Οι θυσίες έρχονται με μικρή ανταπόδοση. Η προσδοκία της κυβέρνησης για μια αξιόλογη ρύθμιση του χρέους, που θα μπορούσε να σβήσει έως ένα βαθμό το κόστος από τα επώδυνα μέτρα, δεν φαίνεται να εκπληρώνεται. Ετσι, όλες οι ελπίδες της επενδύονται πλέον στην ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), που έχει υψηλή –αν και κυρίως συμβολική– σημασία.
Συγκεκριμένα, για το χρέος, οι εκτιμήσεις των αναλυτών αλλά και αξιωματούχων με συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις ανέφεραν ότι αναμένεται να υπάρξει μια κάποια συγκεκριμενοποίηση για τα λεγόμενα μεσοπρόθεσμα μέτρα τα οποία θα ισχύσουν μετά το 2018, χωρίς όμως σημαντικές δεσμεύσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να μεταφραστούν σε επιβάρυνση των πιστωτών και κυρίως των Γερμανών φορολογουμένων και να επηρεάσουν έτσι αρνητικά το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γερμανία.
Απλώς, όπως υποστήριζαν, θα επιτρέψουν ίσως στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) να τηρήσει τα προσχήματα και να δικαιολογήσει μια αλλαγή της ανάλυσης βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, έτσι ώστε να το εμφανίσει βιώσιμο. Κάποιες πηγές ανέφεραν ότι ίσως δοθεί και εγγύηση ειδικά στο ΔΝΤ για την εξόφληση των δικών του δανείων.
Εκτός από το ΔΝΤ, βεβαίως, πρέπει να ικανοποιηθεί και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ως προς τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Αξιωματούχοι της έχουν κατ’ επανάληψιν επισημάνει ότι προϋπόθεση για την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης είναι να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και να δοθούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.
Νομική δέσμευση
Σύμφωνα με πληροφορίες, το θέμα συζητήθηκε ανεπισήμως την περασμένη εβδομάδα στη Φρανκφούρτη και διατυπώθηκε η θέση ότι –εκτός από την ολοκλήρωση της αξιολόγησης– η ΕΚΤ θα χρειαστεί μια νομική δέσμευση από το Eurogroup ότι θα εφαρμοστούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα. Η δέσμευση αυτή θα συνεπάγεται, όπως αναφέρουν αρμόδιες πηγές, ότι έως το 2032 τα τοκοχρεολύσια που θα πληρώνει η Ελλάδα δεν θα ξεπερνούν το 15% του ΑΕΠ της ετησίως και στη συνέχεια δεν θα ξεπερνούν το 20% του ΑΕΠ της.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, εκτιμάται ότι, εφόσον αναληφθούν δεσμεύσεις που θα καλύπτουν το ΔΝΤ ως προς τη βιωσιμότητα του χρέους, δύσκολα θα έχει επιφυλάξεις η ΕΚΤ. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι ο Μάριο Ντράγκι υποστηρίζει την ελληνική προσπάθεια και διάκειται θετικά ως προς την προοπτική ένταξης στο QE, υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι θα μπορεί να τη θεμελιώσει με αξιόπιστο τρόπο στο διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας, το οποίο και θα λάβει την απόφαση.
Από τη στιγμή που θα αναληφθούν οι δεσμεύσεις, ενδεχομένως στο Eurogroup της 20ής Μαρτίου ή στο άτυπο της 7ης Απριλίου και εφόσον μέχρι τότε έχουν συμφωνηθεί και τα μέτρα από την κυβέρνηση, η ΕΚΤ θα μπορούσε να προχωρήσει στην απόφαση για το QE.
Σημειώνεται, πάντως, ότι τα ελληνικά ομόλογα που θα ενταχθούν στο πρόγραμμα δεν θα ξεπερνούν τα 3-3,5 δισ. ευρώ, επομένως η επίπτωση σε ό,τι αφορά τη ρευστότητα των τραπεζών θα είναι σημαντική, αλλά όχι εντυπωσιακή.
Ωστόσο, η κυβέρνηση επενδύει πολλά στο μήνυμα που θα σταλεί στις αγορές, προσβλέποντας σε αλλαγή σελίδας για την οικονομία. Αλλωστε, επείγει το να αρχίσει η προετοιμασία για να επιστρέψει το ελληνικό Δημόσιο στις αγορές, με κάποιες μικρές εκδόσεις στην αρχή, για να δοκιμάσει τα «νερά», ενόψει της λήξης του προγράμματος το 2018. Οπως άλλωστε έχει συμβεί σε ανάλογες περιπτώσεις και στο παρελθόν.