Οι κρίνοντες τους κρίνοντες…

Οι κρίνοντες τους κρίνοντες…

2' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δεν γνωρίζουμε τους ακριβείς λόγους που οδήγησαν την εισαγγελέα κατά της Διαφθοράς Ελένη Ράικου σε παραίτηση. Εκ της ιστορίας μπορούμε να συμπεράνουμε ότι είναι σοβαροί. Κι αυτό, διότι κατ’ αρχάς έχουμε μια κυβέρνηση που επιχείρησε πολλάκις να χειραγωγήσει κατά άθλιο τρόπο τη Δικαιοσύνη. Κατά δεύτερον υπάρχει η επαγγελματική πορεία της κ. Ράικου. Η εισαγγελέας έχει μεγάλο έργο στην πάταξη της διαφθοράς. Αποκάλυψε την υπόθεση με τις μίζες στα εξοπλιστικά προγράμματα της περιόδου Ακη Τσοχατζόπουλου και της περιόδου Γιάννου Παπαντωνίου. Οπως γράφει η ίδια στην επιστολή παραίτησής της, «ο Θωμάς Λιακουνάκος προφυλακίστηκε και θα δικαστεί μετά από τεκμηριωμένη ποινική δίωξη του γραφείου μας. Εκκρεμούν δε σε βάρος του ακόμα τρεις ποινικές διώξεις που έχουν ασκηθεί επίσης από το γραφείο μας. Οσον αφορά τον Γιάννο Παπαντωνίου, ήδη έχουν αποσταλεί επίσης από την υπηρεσία μας στη Βουλή πλήρη αντίγραφα όλων των παραπάνω δικογραφιών και μάλιστα ταυτόχρονα με την άσκηση της ποινικής δίωξης και τη διαβίβαση των σχετικών δικογραφιών στον κύριο διευθύνοντα το Πρωτοδικείο Αθηνών. Επιπλέον, εκκρεμεί απάντηση επί αιτήματός μας δικαστικής συνδρομής προς τις ελβετικές αρχές από όπου και αναμένουμε σημαντικά ευρήματα». Το γεγονός ότι η κ. Ράικου σε τέσσερα χρόνια ξεκαθάρισε υποθέσεις που εκκρεμούσαν μία εικοσαετία κάθε άλλο παρά κωλυσιεργία δείχνει.

Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι η κριτική –ακόμη και η κακόπιστη– προς την κ. Ράικου ή και άλλους δικαστικούς λειτουργούς πρέπει να απαγορευτεί, όπως υπονοεί στην ανακοίνωσή της η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων. «Η ΕΔΕ», αναφέρεται στην ανακοίνωση, «χωρίς να γνωρίζει τις λεπτομέρειες και τη βασιμότητα των καταγγελιών που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, διαπιστώνει εντούτοις ένα θεσμικό έλλειμμα. Η αντίφαση μεταξύ της συνταγματικής κατοχύρωσης της ανεξαρτησίας του δικαστικού λειτουργού και της δυνατότητας άσκησης αθέμιτων πιέσεων προς αυτόν μέσω της στρατευμένης σε οικονομικο-πολιτικά συμφέροντα δημοσιογραφίας αποτυπώνει πλήρως τη σημερινή πραγματικότητα. Η ένωσή μας έχει ζητήσει πολλές φορές μια επαρκή και αποτελεσματική θεσμική προστασία για τους δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς που επιτελούν το καθήκον τους».

Τα Συντάγματα των δημοκρατικών χωρών επιβάλλουν τη λειτουργική ανεξαρτησία των δικαστών από τις άλλες δύο θεσμισμένες εξουσίες. Δεν επιτρέπει καν «πατρικές συμβουλές» σαν αυτές που έδινε ένας υπουργός αυτής της κυβέρνησης σε δικαστή η οποία επίσης παραιτήθηκε. Δεν απαγορεύει όμως την κριτική κατά των αποφάσεων ή δικαστών. Αντιθέτως, θα λέγαμε ότι την επιβάλλει και γι’ αυτό θέλει τις δίκες δημόσιες, ώστε να κρίνονται οι κρίνοντες. Λογικό, διότι η δικαστική εξουσία δεν πρέπει να ελέγχεται από τις άλλες δύο. Δεν λειτουργεί ο τυπικός μηχανισμός ελέγχων και ισορροπιών. Ετσι η δημόσια κρίση των αποφάσεών της είναι ο μόνος τρόπος για να μη γίνει η δικαστική εξουσία ανεξέλεγκτη και καταλήξει τυραννική.

Κάποιος μπορεί να ρωτήσει: «Και τι θα γίνει όταν υπάρχουν αθέμιτες πιέσεις προς τους δικαστές μέσω της στρατευμένης σε οικονομικο-πολιτικά συμφέροντα δημοσιογραφίας;». Πρέπει να αποκαλύπτονται ώστε να κρίνονται και οι κρίνοντες τους κρίνοντες. Ετσι γίνεται στη Δημοκρατία…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή