Η Ελλάδα, το «Noor One» και ο αγώνας κατά της διαφθοράς…

Η Ελλάδα, το «Noor One» και ο αγώνας κατά της διαφθοράς…

3' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τελειωσε κι αυτή η δίκη, η πολύκροτη. Διήρκεσε δύο χρόνια. Αφορούσε στην υπόθεση μεταφοράς δύο τόνων ηρωίνης. Στο διάστημα αυτό χάθηκαν εννέα πρόσωπα-κλειδιά, με τρόπο καθόλου περίεργο. Είτε δολοφονημένοι είτε από «φυσικά αίτια». Ακόμα και μέσα στη φυλακή. Επρόκειτο άλλωστε για εγκληματική οργάνωση. Μόνο που στην περίπτωση αυτή, όπως αποφάνθηκε το Δικαστήριο, βρέθηκε χωρίς τον διευθυντή της ορχήστρας, ο οποίος προφανώς θα αναζητηθεί προσεχώς ίσως μέσω του Ερυθρού Σταυρού. Μια ακόμη επιτυχία της Ελληνικής Αστυνομίας χωρίς την ανάλογη συνέχεια. Αμα δεν μπορείς να χτυπήσεις το μουλάρι, χτυπάς το σαμάρι. Ο αγώνας όμως κατά της διαφθοράς συνεχίζεται αμείωτος, με μεγάλη επιτυχία όπως σημειώνεται. Προς τούτο και άλλη νομοθετική πρωτοβουλία αναλαμβάνεται από την κυβέρνηση, όπως διαβάζουμε, για τη δημιουργία νέας υπηρεσίας που θα δέχεται καταγγελίες, ανώνυμες και επώνυμες, για θέματα διαφθοράς. Μέσω της Γ.Γ. Καταπολέμησης της Διαφθοράς. Ετσι μετά τη θέσπιση αν. υπουργού για την καταπολέμησή της, όλο και περισσότερες υπηρεσίες ορίζονται και εξειδικεύονται, με ποιον τρόπο, όμως, το αγνοούμε. Το ίδιο συνέβη με τη σύσταση αναλόγων υπηρεσιών και θέσεων στο Δικαστικό Σώμα, με αλληλεπικαλύψεις αρμοδιοτήτων και τα γνωστά αποτελέσματα.

Πρέπει όμως να παρουσιάζουμε και αποτελέσματα του κυβερνητικού έργου. Οι ημερίδες αυτόν τον σκοπό εξυπηρετούν. Αμ’ έπος, λοιπόν, αμ’ έργον. Δεν κοστίζει τίποτα άλλωστε. Κι αν χρειασθεί, τα φορτώνουμε και στον αρμόδιο υπουργό, που υποσχέθηκε (ο αφελής) σε σύντομο χρονικό διάστημα είσπραξη δισεκατομμυρίων με την αξιοποίηση κάποιας από τις λίστες που κυκλοφορούν και την ανεύρεση των ληστών φοροφυγάδων. Αντ’ αυτού δίνουν στη δημοσιότητα μεγάλο αριθμό χρεωστών του Δημοσίου, εδώ και δεκαετίες, των οποίων οι υποθέσεις έχουν παραγραφεί, είτε από ολιγωρία και ανικανότητα είτε από συνέργεια σχετικών υπηρεσιών που είναι η λογική ακολουθία ενός διεφθαρμένου πολιτικοοικονομικού συστήματος που όλο θεριεύει και εξαφανίζει εμφανιζόμενες εστίες αντίστασης στη διαφθορά, κυρίως στη Δικαιοσύνη και σ’ αυτούς που επιμένουν.

Πώς όμως θα καταπολεμηθεί η διαφθορά; Από ποιους και με ποια μέσα, όταν ο νόμος εφαρμόζεται επιλεκτικά ή και δεν εφαρμόζεται για τους ισχυρούς και «τους δικούς μας», μέσω νομοθετικής πρωτοβουλίας. Ποιος θα ελέγξει ποιον, όταν το ίδιο αυτοτροφοδοτούμενο σύστημα συντηρεί με τις πρακτικές του, αυτή την άνευ συνεπειών ανομία. Οταν δηλαδή πρώτιστο στόχο θέτει την καθυπόταξη κάθε θεσμικού χώρου στα κελεύσματά του για τη διαιώνισή του στην εξουσία. Οταν η διαφθορά είναι πλέον εγγενής, ουδεμία απολύτως προσπάθεια καταβάλλεται για την ορθή διαπαιδαγώγηση ενός λαού, που παραπαίει και έμαθε στα έτοιμα. Γιατί κι αυτός ο υπερδανεισμός και η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος όχι χάριν του κοινωνικού συνόλου αλλά για τη δημιουργία στρατού προνομιούχων κλεπτών, αυτός είναι ο ορισμός της διαφθοράς. Οι εμπνευστές δε τέτοιου είδους πολιτικής θα ’πρεπε να ανακηρυχθούν ανάξιοι του γένους και όχι να τιμώνται και να προβάλλονται ως ταγοί.

Η διαφθορά υπάρχει και θεριεύει όπου το κράτος ανέχεται την αύξουσα παραβίαση των κανόνων δικαίου που το ίδιο έθεσε. Ανεχόμενο την πιο ασήμαντη παραβίαση είναι βέβαιο ότι θα ανεχθεί προκλητικά και την πιο βάναυση συνταγματική εκτροπή. Ενας λαός εκπαιδεύτηκε και συνεχίζει στην ανομία, στη διαφθορά, στο εύκολο και μαύρο χρήμα. Στη σπατάλη και τη ρεμούλα. Στην απληστία, την πλέον θανάσιμη αμαρτία, και την αλαζονεία που συμπορεύονται. Με τη συμπεριφορά του, το πολυποίκιλο πολιτικό σύστημα, όπως εκφράζεται και συμπεριφέρεται καθημερινά, μετατρέπει τους πολίτες σε άβουλα και πειθήνια όντα, ευχερώς χειραγωγούμενα. Χωρίς γνώση και κρίση. Που εξοικειώνονται με το κακό και αφορίζουν το αγαθό. Και μαζί μ’ αυτό θεσμούς και πρόσωπα που αντί σεβασμού εισπράττουν την απαξίωση και τον χλευασμό. Αμεση προτεραιότητα και φιλοδοξία κάθε κυβερνήτη, κάθε ηγέτη, κάθε πολιτικού είναι να φωτίζει με τις πράξεις του το μονοπάτι που θα ακολουθήσει η κοινωνία, την οποία οφείλει να διαπλάθει καθημερινά στερούμενος και συμπάσχοντας. Αλίμονο, όμως, εξέλιπαν τα πρόσωπα αυτά. Κι αυτό είναι ένα είδος διαφθοράς. Να μην μπορείς να εμπνεύσεις με το ήθος, την αρετή, το μέτρο.

Ενα απέραντο διαφθορείο.

*Πρώην πρόεδρος ΔΣΑ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή