Η Joanna Burtenshaw προτιμά να ζωγραφίζει σε έναν τοίχο αντί σε καμβά, για την ελευθερία που προσφέρει η απουσία του κάδρου. Δεν περιμένει κανείς λιγότερο out of the box άποψη από μια δημιουργό που άφησε την αρχιτεκτονική για τη ζωγραφική και που φαίνεται να βγήκε κερδισμένη.
Αρχικά δεν ήμουν σίγουρη για την επιλογή μου, αλλά είχα τόσες προτάσεις που αποφάσισα να πάρω το ρίσκο», λέει η Joanna Burtenshaw για την απόφασή της να αφήσει την εξαετή καριέρα της στην αρχιτεκτονική για να στραφεί στη ζωγραφική. «Πέντε χρόνια μετά, ζωγραφίζω ακόμη, κυρίως σε τοίχους αλλά και σε έπιπλα, καθώς και σε κεραμικά πλακάκια», χωρίς να αποκλείει επίσης άλλες επιφάνειες, αφού μια τοιχογραφία που έφτιαξε σε κατοικία προεκτεινόταν στην οροφή και το δάπεδο! Πηγή των εμπνεύσεών της είναι κυρίως η φύση. Μια τοιχογραφία μπορεί να ολοκληρωθεί σε 1-10 μέρες, ενώ η μελέτη και η προετοιμασία διαρκούν περίπου ένα μήνα. Πώς όμως ξεκινά; «Αρχικά συζητάμε με τον πελάτη ιδέες. Κάποιοι έχουν ξεκάθαρη εικόνα για το τι θέλουν, ενώ άλλοι ζητούν προτάσεις. Αναλύουμε παραμέτρους όπως ο χώρος, η κλίμακα, το επίπεδο της λεπτομέρειας κ.ά., ξεκινώ με ένα σκίτσο και, αφού καταλήξουμε, αρχίζω σχεδιάζοντας το περίγραμμα με μολύβι στον τοίχο».
Η Joanna προτιμά να ζωγραφίζει σε τοίχους με ενδιάμεσους χρωματικά τόνους. «Μου αρέσει να δουλεύω σε επιφάνειες που σου επιτρέπουν να χρησιμοποιείς και πιο φωτεινές και πιο σκούρες αποχρώσεις». Αυτόν τον καιρό, συνεχίζει τη ζωγραφική της αναζήτηση πάνω στη φύση μελετώντας σε βάθος τις λεπτομέρειές της, ενώ παράλληλα ετοιμάζει τοιχογραφίες για το εστιατόριο Capanna στο Κολωνάκι, για ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα στην Τουρκία και για ένα παιδικό δωμάτιο. «Αποφεύγω cartoons και απομιμήσεις σχεδίων σε τέτοιους χώρους. Προτιμώ τη φιλοσοφία less is more». Όσο για τo χρόνο, φαίνεται να μην έχει αρνητική επίδραση στα έργα της. «Χρησιμοποιώ βαφές που διαρκούν και δεν επιλέγω ανοιχτές ή πολύ σκούρες αποχρώσεις, που ίσως ατονήσουν από το δυνατό φως του ήλιου. Όλες οι τοιχογραφίες που έχω σχεδιάσει έχουν διατηρηθεί, εκτός από την πρώτη μου, στο εστιατόριο Scala Vinoteca. Με την τριβή από τις διαδρομές του προσωπικού, κατέληξε να μοιάζει με μια παλιά, ξεθωριασμένη ασημένια φωτογραφία. Τελικά, όμως, την προτιμώ έτσι!»