Η προοπτική αύριο η Βρετανία να διαπράξει μία πράξη ηλιθιότητας, ψηφίζοντας να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ενωση, έχει θέσει σε συναγερμό τους πολιτικούς σε όλη τη Γηραιά Ηπειρο.
Αλλωστε, για εξήντα χρόνια και πλέον το μοτίβο της ήταν η ενοποίηση και τώρα πιθανώς η ρήξη να επωάζεται. «Εάν η αποχώρηση των Βρετανών ερμηνευόταν από τη Γερμανία ότι ανοίγει ο δρόμος να κυβερνήσει την Ευρώπη σαν να ήταν γερμανική ομοσπονδία, τότε η Ε.Ε. θα διαλυόταν εις τα εξ ων συνετέθη», επισημαίνει σε συνέντευξη, που μου έδωσε, ο Μικέλε Εμιλιάνο, πρόεδρος της περιφέρειας της νότιας Πούλιας στην Ιταλία.
«Η Ευρώπη μπορεί να λειτουργήσει μόνον ως ένωση ισότιμων κρατών, ενώ υπό τη γερμανική κυριαρχία θα εμπεριείχε τα γονίδια της αποδιάρθρωσής της».
Ηδη η Γερμανία έχει αναδειχθεί σε αυτό ακριβώς το οποίο η μεταπολεμική αρχιτεκτονική της Ευρώπης θέλησε να αποτρέψει: το πιο δυνατό κράτος της Γηραιάς Ηπείρου. Ωστόσο, η Βρετανία μέσω του μεγέθους της οικονομίας της έχει διαδραματίσει αντισταθμιστικό ρόλο. Εάν απουσιάζει, λοιπόν, η Βρετανία, η Γερμανία θα ενισχυθεί περαιτέρω, παράγοντας που θα ενσπείρει την ανησυχία στις οικονομικά ασθενέστερες χώρες της Μεσογείου.
Η μεταπολεμική Ιταλία ήταν εύθραυστη, κινούμενη μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας, μεταξύ του «να αναρριχηθεί στις Αλπεις» και να την απομυζήσει η αδράνεια του Νότου και της Μαφίας. Η συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση λειτούργησε ως άγκυρα και μαγνήτης, διασφαλίζοντάς της την ένταξη στην ελεύθερη και δημοκρατική οικογένεια της Δύσης, καθώς και την ευημερία της. Ο Μικέλε Εμιλιάνο, πρώην εισαγγελέας με ενεργή ανάμειξη στην εκστρατεία της Δικαιοσύνης κατά της Μαφίας, είναι επικεφαλής μιας περιφέρειας η οποία είναι η ίδια ένα ήσυχο θαύμα. Η Πούλια, η οποία επί μακρόν εθεωρείτο δείγμα του χρόνια υπανάπτυκτου Νότου της Ιταλίας, σήμερα απολαμβάνει ταχύτατα αναπτυσσόμενες βιομηχανίες και ακμάζοντα τουριστικό τομέα. Οπως συμβαίνει και σε άλλες ευρωπαϊκές περιφέρειες, έτσι και η Πούλια αναβάθμισε το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της και οδηγήθηκε στη σταθερότητα, τείνοντας σταδιακά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Σε ανάρτησή του στο Facebook ο πρώην συντάκτης διεθνών θεμάτων των Times of London, Μάρτιν Φλέτσερ, τοποθετείται ωραία για τα επιτεύγματα της Ε.Ε. «Αντιθέτως με την καρικατούρα, την οποία αποτυπώνει ο Τύπος στη Βρετανία, η Ε.Ε. έχει εδραιώσει ειρήνη στην Ευρώπη και επιτρέπει στις νεότερες γενιές να ζουν και να εργάζονται oπουδήποτε στη Γηραιά Ηπειρο με τρόπο που η δική μου γενιά το ονειρευόταν μόνο. Εχει απλουστεύσει σε τεράστιο βαθμό τις μετακινήσεις και έχει εντάξει στην οικογένεια των ελεύθερων και δημοκρατικών κρατών τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες επί δεκαετίες βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της πρώην ΕΣΣΔ. Εχει διαλύσει πανίσχυρα μονοπώλια και καρτέλ, με τρόπο που θα ήταν αδύνατον να κάνει μια μεμονωμένη κυβέρνηση και έχει αναγκάσει τα κράτη-μέλη να λάβουν μέτρα κατά της ρύπανσης».
Στον ίδιο τόνο ο κ. Φλέτσερ συνεχίζει την παρέμβασή του. «Κι εμείς ετοιμαζόμαστε οικειοθελώς να απομακρυνθούμε από μια ενιαία αγορά 500 εκατομμυρίων ανθρώπων, χωρίς να έχουμε την παραμικρή ιδέα εάν ή με ποιους όρους θα μας επιτραπεί να συναλλασσόμαστε με τα 27 κράτη της Ε.Ε., που θα θέλουν να μας τιμωρήσουν». Και αυτά για τη χίμαιρα της αποκατάστασης της «εθνικής κυριαρχίας». Κλείνοντας ο κ. Φλέτσερ εξέφρασε την πραγματικότητα απερίφραστα: «Ως μεμονωμένη χώρα θα επηρεάζουμε ελάχιστα τα παγκόσμια πράγματα. Μήπως κάποιος στα σοβαρά του πιστεύει ότι η προοπτική κάποιων βρετανικών κυρώσεων θα ανησυχούσε τη Μόσχα ή θα έπειθε το Ιράν να διακόψει το πυρηνικό του πρόγραμμα;».