Η Ευρώπη προετοιμάζεται από τώρα για να κάνει μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου ένα μεγάλο βήμα. Να ανοίξει τον επόμενο κύκλο, για την αναβάθμιση, την εμβάθυνση και την επιτάχυνση της πολυπόθητης ενοποίησης. Εστω και με λιγότερα κράτη-μέλη, τα οποία όμως θα θέλουν και θα είναι ικανά να συμμετέχουν σε αυτή την ενισχυμένη ευρωπαϊκή συνεργασία, τον σκληρό πυρήνα ή αλλιώς την πρώτη ταχύτητα της Ευρώπης. Ηδη, στα κέντρα αποφάσεων της Γηραιάς Ηπείρου επεξεργάζονται ένα καινούργιο αρχιτεκτονικό σχέδιο, το οποίο θα αποτυπώνει πολιτικά το ενιαίο ευρωπαϊκό οικοδόμημα στη νέα του φάση. Υπάρχουν σήμερα τρία σπουδαία πολιτικά γεγονότα εν εξελίξει, τα οποία δημιουργούν πράγματι ένα αεράκι αισιοδοξίας για την προοπτική της Ευρώπης, ελπίδες διεξόδου από την κρίση.
Το πρώτο είναι η συνεχής άνοδος της επιρροής του ευρωπαϊστή Μακρόν στο γαλλικό εκλογικό σώμα. Τη στιγμή αυτή, μετά τη μεγάλη πτώση των ποσοστών του συντηρητικού Φιγιόν, ο Μακρόν δείχνει να είναι το φαβορί στις εκλογές του Μαΐου για την προεδρία της Γαλλίας. Στις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης, οι επιδόσεις του φερέλπιδος Μακρόν έχουν αγγίξει τα ποσοστά της ακροδεξιάς Λεπέν, εκτός από το γεγονός ότι ο κεντρώος υποψήφιος (που θα περάσει στον δεύτερο γύρο) αποσπά με τον χρόνο και ένα μεγάλο μέρος των σοσιαλιστών ψηφοφόρων. Η προοπτική Μακρόν είναι μια εξέλιξη πολύ σημαντική για την ευρωπαϊκή προοπτική, καθώς θα επαναλειτουργήσει τον γαλλογερμανικό άξονα (απαραίτητο για την ένωση της Ευρώπης) και θα απενεργοποιήσει τον κίνδυνο επιβολής των αντιευρωπαϊκών δυνάμεων. Οι γαλλικές εκλογές και η δυναμική του Μακρόν, υπό το πρίσμα αυτό, αναδεικνύονται σε πρόκριμα για το μέλλον της Ευρώπης.
Το δεύτερο, εξαιρετικό γεγονός είναι η νέα παρέμβαση του Μάριο Ντράγκι. Τι μας είπε ο κεντρικός τραπεζίτης της Ευρώπης; Οτι το μεγάλο κύμα της κρίσης πέρασε και ότι στην οικονομία αρχίζει να δημιουργείται μια πρώτη βάση σταθερότητας. Η Ευρώπη κέρδισε δηλαδή τη μάχη του αποπληθωρισμού και της συνεχούς απομείωσης των αξιών, πράγμα που επιτρέπει στο Ντράγκι να χαλαρώσει, όπως είπε, το πρόγραμμα QE. Ο κεντρικός τραπεζίτης αναθέρμανε με την κίνηση αυτή ένα κλίμα αισιοδοξίας και επί της ουσίας μετέδωσε το μήνυμα ότι το ευρώ ήρθε για να μείνει, μια καθαρά πολιτική κίνηση για την προοπτική της ευρωπαϊκής συνοχής, ιδίως μετά το Brexit και την πολιτική αναδίπλωσης των Ηνωμένων Πολιτειών υπό την προεδρία του Τραμπ.
Το τρίτο γεγονός είναι ότι στο παιγνίδι για την επόμενη ημέρα της Ευρώπης –κάτω από τις δυσμενείς συνθήκες που δημιουργούν η παρατεταμένη κρίση, το εσωτερικό αντιευρωπαϊκό ρεύμα και η τεταμένη γεωπολιτική συγκυρία– μπαίνουν δυναμικά η Κομισιόν και ο πρόεδρος Γιούνκερ. Στις Βρυξέλλες φαίνεται να διαμορφώνονται όντως γενναίες πολιτικές αποφάσεις, οι οποίες θα αλλάξουν τον ρυθμό και τους κανόνες της ενοποίησης για την Ευρώπη. Τουλάχιστον, όπως λέγεται, σε πέντε θεμελιώδεις και κρίσιμους τομείς, με γνώμονα την ενδυνάμωση των υπερεθνικών θεσμών, αλλά και στόχο παράλληλα τις επενδύσεις και την οικονομική ανάκαμψη, προϋπόθεση πλέον της κοινωνικής συνοχής. Ολα αυτά, βέβαια, σχεδιάζονται για να ξεδιπλωθούν το φθινόπωρο του 2017, μετά τη διεξαγωγή και των γερμανικών εκλογών.