Ο όρος «Σύνταγμα» και ο Αδ. Κοραής
Κύριε διευθυντά
Το ευαγγέλιο της δημοκρατίας, το Σύνταγμα, με γλωσσικό αλλά και επιστημονικό νόημα το χρησιμοποιεί η αρχαία ελληνική πολιτική σκέψη.
Ο ρήτωρ Ισοκράτης αναφέρει στον Αρειοπαγιτικό ι΄, 28 και στο Παναθηναϊκό λόγο του ξα΄, 151 «για το σύνταγμα της πολιτείας», ο Πολύβιος, ο Μεγαλοπολίτης αναφερόμενος στους νόμους του Λυκούργου έγραφε: «ούτ’ έστιν ούτε γέγονεν ουδέν αιρετώτερον του Λακωνικού καταστήματος και συντάγματος», οι Ρωμαίοι οι οποίοι εθεμελίωσαν τη νομική σκέψη ως επιστήμη χρησιμοποιούσαν τη λέξη constitution για να υποδουλώσουν την οργάνωση και τη σύνταξη του κράτους. Το καταπληκτικό δε είναι ότι στη νεοελληνική γλώσσα ο όρος Σύνταγμα εισήχθη από τον Αδαμάντιο Κοραή, ο οποίος απέδωσε τον ρωμαϊκό όρο «constitution». Ο Αλέξης Τσίπρας στον παρθενικό του λόγο είχε πει «θα είμαστε η κάθε λέξη του Συντάγματος» και μεταγενέστερα «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα», όμως παραβιάζει το Σύνταγμα και τάραξε πράγματι τον ελληνικό λαό από φτώχεια, δυστυχία διαρκώς επιδεινούμενη.
Οι εκλογές είναι πλέον εθνικό αίτημα λυτρώσεως της χώρας.
Γ. Σταραντζης
Δικηγόρος στον Α.Π. και το ΣτΕ
Δύο βιβλία για στοχασμό όλων
Κύριε διευθυντά
«Το Νοσοκομείο…» του Κώστα Ξανθόπουλου και ο «Χαρίλαος Τρικούπης» της Λύντιας Τρίχα συνοψίζουν για μένα εκείνο που θα έπρεπε να προβληματίσει σοβαρά όλους μας. Να εκμεταλλευθούμε τις περιστάσεις για την αποδόμηση και επανασχεδιασμό των πάντων για το μέλλον. Για την Υγεία και την ευρύτερη πολιτική μας ύπαρξη, για την Ειρήνη στον κόσμο.
Κάλλιστα θα μπορούσε η πατρίδα μας, με τη γεωπολιτική της θέση και ένα καθαρά αγγλόφωνο πανεπιστήμιο, να γίνει το ιδανικότερο κέντρο μεταπτυχιακών σπουδών για το «Νοσοκομείο και την Υγεία», την «Ιστορία και τις πολιτικές επιστήμες» για τον σχεδιασμό και τις μεθόδους ανάπτυξης μιας χώρας, μέσα από την εμπειρία του τρικούπειου προηγούμενου, αλλά με «Κλίμακα και μέτρο στη Δημοκρατία». Γιατί ως χώρα, παθούσα από τα δεινά των κατακτήσεων, της σκλαβιάς και τη γνώση του κόσμου λόγω των εμπειριών και του πλούτου της διασποράς μας, με την κομματοκρατία και τους διαχρονικούς καβγάδες, υποφέραμε και φτάσαμε μέχρις εκεί όπου φτάσαμε, στη βοθρολογία του γιατρού Πολάκη και τη «γαϊδουρολαγνεία» του Αδωνι Γεωργιάδη. Η Ιστορία μας πρέπει να ξαναγραφτεί και να γραφτεί σωστά, σφαιρικότερα, με αυτοκριτική, όχι με γνώμονα μόνο τα νούμερα, αλλά μέσα από την καρδιά και την ψυχή του Δημιουργού και του λαού συλλογικά, με απόλυτη αποφυγή των μεθόδων και «γραφών» του παρελθόντος. Και τα βιβλία αυτά πιστεύω ότι είναι ήδη δύο πολύ γερά θεμέλια. Με βάση, δε, την αβεβαιότητα του τι μέλλει γενέσθαι, θα πρότεινα ότι οι πρώτοι που θα έπρεπε να εντρυφήσουν οι ίδιοι βαθιά και στα δύο βιβλία, τη στιγμή αυτή, να ήταν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μελέτη βαθιά με στοχασμό και συνεργασία και με επιπλέον «εντατικό φροντιστήριο» σε ξεχασμένους αλλά σημαντικότατους «μη συστημικούς ιστορικούς», λόγιους, πολιτικούς και δημοσιογράφους/επαναστάτες, όπως τους Καλλίνικο Κριτοβουλίδη, Βασίλειο Ψιλάκη, Εμμανουήλ Αντωνιάδη, Γεώργιο Ξενουδάκη, Νικόλαο Μαυροκορδάτο, Ιωνα Δραγούμη, Ευγένιο Αντωνιάδη, Σοφία Αντωνιάδη, με μάτι στην Ελλάδα ως «πάλι κέντρου», όχι μόνο μέσω των αριθμών, αλλά του πνεύματος, της τέχνης και της επιστήμης, για θέματα που έχει απόλυτη ανάγκη σήμερα η ευρύτερη περιοχή, η νοτιοανατολική Μεσόγειος. Κι εδώ δεν μπορώ να δω προς το παρόν καλύτερη συγκυρία από την έλευση του Ντόναλντ Τραμπ, στην Αμερική, που μέχρις στιγμής φαίνεται, ότι τόσο με τον Πούτιν όσο και με τον Ερντογάν θα τα έχει καλά, προφανώς για τους δικούς του υπερκαπιταλιστικούς λόγους. Ας χρησιμοποιήσουμε, λοιπόν, όλα αυτά για το καλό μας. Αποδόμηση, επαναγραφή και σχεδιασμός για το μέλλον…
Αντωνης Κ. Αντωνιαδης
Τέως καθηγητής Αρχιτεκτονικής UTA, Αρχιτέκτων – Πολεοδόμος
(συνταξιούχος), Υδρα
Δουλεία και εθελοδουλεία
Κύριε διευθυντά
Ο Αριστοτέλης γράφει στα «Πολιτικά» ότι «η δουλεία δεν στηρίζεται στο δίκαιο, επειδή είναι αποτέλεσμα βίας». Βέβαια ο ίδιος γράφει ότι οι άνθρωποι άλλοι γεννιούνται ελεύθεροι και άλλοι δούλοι. Πιστεύει στον θεσμό της δουλείας αν και πεθαίνοντας άφησε εντολή να απελευθερώσουν τους δούλους. Είναι γνωστό ακόμη ότι ο Πλάτων ήταν σε σκλαβοπάζαρο να πουληθεί ως δούλος, αλλά τον αγόρασε ένας φίλος του και τον ελευθέρωσε.
Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα δυστυχώς η δουλεία ακμάζει, ιδίως σε περιόδους πολέμου. Οι πυραμίδες κι άλλα θαυμαστά έργα κτίστηκαν από δούλους εργάτες. Οι Αγγλοι της Αμερικής άδειασαν την Αφρική μεταφέροντας στην Αμερική δούλους τους Αφρικανούς που μέχρι πρόσφατα ήταν δούλοι. Οταν βλέπω τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ νιώθω ικανοποίηση γιατί οι Βασιλιάδες τους ζουν μέσα σε φυλακή με σίδερα από έξω. Στην Αρχαία Ελλάδα είναι γνωστό ότι οι δούλοι ήταν θεσμός. Στην Αθήνα όμως μπορούσες να γίνεις και ελεύθερος πολίτης αφού έδειχνες την αξία σου. Οι Ελληνες από τους αρχαοτάτους χρόνους ήταν χωρισμένοι σε κράτη-πόλεις, πολεμούσαν μεταξύ τους και πιάνονταν οι ηττημένοι δούλοι.
Μάταια ο Ισοκράτης και ο Γοργίας έλεγαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες «Ελληνες ενωθείτε να κάνετε ένα κράτος Ελληνικό». Ο Ελληνας έχει στο DNA του το μικρόβιο του διχασμού και είναι γνωστοί οι πόλεμοι από την αρχαιότητα μέχρι πρόσφατα, τον εμφύλιο πόλεμο.
Αλλά και σήμερα που νομίζουμε ότι είμαστε ελεύθεροι, στην πραγματικότητα είμαστε δούλοι των Βορείων Χωρών και ιδιαίτερα της Γερμανίας. Πούλησαν όλες οι κυβερνήσεις την Ελλάδα για ένα κομμάτι ψωμί και όλα τα κόμματα (πλην ΚΚΕ) ψήφισαν και το τελευταίο μνημόνιο.
Το να είσαι δούλος έπειτα από πόλεμο είναι κάτι περίπου φυσικό. Εμείς όμως είμαστε εθελόδουλοι, γιατί με την ψήφο μας στηρίζουμε ώς και τα κόμματα που θέλουν την Ελλάδα «Δούλη Χώρα» όπως και επί Τουρκοκρατίας, οι Κοτζαμπασήδες και άλλες τάξεις που τους βόλευε η δουλεία επειδή είχαν προσωπικά κέρδη. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και σήμερα. Είμαστε εθελόδουλοι είτε θέλουμε να το παραδεχθούμε είτε όχι. Τι πρέπει να γίνει; Στις επόμενες εκλογές ή δεν πρέπει να ψηφίσουμε κανέναν από τα υπάρχοντα κόμματα ή εάν γίνει κάποια ιδιαίτερη κίνηση από άξιους Ελληνες (υπάρχουν πολλοί στην Ελλάδα και το εξωτερικό) μήπως και βγούμε από την εθελοδουλεία, η οποία είναι αποτέλεσμα πελατειακής σχέσεως κυρίως (διόρισε το παιδί μου για να σε ψηφίσω) ή νομίμων και παράνομων συμφερόντων.
