Έχω στα χέρια μου τα lookbooks από τις πιο πρόσφατες συλλογές νυφικών και βραδινών ρούχων της Σοφίας Κοκοσαλάκη και, καθώς διαβάζω τις ονομασίες και τα επεξηγηματικά στοιχεία που συνοδεύουν κάθε μοντέλο, είναι σαν να ανατρέχω σε κάποια εγκυκλοπαίδεια της ελληνικής μυθολογίας, για να θυμηθώ όλες τις γυναικείες οντότητες που διαδραμάτισαν κάποιο ρόλο στο ευφάνταστο βασίλειο της αρχαιότητας. Τυρώ, πριγκίπισσα την οποία αποπλάνησε ο Ποσειδώνας παίρνοντας τη μορφή ποτάμιου θεού. Μαία, μία από τις Πλειάδες, θεότητες από το όρος Κυλλήνη στην Αρκαδία, η οποία έκανε με τον Δία το θεό Ερμή. Εκατερίδες, νύμφες των παραδοσιακών χορών, μητέρες των Σατύρων, των Κουρητών και των Ορεάδων. Αυτονόη, σύζυγος του θεού Αρισταίου και τροφός του θεού Διονύσου. Αμαδρυάδες, νύμφες των δασών. Ακόμα και χωρίς τις αναφορές αυτές, βέβαια, η ελληνικότητα αναδεικνύεται αδιάψευστη σε πολλά σχέδιά της, άλλοτε μέσα από χαρακτηριστικές λεπτομέρειες –χυτές πτυχώσεις, ένα περίτεχνο ντραπάρισμα, ένας ώμος που θυμίζει χλαμύδα– άλλοτε σαν μια συνολική αίσθηση που δύσκολα αποδίδεται σε συγκεκριμένα στοιχεία, χάρη στη μοναδική ικανότητα της Σοφίας να αποστασιοποιείται δημιουργικά από τις καταβολές της την ίδια στιγμή που τις αγκαλιάζει. «Ως Ελληνίδα σέβεσαι και ενστερνίζεσαι την παράδοση, όχι μόνο σε ό,τι αφορά την οικογένεια, αλλά επίσης την τέχνη και τη χειροτεχνία», έχει δηλώσει στο παρελθόν. «Αυτά που μπορείς να αντλήσεις από τον ελληνικό πολιτισμό είναι ανεξάντλητα, υπάρχει τεράστιος πλούτος. Προσπαθώ όμως να διατηρώ την επαφή με το σήμερα. Σκέφτομαι, πώς θα φορούσε κάτι τέτοιο μια κοπέλα στο Ανατολικό Λονδίνο, τι θα έκανε;»
Κάτι ανάλογο μου λέει τώρα, όταν τη ρωτάω τι ήταν αυτό που ενέπνευσε την πρώτη της ολοκληρωμένη συλλογή κοσμημάτων: «Αρχίζω πάντα από μια ιδέα και μετά εξετάζω κατά πόσο μπορεί να εκσυγχρονιστεί και να γίνει πιο ανατρεπτική, αλλά πάντα επιθυμητή από μια γυναίκα». Αρκετά χρόνια πριν, είχε κάνει το ντεμπούτο της στο είδος με μια συνεργασία με τον οίκο Ilias Lalaounis. «Πάντα μου άρεσε να φτιάχνω κοσμήματα και είχα σχεδιάσει πολλές φορές διάφορα μεμονωμένα κομμάτια για τις επιδείξεις μου», εξηγεί η Σοφία. «Απολαμβάνω τη γλυπτική τους διάσταση και την εγγύτητα που έχουν με τα έργα τέχνης. Επίσης, εκτιμώ το γεγονός ότι μπορεί να τα φορέσει κάθε γυναίκα, ανεξαρτήτως σωματότυπου και διαστάσεων». Ως προς το στίγμα των σχεδίων της, αναγνωρίζει ότι ακολουθεί γνώριμα μονοπάτια: «Είναι παράλληλο με το στυλ μου στα ρούχα. Φυσικά και έχει στοιχεία από την ελληνική πολιτιστική κληρονομιά, αλλά επίσης διέπεται από αρχιτεκτονικές, μοντέρνες και ανατρεπτικές αναφορές. Συνδυάζει δηλαδή κομψότητα και καλαισθησία με στοιχεία έκπληξης». Όλα τα κομμάτια φτιάχνονται στην Ελλάδα, γιατί η χώρα μας όπως λέει «έχει πολύ καλούς τεχνίτες, πιστεύω ανώτερους από τους Βρετανούς. Τεχνίτες που και έχουν ανάγκη για δουλειά, αλλά και καταλαβαίνουν τις ελληνικές αναφορές». Ένα ζήτημα που την απασχόλησε ιδιαίτερα ήταν το εύρος των τιμών στο οποίο ήθελε να κινηθεί. «Τα κοσμήματα που δημιούργησα είναι κατά συνείδηση προσιτά, γιατί απευθύνονται σε νέες γυναίκες», τονίζει. «Δεν είναι κοσμήματα-τρόπαια. Τα περισσότερα είναι από επιχρυσωμένο ασήμι, αλλά και από χρυσό 9 καρατίων. Έτσι, είναι δυνατόν για μια νέα ανεξάρτητη γυναίκα να αποκτήσει περισσότερα από ένα, αγοράζοντάς τα σαν αξεσουάρ».
Μοντέλο με φόρεμα Τυρώ και σκουλαρίκια από τη νέα συλλογή κοσμημάτων Sophia Kokosalaki.
Το κέρας της Αμάλθειας σε δαχτυλίδι Sophia Kokosalaki
Η ίδια έχει διεκδικήσει την ανεξαρτησία της σε επαγγελματικό επίπεδο, πετυχαίνοντας το 2009 να επανακτήσει την απόλυτη κυριότητα της φίρμας της από τον όμιλο Only The Brave του Renzo Rοsso, δύο μόλις χρόνια αφού του είχε πουλήσει το 51%. «Το να έχω τον έλεγχο των συλλογών μου και να δημιουργώ τα ρούχα που θέλω και με τον τρόπο που θέλω, είναι υπέροχο», είχε πει τότε. Αυτό ακριβώς της επέτρεψε να αποκοπεί από τους φρενήρεις ρυθμούς που επιβάλλει εν πολλοίς το σύγχρονο καθεστώς της μόδας, και να περιορίσει τις δραστηριότητές της σε συλλογές bridal και eveningwear. Εξηγώντας μου σήμερα τους λόγους για τους οποίους το έκανε, είναι σαφής: «Δύο λέξεις, κατ’ αρχάς: ποιότητα ζωής. Έχω επιτέλους χρόνο για τον εαυτό μου. Και μου αρέσει αυτός ο ρυθμός πάρα πολύ, τον θεωρώ πολυτέλεια την οποία δικαιούμαι. Όταν και αν βαρεθώ, θα το ξανασκεφτώ να μπω πάλι σε αυτήν την τρέλα των shows». Όσον αφορά τα κοσμήματα, προγραμματίζει να παρουσιάζει δύο συλλογές το χρόνο, ενώ όταν ξεκινήσει να λειτουργεί το ηλεκτρονικό της κατάστημα, θα κυκλοφορούν επίσης ειδικά κομμάτια ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Μέχρι τότε, στην Ελλάδα θα είναι διαθέσιμα στα ξενοδοχεία Μεγάλη Βρεταννία και Amanzoe, στο i-D Concept Store στο Golden Hall και σε επιλεγμένα καταστήματα, σε νησιά όπως η Σαντορίνη, η Μύκονος και η Κρήτη.
Φόρεμα Δάφνη από την Bridal and Evening Collection 2016 της Sophia Kokosalaki.
Κοσμήματα από τη συλλογή Sophia Kokosalaki.
Μοντέλα Άβα και Χιόνη, από τη νυφική συλλογή Sophia Kokosalaki 2015–2016.
Κοσμήματα από τη συλλογή Sophia Kokosalaki.
