Στο Παλιό Σχολείο του Κάστρου, στο όμορφο χωριό της Σίφνου, έχει επιστρέψει και πάλι η Εθνική Πινακοθήκη για να εμβαθύνει και να στεριώσει τη σχέση της με το νησί. Μία σχέση που χαρακτηρίζεται πλέον «θεσμική», καθώς η έκθεση με επιλογές από τις συλλογές έργων της Εθνικής Πινακοθήκης γίνεται για έβδομη χρονιά. Θα διαρκέσει έως τις 30 Σεπτεμβρίου, και φέτος η επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης δρ Λίνα Τσίκουτα (υπεύθυνη των συλλογών μεταπολεμικής και σύγχρονης τέχνης) έχει επιλέξει έργα από τη «Γενιά του ’60 και τη γενιά του ’70». Παρουσιάζονται 23 έργα από τον «ώριμο» 20ό αιώνα, πολλά από ενεργούς έως και σήμερα δημιουργούς.
Οι δύο διαδοχικές γενιές παρουσιάζονται μέσα από αντιπροσωπευτικά έργα που δείχνουν τις αναζητήσεις κάθε εποχής. Η δεκαετία του 1960 είχε ιδρύσει έναν ανοικτό διάλογο επικοινωνίας με τα διεθνή ρεύματα και πολλοί εικαστικοί της εποχής συγκαταλέγονται ισότιμα στην ευρωπαϊκή σκηνή. Από την πρώτη εκείνη γενιά των ανατροπών, της πρωτοπορίας και της συμπόρευσης με τα διεθνή κινήματα της σύγχρονης τέχνης παρουσιάζονται οι Γιάννης Γαΐτης (1923-1984), Δανιήλ (Παναγόπουλος) (1924-2008), Βλάσης Κανιάρης (1928-2011), Χρίστος Καράς (1930), Νίκος Κεσσανλής (1930-2004), Στάθης Λογοθέτης (1925-1997), Παύλος (Διονυσόπουλος) (1930) και Κώστας Τσόκλης (1930).
Η γενιά του 1970 προχώρησε τις αναζητήσεις της προηγούμενης και έφερε και καινούργια για την Ελλάδα ρεύματα, όπως ήταν ο νέος ρεαλισμός. Στη δεύτερη γενιά, αυτήν του 1970, έχουν επιλεγεί οι Αλέξης Ακριθάκης (1939-1994), Δημήτρης Αληθεινός (1945), Βαγγέλης Δημητρέας (1934), Αχιλλέας Δρούγκας (1940), Μάκης Θεοφυλακτόπουλος (1939), Κυριάκος Κατζουράκης (1944), Μιχάλης Κατζουράκης (1933), Χρόνης Μπότσογλου (1941), Γιάννης Μπουτέας (1941), Δημήτρης Μυταράς (1934), Σωτήρης Σόρογκας (1936), Αλέκος Φασιανός (1935), Γιάννης Ψυχοπαίδης (1945). Τα όρια των δύο διαδοχικών γενεών δεν είναι, φυσικά, απολύτως διακριτά.
Είναι μία γέφυρα της Εθνικής Πινακοθήκης με τη Σίφνο και μία καλή ευκαιρία παρουσίασης επιλεκτικών έργων από τις πλούσιες συλλογές της.