Εκατομμύρια Αμερικανών δεν δράττονται της ευκαιρίας να αποτρέψουν οδυνηρά κατάγματα εξαιτίας των αποδυναμωμένων οστών τους, επειδή φοβούνται τις ομολογουμένως εξαιρετικά σπάνιες παρενέργειες των φαρμάκων που θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν. Μελέτες για τα φάρμακα που αναφέρονται εκτενώς σε παρενέργειες, όπως είναι το σάπισμα της γνάθου ή το ατυπικό κάταγμα των ισχίων προκάλεσαν τέτοιο σοκ στους πάσχοντες από οστεοπόρωση, ώστε αρνούνται να πάρουν φάρμακα και προτιμούν να αντιμετωπίσουν αλλιώς την πάθησή τους.
Η χρήση του πιο συνταγογραφούμενου φαρμάκου κατά της νόσου μειώθηκε κατά 50% από το 2008 έως το 2012 σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα και όπως λένε οι ειδικοί η τάση αυτή εξακολουθεί. Τον περασμένο μήνα, η Αμερικανική Εταιρεία Οστών και Μετάλλων, το Εθνικό Ιδρυμα Οστεοπόρωσης και η Εθνική Συμμαχία για την Υγεία των Οστών απηύθυναν έκκληση προς τους ιατρούς, ώστε να επιλέγουν πιο επιθετική προσέγγιση στους ασθενείς υψηλού κινδύνου. Ταυτόχρονα κάλεσαν τους αρρώστους να αποκτήσουν καλύτερη γνώση των αναγκών θεραπείας που έχουν. Η έκκληση ήρθε μετά τη δημοσίευση μελετών σε ιατρικά περιοδικά, όπου περιγράφεται ότι πολλοί ασθενείς παραλείπουν να πάρουν τα φάρμακα που πρέπει. Οι ειδικοί, ωστόσο, φοβούνται ότι ακόμα και αυτές οι κινήσεις δεν θα καταφέρουν να αλλάξουν τη στάση των ασθενών.
«Το 90% των αρρώστων όταν του μιλάς για την ανάγκη να λάβει κάποιο από αυτά τα φάρμακα απλά δεν ακούει» επισημαίνει ο δρ Πολ Μίλερ, ιατρικός διευθυντής του Κέντρου Ερευνας Οστών του Κολοράντο. «Το 90% των ανθρώπων που ήδη λαμβάνει φάρμακα θέλει να τα σταματήσει. Ο τρόμος αποτελεί τεράστιο παράγοντα σε αυτή την κατάσταση που διαμορφώνεται».
Οι μισοί από αυτούς που αρχίζουν να λαμβάνουν φάρμακα, τα σταματάνε εντός ενός έτους. Ακόμα και άνθρωποι που μόλις υπέστησαν κάταγμα στο ισχίο, κάτι που αυξάνει δραματικά τον κίνδυνο ενός νέου κατάγματος, αρνούνται να πάρουν τα φάρμακά τους. Το 2011 μόνο το 20% των ασθενών που πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο με κάταγμα του ισχίου είχε συνταγή για κάποιο φάρμακο, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό το 2002 ήταν 50%. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα κατάγματα και τα εύθραυστα οστά αποτελούν ένα μείζον πρόβλημα για τις γυναίκες. Μια γυναίκα 50 ετών έχει 50% πιθανότητες να υποστεί κάταγμα λόγω οστεοπόρωσης στα υπόλοιπα χρόνια της. Τα φάρμακα τα οποία πρέπει να χορηγηθούν, όταν η οστική πυκνότητα πέσει πολύ χαμηλά και αυξηθεί ιδιαίτερα η πιθανότητα κατάγματος, μπορεί να περιορίσουν τον κίνδυνο κατάγματος κατά 50% όπως δείχνουν κάποιες έρευνες.
Οπως αποδεικνύεται, για πολλούς από τους ασθενείς το γεγονός ότι οι επιπλοκές των φαρμάκων είναι εξαιρετικά σπάνιες δεν μοιάζει να έχει καμία σημασία. Υπολογίζεται ότι 10 έως 40 ανά 100.000 πάσχοντες από οστεοπόρωση υπέστησαν ατυπικό κάταγμα του ισχίου, ενώ λιγότερο από ένας στις 100.000 εμφανίζει προβλήματα στη γνάθο.
Αγωγές αποζημίωσης που κατατέθηκαν εξαιτίας των παρενεργειών των φαρμάκων κέντρισαν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, ενώ ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) επέβαλε την τοποθέτηση ειδικής σήμανσης στα φάρμακα όπου γίνεται η διασύνδεση με τους κινδύνους.
Οι ιατροί ήλπιζαν ότι μια νέα κατηγορία φαρμάκων ενδεχομένως να μην έχει τις σπάνιες παρενέργειες, αλλά οι ελπίδες αυτές χάθηκαν όταν η Amgen ανακοίνωσε ότι στην κλινική έρευνα για το σκεύασμα romosozumab καταγράφηκαν παράξενα κατάγματα του ισχίου και πρόβλημα στη σιαγόνα.
Κάποιοι ασθενείς παραδέχονται ότι οι ιατροί τους εξήγησαν για τις παρενέργειες, αλλά η σοβαρότητά τους είναι αυτή που τους τρομάζει τόσο ώστε να προτιμούν να μην πάρουν τα φάρμακα.