Οποτε επιχειρήθηκε κάποιο βήμα για να λιώσουν οι πάγοι στις ελληνοαλβανικές σχέσεις και να διευθετηθούν οι όποιες εκκρεμότητες, ερχόταν μια «τορπίλη» για να τα τινάξει στον αέρα. Το πάγωμα των συμφωνιών για την ΑΟΖ και τα ελληνικά νεκροταφεία στον αλβανικό Νότο είναι (μόνο) δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Το χειρότερο: ανάβουν με το παραμικρό τα αίματα. Η ιστορία με τους Τσάμηδες, οι κατεδαφίσεις των σπιτιών ομογενών στη Χειμάρρα εκτίναξαν τους τόνους της ρητορικής μεταξύ Αθήνας – Τιράνων, με τον Αλβανό πρωθυπουργό να επιδίδεται σε λεκτικές γραφικότητες με αναφορές στην Ακρόπολη. Η αλβανική πολιτική ελίτ έχει εμπλέξει τις ελληνοαλβανικές σχέσεις στις κομματικές και εκλογικές διαμάχες, προσδοκώντας διά του ανθελληνισμού οφέλη στην κάλπη. Κάποιοι ομογενείς μας, πάλι, όπως και μερικοί στην Αθήνα, αρνούνται να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι η μειονότητα ζει στην Αλβανία και οφείλει να υπακούει στους νόμους και τους κανόνες της συντεταγμένης κοινωνίας, στον βαθμό βεβαίως που δεν πλήττονται τα κατοχυρωμένα από διεθνείς συνθήκες δικαιώματά της.
Δεν ξέρω άλλες χώρες στην περιοχή που να τις δένουν τόσα πολλά μεταξύ τους και οι σχέσεις τους να είναι τόσο κακές. Η Ελλάδα έχει εθνική μειονότητα στην Αλβανία, οι Ελληνες είμαστε οι πρώτοι επενδυτές, περισσότεροι από 800.000 Αλβανοί ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, η Αθήνα βάζει, έως τώρα τουλάχιστον, πλάτη στην πορεία προς την Ε.Ε. της Αλβανίας, οι εμπορικές συναλλαγές είναι στα ύψη, οι δύο λαοί δεν πολέμησαν ποτέ μεταξύ τους. Και όμως, δεν τρώμε μεταξύ μας γλυκό ψωμί. Τι φταίει, λοιπόν; Πολλά μπορεί να πει κανείς για τα γεωπολιτικά παιγνίδια επιρροής. Υπάρχει, ωστόσο, ένα ισχυρό αρνητικό υπόβαθρο, το οποίο σωρεύει μονίμως σύννεφα στον ουρανό: Ελλάδα και Αλβανία παραμένουν δέσμιες της Ιστορίας.
Οι Αλβανοί ζουν με την καχυποψία ότι οι Ελληνες απεργάζονται τον ακρωτηριασμό, διά του Βορειοηπειρωτικού, της χώρας τους, ότι θέλουν να τους υποδουλώσουν (!) με κάθε τρόπο.
Είναι εξωφρενικό λαϊκιστές ηγέτες, με ευρωπαϊκή «μάσκα» μάλιστα, όπως αποδείχθηκε τελικά ο κ. Ράμα, να δηλητηριάζουν τον λαό ποτίζοντάς τον μίσος για τον δήθεν «κακό γείτονα» που καραδοκεί για να τον κατασπαράξει, προκειμένου να εξασφαλίσει ψήφους στις εκλογές. Πρόκειται για το περιβόητο σύνδρομο της «εχθρικής περικύκλωσης» που καλλιέργησε ο Χότζα για να κρατήσει μαντρωμένο επί πενήντα χρόνια έναν ολόκληρο λαό, το οποίο σε μεταμοντέρνα εκδοχή σερβίρει τώρα ο κ. Ράμα γαρνιρισμένο με αλυτρωτισμούς περί Τσαμουριάς και ανέξοδους τσαμπουκάδες του τύπου αν είναι να γίνει η Αλβανία μέλος της Ε.Ε. με τη βοήθεια της Ελλάδας καλύτερα να μην μπει!
Είναι τραγικό, αλλά μέσα στην αλαζονεία του ο Αλβανός πρωθυπουργός δεν διστάζει να προκαλεί, νομίζοντας ότι ο κόσμος όλος περιστρέφεται γύρω από τον ίδιο και οι Ευρωπαίοι τον περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες και στρωμένο κόκκινο χαλί στις Βρυξέλλες…