Kύριε διευθυντά
Λέγεται ότι η αλεπού της ερήμου τρέφεται και με σαλιγκάρια που βρίσκει σε θάμνους γύρω από οάσεις, ύστερα από κοπιώδη αναζήτηση, όμως όταν τα βρίσκει δεν τα καταναλώνει όλα, αλλά αφήνει πάντα μερικά για αναπαραγωγή, ώστε να εξασφαλίζεται έτσι μελλοντικά ένα συμπλήρωμα τροφής στις δύσκολες τοπικές συνθήκες που επικρατούν.
Aυτό το απλό παράδειγμα σοφής ενστικτώδους οικονομικής διαχείρισης (ή κάτι παρόμοιο) δεν φαίνεται να εμπνέει καιρό τώρα τους αρμόδιους του ΔNT και της E.E. που εκπροσωπούν τους δανειστές, επειδή, προκειμένου να εξασφαλίσουν την πρόσκαιρη είσπραξη των ασφυκτικών τόκων που οφείλει η χώρα μας, διακατεχόμενοι από ακραία λογιστική νοοτροπία, προκαλούν με τις συνεχώς επαυξανόμενες απαιτήσεις τους συνθήκες απόλυτης εξάντλησης των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου διά της επιβολής, μεταξύ άλλων, και βαρύτατων φορολογικών μέτρων, φονικών για την ιδιωτική οικονομική δραστηριότητα. H αδυναμία (ως συνέπεια) παραγωγής πλούτου και συνεπώς εσόδων με τη φτωχοποίηση συγχρόνως των πολιτών θα οδηγήσουν αναπόφευκτα και στην αδυναμία της χώρας να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της με επώδυνες συνέπειες, όπως κυρίως την απομόνωση από τα ευρωπαϊκά και τα διεθνή δρώμενα.
Oι παραπάνω εξελίξεις θα οδηγήσουν λογικά σε σοβαρές πολιτικές ανακατατάξεις, οφειλόμενες κατά βάση στην ανάγκη επιβίωσης της χώρας σε συνθήκες αυτονομίας και αυτοσυντήρησης, δηλαδή «ιδίοις μέσοις».
Σε τέτοια περίπτωση δεν αποκλείεται μια πορεία «βαθιάς» σοσιαλιστικοποίησης της χώρας, διά της δημιουργίας κρατικιστικών αυτοδιαχειριζομένων σχημάτων, κρατικοποιήσεων και με αυξανόμενους θεσιθήρες.
H διαφαινόμενη ούτω σε τελική ανάλυση έξοδος της χώρας από την E.E. θα αποτελέσει παταγώδη διάψευση των επανειλημμένων δηλώσεων των ηγετών της ότι δεν υπάρχει τέτοιο θέμα και δικαιολογημένο θρίαμβο των διαφόρων ευρωσκεπτικιστών και κυρίως των οπαδών του Grexit, Eλλήνων και ξένων…
Θωμας X. Aναστασιου – Θεσσαλονίκη