Το ζήτημα του ύψους του πρωτογενούς πλεονάσματος στην Ελλάδα αναδεικνύει ως το σημαντικότερο θέμα ο νέος επικεφαλής του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (Ifo) του Μονάχου και μέλος της επιτροπής σοφών της γερμανικής οικονομίας, κ. Κλ. Φούεστ. Ταυτόχρονα, ο ίδιος υποστηρίζει ότι πλέον το θέμα της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ δεν βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη και η Ελλάδα δεν αποτελεί πλέον τον μεγάλο κίνδυνο για την Ευρωζώνη. Ο κ. Φούεστ υποστήριξε χθες πως η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να υιοθετήσει τις μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να εμπνεύσει επενδυτική εμπιστοσύνη και να μην τις παρουσιάζει ως επιβεβλημένες από το εξωτερικό. «Δεν θεωρώ την Ελλάδα ως τον μεγάλο κίνδυνο για την Ευρωζώνη. Η Ελλάδα έχει συμφέρον, να διευκρινιστεί σύντομα πως θα προχωρήσει με το πρωτογενές πλεόνασμα που απαιτείται –αυτό είναι το ένα σημείο συζήτησης που αφορά τον προϋπολογισμό– και να δει πώς θα προχωρήσει με το θέμα του χρέους. Να μπορεί κανείς να προβλέψει καλύτερα τις μελλοντικές επιβαρύνσεις», όπως δήλωσε. Για το χρέος ανέφερε ότι «προσωπικά δεν θεωρώ το χρέος της Ελλάδας ως το σοβαρότερο πρόβλημα» συνδέοντας τις όποιες αποφάσεις και με τις εκλογές σε Γερμανία και Γαλλία. «Πιο σημαντικό είναι το θέμα του πώς θα εξελιχθεί το πρωτογενές πλεόνασμα και ακόμη πιο σημαντικό είναι το ερώτημα πώς θα εξελιχθεί η οικονομική πολιτική» κατά τον κ. Φούεστ, ο οποίος υποστήριξε ότι το θέμα είναι αν «θα υπάρξει στην Ελλάδα μια οικονομική πολιτική που θα εμπνεύσει εμπιστοσύνη στους επενδυτές».
Αναφερόμενος στην ελληνική κυβέρνηση, δήλωσε πως «στην Ελλάδα κυβερνά ένας συνασπισμός ο οποίος αποτελείται από ένα πολύ αριστερά προσανατολισμένο κόμμα και από ένα πολύ δεξιά προσανατολισμένο κόμμα, που πιστεύω δεν εμπνέει εμπιστοσύνη στους επενδυτές. Αυτό για μένα είναι το σημαντικότερο πρόβλημα». Επίσης, ανέφερε ως κύριο πρόβλημα στην Ελλάδα και το γεγονός ότι «η κυβέρνηση θεωρεί τις μεταρρυθμίσεις ως επιβεβλημένες από έξω και τις παρουσιάζει έτσι και στον ίδιο τον λαό της».
Παράλληλα, ο κ. Φούεστ χαρακτήρισε «ακατάλληλη» την απαίτηση του ΔΝΤ για πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ, επισημαίνοντας ότι κατά το παρελθόν, ειδικά στην πρώτη φάση της νομισματικής ένωσης, από άλλες χώρες απαιτήθηκαν αισθητά υψηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα.