Εκτός από τα έμβια, κύκλο ζωής έχουν και οι πολιτικές θητείες. Κυρίως στην Ελλάδα που, με ελάχιστες εξαιρέσεις, πολιτικοί μας, ακόμη και όσοι ανήλθαν σε ανώτατα αξιώματα, δεν παραδέχονται ότι κάποτε ένας κύκλος της πολιτικής τους ζωής, όσο σημαντικός και να ήταν, κλείνει.
Ανατρέχω στον Σεπτέμβριο του 1993, όταν ο κ. Αντώνης Σαμαράς προκάλεσε την παραίτηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Από την εποχή του διαδόχου του, αείμνηστου Μίλτου Εβερτ, οι πρόεδροι της Ν.Δ. παρασύρθηκαν σε λαϊκιστική αντιπολιτευτική τακτική κατά του ΠΑΣΟΚ. Ηταν η περίοδος διαγραφής ή φυγής σοβαρών στελεχών από το κόμμα (Μάνος, Ανδριανόπουλος, Κοντογιαννόπουλος και άλλοι μη «επώνυμοι»), που της στέρησαν σοβαρότητα και το φιλελεύθερο κεντρώο πρώην πρόσημό της. Μειώθηκε σταθερά η δύναμή της από 45,36% το 2004, στο 33,5% το 2009 και στο 18,85% το 2012.
Ο πολλά υποσχόμενος μετά την εκλογή του 2004, Κώστας Καραμανλής, μετά τις εκλογές του 2007 έμεινε για προσωπικούς του λόγους απράγμων, κήρυξε αιφνιδιαστικά και παρά τη γνώμη των βουλευτών του τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009, τις έχασε και παραιτήθηκε. Τον διαδέχθηκε τον Νοέμβριο, εκλεγμένος από τη βάση, ο Αντώνης Σαμαράς. Παρά την καταγωγή, εργατικότητα και τον δυναμισμό του, επέλεξε ακόμη πιο έντονο λαϊκισμό ως αντιπολιτευτική τακτική. Εβλαψε, κατά την άποψή μου, την εικόνα της Ν.Δ., αλλά και του ίδιου. Παρά τη σωστή του κριτική των όρων του πρώτου επί Γ. Παπανδρέου μνημονίου το 2010 και παρά τη βελτίωση των δημοσιοοικονομικών μας επί υπηρεσιακής κυβερνήσεως Παπαδήμου, που συνεχίζεται επί πρωθυπουργίας του μέχρι το 2014, έχει ήδη προσδώσει στα «Ζάππειά» του λαϊκιστικά χαρακτηριστικά με αντιευρωπαϊκό και «συνωμοσιολογικό» χρώμα και μας διχάζει σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς», διαγράφοντας την κ. Μπακογιάννη. Παράλληλα δεν το οικειοποιεί όπως άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όπως π.χ. η Κύπρος που εξήλθαν από την κρίση.
Με μερικούς ακραίους δεξιούς προσωπικούς συμβούλους, αναδεικνύει λαϊκιστές βουλευτές της Ν.Δ. στις εκλογές του 2012. Ακολουθούν λάθη: το άκομψο «μαύρο» στην ΕΡΤ τον Ιούνιο 2013 στη συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, μόνο με το ΠΑΣΟΚ επί Ε. Βενιζέλου το 2014, αντικαθιστούν τον ΦΑΠ με τον πιο άδικο ΕΝΦΙΑ και εξοργίζουν την ίδια την εκλογική τους βάση και τέλος, υποτιμώντας αμφότεροι την εκρηκτική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ από 5,04% το 2009 σε 16,78% το 2012, του παραδίδουν την εξουσία τον Ιανουάριο του 2015.
Ο πολιτικός των κύκλος «ως εκ νέου προέδρων» της Ν.Δ. έχει κατ’ εμέ κλείσει. Θα έπρεπε, με το όποιο καλό τους κεκτημένο, να δηλώσουν ότι αποσύρονται από την ενεργό πολιτική. Το έκανε ο αείμνηστος Κωστής Στεφανόπουλος τον Ιούνιο του 1994 και εννέα μήνες μετά, τον Μάρτιο του 1995 έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας για δύο θητείες έως το 2005. Μετά σιώπησε πλην μιας επανεμφάνισης με άρθρο τον Δεκέμβριο του 2011, στηρίζοντας την υπηρεσιακή κυβέρνηση Παπαδήμου για την ανάγκη εξάντλησης της τετραετίας της, χωρίς πρόωρες εκλογές.
Θα πρέπει όμως κυρίως να αποθαρρύνουν παλιούς βουλευτές, συνεργάτες οπαδούς και φίλους, που εξ ιδίου συμφέροντος περιφέρονται και διαδίδουν την εκ νέου ανάμειξή των στην ενεργό πολιτική. Διαταράσσουν την ενότητα της Ν.Δ. που, υπό τον νέο της πρόεδρο, εμφανίζει στις δημοσκοπήσεις και κυρίως στην πρόθεση ψήφου, διψήφια διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η επανεμφάνιση π.χ. του αθυρόστομου σαν τον συμπατριώτη του από τον ΣΥΡΙΖΑ λαϊκιστή λεβέντη από την Κρήτη, δημιούργησε ανώφελη αναταραχή στο κόμμα. Το ίδιο και η δόλια κριτική που ασκούν εκδοτικά συγκροτήματα με διευθυντές ή αρθρογράφους φιλικά προσκείμενους σ’ αυτούς. Η δε επανεμφάνιση δύο πρώην υπουργών του Κώστα Καραμανλή με νέο κόμμα είναι τελείως ακατανόητη.
Ας αφήσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ήσυχο και απερίσπαστο, να οργανώσει και να συσπειρώσει τη Ν.Δ. για να κερδίσει τις επόμενες εκλογές όποτε γίνουν. Εάν δεν τα καταφέρει να κυβερνήσει θα κλείσει και αυτός έναν κύκλο του, αλλά αυτό θα το αποφασίσουν οι ψηφοφόροι και όχι ενδοκομματικές καμαρίλες…
* Επ. Δικηγόρος Δ.Ν., τ. Βουλευτής Επικρατείας.