιλ Τσάμπερλεν που τον έπαιζε στα δάχτυλα ο Αδόλφος Χίτλερ. Και όχι μόνο αυτόν. Ολόκληρη τη Μεγάλη Βρετανία. Ολόκληρη την Ευρώπη.
Γεωργ. Ν. Χαρμαντας – Μεταμόρφωση
IV
Kύριε διευθυντά
Το πρώτο δίδαγμα, ανάμεσα σε όσα ελπίζω ότι αποκομίσαμε από την προσφυγική κρίση, είναι πως η πραγματικότητα είναι ικανή να κονιορτοποιήσει ιδεολογικές θέσεις που διαμορφώνονται σε συνθήκες εργαστηρίου, όπως αυτή περί εθνικών συνόρων ανοιχτών σε όλους. Μάθαμε ότι η πολιτική πράξη επιβάλλει λεπτές ισορροπίες: αφενός να προστατεύεις τα σύνορα και να δημιουργείς συνθήκες αποτροπής, και αφετέρου να σέβεσαι τις βασικές αρχές του ανθρωπισμού και τις διεθνείς συνθήκες. Αν μου πείτε ότι η εξίσωση είναι δύσκολη, θα απαντούσα ότι πρέπει να προσέχουμε ποιους εκλέγουμε κάθε φορά για να μας κυβερνήσουν. Oτι σήμερα πληρώνουμε τις προεκλογικές και μετεκλογικές ιδεοληψίες και ανεπάρκειες των στελεχών του κυβερνώντος κόμματος δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Αρκεί να συγκρίνει κανείς τους αριθμούς των προσφύγων και μεταναστών που εισήλθαν στην Ελλάδα πριν και μετά την άνοδο της Αριστεράς στην εξουσία. Αρκεί δηλαδή να συμβουλευτεί τη μνήμη και τα μάτια του.
Μια από τις οδυνηρές συνέπειες της προσφυγικής κρίσης είναι ότι η Ελλάδα βρέθηκε, όχι πια γεωγραφικά αλλά ουσιαστικά, στην εσχατιά των Βαλκανίων. Πολλοί είχαμε προειδοποιήσει προεκλογικά ότι αυτό ήταν μοιραίο να συμβεί, μόνο που εντοπίζαμε την αιτία σε ενδεχόμενη χρεοκοπία της χώρας και έξοδο από το ευρώ – βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά να συμβούν και αυτά, όσο το μέτωπο με τους δανειστές παραμένει ανοικτό. Η απομόνωση της Ελλάδας εντός και εκτός της Ε.Ε. είναι οφθαλμοφανής, όσο οφθαλμοφανής είναι και η διπλωματική ανικανότητα της κυβέρνησης, που όφειλε να κινηθεί δραστήρια για τη δημιουργία συμμαχιών αντί να απειλεί με βέτο και αντίμετρα. Η εξουσία που δίνει η δυνατότητα αρνησικυρίας στον αδύναμο είναι μόνο φαινομενική, επειδή τα καλά χαρτιά τα κρατούν οι ισχυρότεροι και μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν εναντίον της Ελλάδας στα σημεία που την πονούν.
Είναι αλήθεια πώς οι αντιδράσεις ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών απέναντι στην προσφυγική κρίση είναι κατώτερες των περιστάσεων. Oσοι όμως εξ ημών εκφέρουν μηδενιστικό λόγο, ας σκεφτούν πώς θα ήταν η Ευρώπη χωρίς την Ε.Ε., η οποία εξασφάλισε τη μακρότερη περίοδο ειρήνης, ασφάλειας, συνεργασίας και ευημερίας που γνώρισε ποτέ η ήπειρός μας. Οι παθογένειες της Eνωσης δεν πρέπει να ενεργοποιήσουν (και άλλα) αντιευρωπαϊκά ανακλαστικά, που είναι ικανά να υποβιβάσουν τη διεθνή θέση της Ελλάδας πιο κάτω από τα Βαλκάνια. Η χώρα μας νιώθει ήδη πάνω της την καυτή ανάσα από τα μέτωπα της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.
Μιχαηλ Πασχαλης – Oμότιμος καθηγητής Kλασικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Kρήτης
