Κύριε διευθυντά
Στην «Καθημερινή» του Σαββάτου 14.1.2017, διάβασα την επιστολή του καθηγητή κ. Κάσσιου για το «Ρέκβιεμ ενός ιστορικού κυπαρισσιού» και θυμήθηκα ένα περιστατικό που έζησα πριν από 35 χρόνια, φθάνοντας αεροπορικώς στο Ντίσελντορφ. Πηγαίνοντας με το ταξί στο ξενοδοχείο μου είδα στη μεγάλη λεωφόρο που οδηγεί στο κέντρο, ότι μεγάλοι γερανοί ξερίζωναν πανύψηλα δέντρα απ’ τη μια πλευρά για να διευρυνθεί η λεωφόρος. Στην ερώτησή μου γιατί δεν τα κόβουν, με απορία μου απάντησε ο ταξιτζής:
«Κύριέ μου, ο δήμος απαγορεύει την κοπή των δέντρων της πόλης. Εάν το κράτος ή άλλος φορέας αναγκασθεί για λόγους δημοσίου συμφέροντος να αφαιρέσει δέντρο, υποχρεούται να το μεταφυτεύσει δαπάναις του σε άλλο μέρος, που θα του υποδειχθεί και φυτεύοντας συγχρόνως νέο στη νέα πλευρά της λεωφόρου».
Αυτά τα είπε ως «αυτονόητα» ένας ταξιτζής. Ο εκλεγμένος άρχοντας του Αργους αγνόησε την πραγματογνωμοσύνη του καθηγητή Δασολογίας, αγνόησε κάθε «σημείο αναφοράς Landmark, στοιχείο αναφοράς για την πόλη. Και ο μεν δήμαρχος έπραξε όπως του εδίδασκε η παιδεία του, αλλά εκπλήσσομαι πώς οι τόσοι ψηφοφόροι του, οι τόσοι Ελληνες, ακαδημαϊκοί, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες που ξεχύνονται στους δρόμους της διαμαρτυρίας για ασημαντότητες, απουσιάζουν. Πού βρίσκονται οι οικολόγοι επαναστάτες; Ακόμη πού βρίσκεται η ανώτατη αρχή (υπουργείο Εσωτερικού ή άλλες) να τραβήξει τ’ αυτί του δημάρχου. Και δεν ομιλώ βέβαια για το υπουργείο Πολιτισμού.
Μοιράζομαι την αγανάκτηση του κ. Κάσσιου και μοιράζομαι και την κραυγή του «αιδώς Αργείοι» και φαντάζομαι θα συμφωνεί να την επεκτείνω με το «αιδώς Ελληνες» για την υποβάθμιση της αισθητικής και οικολογικής ιστορίας της χώρας μας.
Νικος Πουλαντζας