Κ. Μπουραντας
Καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Παθολογίας – Αιματολογίας
Για το πνεύμα των Χριστουγέννων
Κύριε διευθυντά
Με έκπληξη αλλά και κάποια δόση πικρίας, πήρα στα χέρια μου το φύλλο της χριστουγεννιάτικης «Καθημερινής». Δεν ξέρω, ούτε μπορώ να αιτιολογήσω, τον πλήρη αποχρωματισμό που χαρακτηρίζει τη φετινή έκδοση, σε σχέση με τη γιορτή των Χριστουγέννων. Δεν εννοώ το κοσμικό της πρόσωπο αλλά το θρησκευτικό, την ελπιδοφόρα μεταφυσική του γεγονότος, όπως αυτή, αιώνες τώρα, μεταγγίζεται στη φθαρτή κοινωνία των ανθρώπων.
Στη χώρα όπου ζούμε, η πλειονότητα των κατοίκων είναι ορθόδοξοι χριστιανοί. Δεν εξετάζω εκείνους που θεωρούν κάθε θρησκευτική έκφραση οπισθοδρομική και ανούσια (αν και αποτελεί και αυτή, νομίζω, ένα μέρος της ελευθερίας έκφρασης του δημοκρατούμενου πολίτη), ούτε τους αδιάφορους συνειδησιακά Ελληνες. Ακόμη και γι’ αυτούς όμως, αν θέλετε και για τις μειονότητες που ζουν στην πατρίδα μας, τα Χριστούγεννα είναι ένα γεγονός πέρα από τη στείρα υπερκαταναλωτική κοσμικότητα. Είναι παράδοση αυτού του τόπου, είναι πηγή χαράς και ελπίδας, ιδιαίτερα στις καταθλιπτικές σύγχρονες εποχές, όπου ο άνθρωπος μετατρεπεται σε εγωκεντρικό θηρίο, αδιαφορώντας πλήρως για τον συνάνθρωπο – το αποτέλεσμα, πόλεμος και βία, τρόμος και ακηδία. Η παγερή απουσία των Χριστουγέννων από το… «εορταστικό» φύλλο της εφημερίδας σας δεν μπορεί παρά να σημαίνει αλλαγή φιλοσοφίας και προσανατολισμού στην ουδετερότητα, κατά τα πρότυπα που φαίνεται να επικρατούν παγκόσμια.
Αλλιώς, θα περίμενε κανείς έστω και μια περιορισμένη αναφορά στο μήνυμα που κομίζουν τα Χριστουγεννα για την ανθρωπότητα! Με την επιλογή σας να το «φιμώσετε» και ίσως να το διακωμωδήσετε μεσα από γελοιογραφίες, απλά αδικείτε τόσο τους αναγνώστες σας όσο και την αμεροληπτική σοβαρότητα της δημοσιογραφικής σας ομάδας. Πιστεύοντας πάντα στο καλύτερο, εύχομαι ο Θεός να μας φωτίζει όλους ώστε να εφαρμόζουμε γύρω μας την εντολή της αγάπης και της ταπεινής θυσίας που ο Ιδιος δίδαξε με τον ερχομό Του στη γη μας. Με σεβασμό και ενδιαφέρον προς το δημοσιογραφικό έργο της εφημερίδας σας.
Μαρια Γ. Κουλουρη
Παιδίατρος,
διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ
«Να ξέραμε πότε και τι βλέπαμε»
Κύριε διευθυντά
Είναι ιδιαίτερα δυσάρεστο το να περιμένεις να δεις μια προγραμματισμένη εκπομπή στην τηλεόραση και να ανακαλύπτεις, την τελευταία στιγμή, ότι ο προγραμματισμός άλλαξε και πως αυτό που περίμενες δεν μεταδίδεται. Και φυσικά δεν αναφέρομαι στις αλλαγές που συνεπάγεται η μετάδοση μιας έκτακτης (συνήθως καταστροφικής) είδησης. Γιατί τότε είναι λογικό να γίνεται ολιγόλεπτη διακοπή του προγράμματος, όχι όμως και ριζική αλλαγή αυτού.
Αναφέρομαι σε κάποιες περίεργες αλλαγές, που τα κανάλια δεν μπαίνουν στον κόπο να τις αναφέρουν εγκαίρως ούτε και να μας ενημερώσουν για τους λόγους που τις προκάλεσαν.
Και αν έστω υπάρχει δικαιολογία για τα ειδησεογραφικά κανάλια (κρατικά και ιδιωτικά), αυτή δεν υπάρχει για το κανάλι της Βουλής, που δεν μεταδίδει ειδήσεις. Ομολογώ ότι δεν μπορώ να το καταλάβω. Δεν είναι δυνατόν, επιτέλους, να γίνεται ένας σωστός προγραμματισμός, ώστε να μην ταλαιπωρούνται οι τηλεθεατές; Ελεος πια!
Νικος Δυοβουνιωτης
Πολιτικός Mηχανικός – Κηφισιά