Καθώς προετοιμαζόμουν για τη συνέντευξή μας, διάφορα παραθέματα στο επίσημο βιογραφικό της τράβηξαν την προσοχή μου. «Θυμάμαι σε διακοπές στην Κρήτη όταν ήμουν μικρή να κάθομαι με πολύ ηλικιωμένες γυναίκες και να μου δίνουν κάτι να φτιάξω με τα χέρια μου για να με κάνουν να σωπάσω», ανέφερε σχετικά με την έμπνευσή της. «Κεντήματα – για να γίνω καλή νύφη!» Εκείνο όμως που με εξέπληξε πραγματικά ήταν η φράση «Ελληνίδα ως γυναίκα, αλλά Βρετανίδα ως σχεδιάστρια» και δεν μπορώ παρά να της ζητήσω να μου το εξηγήσει. «Είμαι Ελληνίδα και πολύ φανατική, τίποτα δεν το αλλάζει αυτό», δηλώνει κατηγορηματικά. «Απλά, αν δεν είχα πάει στη Βρετανία, δεν θα είχα διαμορφωθεί έτσι ως σχεδιάστρια, δεν θα είχα ανακαλύψει τα όριά μου και δεν θα είχα τις ίδιες ευκαιρίες».
Γεννημένη στην Αθήνα, το 1972, από πατέρα πολιτικό μηχανικό και μητέρα δημοσιογράφο και «φανατική φεμινίστρια», η Σοφία ξεκίνησε να σχεδιάζει φορέματα από μικρή, φτιάχνοντας ακόμα και καρτελάκια με τιμές. «Η μητέρα μου συνήθιζε να με ντύνει με φορέματα και ήξερα ότι ήταν κακόγουστα, ίσως γι’ αυτό ξεκίνησα να σχεδιάζω». Μεγαλώνοντας, το ενδιαφέρον της ατόνησε, για να αναζωπυρωθεί όταν πήγε στο γυμνάσιο, οπότε συνειδητοποίησε ότι ο τρόπος που παρουσιάζει κανείς τον εαυτό του έχει σημασία. Παρόλο που ήθελε να γίνει δημοσιογράφος, σπουδάζοντας ελληνική και αγγλική φιλολογία συνειδητοποίησε ότι την ενδιέφερε μια καριέρα στη μόδα. Το 1996 έφυγε για σπουδές στο Central Saint Martins του Λονδίνου και τρία χρόνια μετά έκανε το ντεμπούτο της στη London Fashion Week. Λίγους μήνες μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες Αθήνα 2004, για τις τελετές των οποίων σχεδίασε τα κοστούμια, έκανε την πρώτη της επίδειξη στο Παρίσι, ενώ έχει περάσει ως creative director από τον οίκο Vionnet και τη σειρά Black Gold της Diesel, έχει σχεδιάσει για τα Topshop, και έχει δημιουργήσει συλλογές για τα ASOS.com και Net-A-Porter.com.
Μιλώντας μαζί της, καταλαβαίνω ότι βρίσκεται σε μια φάση απόλυτα ισορροπημένη. «Δεν πρέπει να λέμε πολλά φυσικά, αλλά η ζωή μου είναι ακριβώς εκεί που τη θέλω τώρα», αναγνωρίζει. «Έχω πολυδιάστατη ύπαρξη, πολλά ενδιαφέροντα και ένα επάγγελμα που αγαπώ. Ζω στο Λονδίνο αλλά και στην Ελλάδα, έχω πολλούς φίλους, φανταστική οικογένεια και προσπαθώ να είμαι πάντα χαρούμενη και να μην παραπονιέμαι ποτέ αν κάτι δεν πάει τέλεια!» Η συνεχιζόμενη ελληνική κρίση αλλά και ευρύτερα ευρωπαϊκά και παγκόσμια ζητήματα, όπως το προσφυγικό, δεν την αφήνουν αδιάφορη. «Επειδή είμαι μητέρα, με επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό το τι συμβαίνει και αισθάνομαι ντροπή και τύψεις που δεν μπορώ να βοηθήσω όσο θα ήθελα», παραδέχεται. «Τουλάχιστον, προσπαθώ να βοηθάω συνέχεια στην Ελλάδα όπου μπορώ και να προσφέρω σε ελληνικές φιλανθρωπικές οργανώσεις». Κάνει όνειρα; Έχει φιλοδοξίες; «Απλά θέλω η κόρη μου και η οικογένειά μου να είναι καλά», απαντάει. «Δεν με νοιάζει τίποτα άλλο ιδιαίτερα σε προσωπικό επίπεδο».