Αυξημένες πλειοψηφίες και αντιευρωπαϊκό ρεύμα

Αυξημένες πλειοψηφίες και αντιευρωπαϊκό ρεύμα

2' 34" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η αποδιδόμενη στους κ. Σόιμπλε και Σαπέν διάθεση να πιεστεί η αντιπολίτευση να ψηφίσει τα «μέτρα» του μέλλοντος, εγείρει σειρά σημαντικών ζητημάτων που αφορούν και τη χώρα αλλά και τη στρατηγική των εταίρων της. Οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες ζητούν μονίμως από το 2011 έως τώρα, από τη φιλοευρωπαϊκή αντιπολίτευση να κάμει κάτι τέτοιο (ενώ είναι φανερό ότι αυτή αποδέχεται τη συνέχεια του κράτους), αλλά δεν ζήτησαν το ίδιο από την αντιπολίτευση του 2014 που, ρητορικά τουλάχιστον, δεν την αποδεχόταν. Επιπλέον, η φερόμενη ως απαίτηση των κ. Σόιμπλε και Σαπέν σημαίνει πως ό,τι και να κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΑΝΕΛ, εκείνοι θα διασφαλίσουν ότι η αντιπολίτευση θα αναλάβει την πολιτική ευθύνη της κυβέρνησης! Με απλά λόγια –εκτός και εάν καταλαβαίνω κάτι λάθος– οι κ. Σόιμπλε και Σαπέν μας λένε ξεκάθαρα ότι δεν έχει μια ελληνική πολιτική δύναμη κίνητρο να είναι φιλελεύθερη ή σοσιαλδημοκρατική.

Το σημαντικότερο είναι, ωστόσο, ότι οι υποστηρικτές του σεναρίου της «αυξημένης πλειοψηφίας» ή της «κυβέρνησης ευρείας συνεργασίας» αρνούνται να μάθουν από την εμπειρία της κρίσης. Και τούτο επειδή και τα δύο αυτά σενάρια θα αποδειχθούν καταστροφικά, όπως αποδείχθηκαν και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν. Αφήνω κατά μέρος το ότι μια «αυξημένη πλειοψηφία» ή μια «κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας» θα συγκροτείται από τόσο ανομοιογενείς δυνάμεις, ώστε θα είναι αδύνατον να κάμει οποιαδήποτε μεταρρύθμιση – δηλαδή θα αναιρέσει αυτό που υποτίθεται ότι θέλουν οι εταίροι μας. Χειρότερα ακόμη, η «αυξημένη πλειοψηφία» θα ξεκινήσει από τους 230-250 βουλευτές και μέσα σε δύο μήνες θα της απομείνουν μόνον 160. Και τούτο, επειδή βουλευτές από όλο το φάσμα της, βέβαιοι ότι έτσι κι αλλιώς τα μέτρα θα ψηφιστούν, θα αποφύγουν οι ίδιοι να τα ψηφίσουν. Και έτσι, θα αναβιώσει το αντιευρωπαϊκό και αντιμνημονιακό ρεύμα.

Το ίδιο ακριβώς είχε γίνει το 2011-12 στην κυβέρνηση Παπαδήμου την οποία είχαν στηρίξει τρία κόμματα – Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ. Τότε, οι εταίροι μας ζήτησαν από τον Α. Σαμαρά επιστολή «συμμόρφωσης». Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ διασπάστηκαν ακριβώς τότε, στις κρίσιμες ψηφοφορίες του Φεβρουαρίου 2012, όταν έπρεπε να εγκριθούν τα «μέτρα», τα οποία όμως ήταν σίγουρο ότι θα εγκριθούν λόγω της μεγάλης πλειοψηφίας της κυβέρνησης. Το ΛΑΟΣ άρχισε να υποσκελίζεται, ακριβώς τότε, από τη Χρυσή Αυγή και στο τέλος έκανε την αντιμνημονιακή του στροφή (χάνοντας πάντως τους κ. Γεωργιάδη και Βορίδη οι οποίοι ενέμειναν στη θεμελιώδη τους φιλοευρωπαϊκή επιλογή). Τότε δημιουργήθηκαν οι ΑΝΕΛ. Τότε «ξεπετάχτηκε» δημοσκοπικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα όλων αυτών το είδαμε στις εκλογές του Μαΐου 2012. Και με απλούστερα λόγια: η «αυξημένη πλειοψηφία» σήμερα θα διασπάσει τα κόμματα που την απαρτίζουν (πρωτίστως, τον ΣΥΡΙΖΑ), θα δημιουργήσει νέες αντιμνημονιακές δυνάμεις και θα αναβιώσει το αντιμνημονιακό και αντιευρωπαϊκό ρεύμα, το οποίο τώρα δεν εκφράζεται στη Βουλή από μεγάλες πολιτικές δυνάμεις.

Αντιλαμβάνεται ο προσεκτικός παρατηρητής ότι η αυξημένη πλειοψηφία έχει μεγάλη βαρύτητα στις χώρες των κ. Σόιμπλε και Σαπέν. Αλλά αναμένει και από αυτούς να αντιληφθούν τις πραγματικές και πρακτικές συνθήκες μιας χώρας, έστω με τις αδυναμίες της Ελλάδας, της οποίας το πολιτικό σύστημα λειτουργεί με άλλες δυναμικές και υπό την πίεση μιας πολύχρονης κρίσης. Η «αυξημένη πλειοψηφία» θα είναι το πρόβλημα του οποίου ισχυρίζονται ότι αποτελεί τη λύση.

* Καθηγητής, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή