Ο Κινγκ Μπράντλεϊ έκανε τη βάρδιά του στο κατάστημα δώρων κοντά στο Αγαλμα της Ελευθερίας, όταν κάτι ασυνήθιστο συνέβη. Είχε πάρει μετάθεση από το Φέντεραλ Χολ, ένα ακόμα ορόσημο της Νέας Υόρκης πριν από έξι μήνες, όπου, ωστόσο, τα δάκρυα δεν αποτελούσαν σύνηθες μέρος της εμπειρίας των επισκεπτών. Αλλά μία γυναίκα που κοίταζε τα προϊόντα του καταστήματος άρχισε να κλαίει. «Είπε ότι ήταν μελαγχολικό το γεγονός ότι Αγαλμα σήμαινε την Ελευθερία και όλα αυτά τα πράγματα και στην πραγματικότητα δεν τα διαθέταμε εδώ πέρα», είπε ο Μπραντλεϊ, τονίζοντας ότι η γυναίκα αυτή εργαζόταν με Σύρους πρόσφυγες.
Το Αγαλμα της Ελευθερίας επανεμφανίστηκε ως ένα σημαντικό σύμβολο μέσω της άκρως πολωτικής συζήτησης για τη μετανάστευση. Χαρακτηριστική ήταν η εικόνα που δημοσίευσε το περιοδικό Der Spiegel με τον πρόεδρο Τραμπ να κρατάει το κομμένο και ματωμένο κεφάλι του αγάλματος τον προηγούμενο Φεβρουάριο.
Το ενδιαφέρον του κόσμου γίνεται αισθητό στο «σπίτι» του Αγάλματος, ένα μικρό νησί στον Κόλπο της Νέας Υόρκης όπου χιλιάδες επισκέπτες συρρέουν κάθε χρόνο. Τον Ιανουάριο 170.000 επισκέπτες επιβιβάστηκαν στο φεριμπότ που ταξιδεύει στο νησί Λίμπερτι και το γειτονικό νησί Ελις, σημειώνοντας αύξηση κατά 18% από τον ίδιο μήνα της περασμένης χρονιάς, ενώ τον Φεβρουάριο επιβιβάστηκαν 171.000 επισκέπτες σημειώνοντας αύξηση κατά 15% συγκριτικά με το 2016.
Ο κύριος Μπράντλεϊ, που εργάζεται στο κατάστημα δώρων, επισημαίνει ότι η αλλαγή ήταν αισθητή τις ημέρες και εβδομάδες μετά την εκλογική αναμέτρηση στις ΗΠΑ. «Ο κόσμος δείχνει μεγαλύτερη προσοχή και κάνει περισσότερες ερωτήσεις», λέει.
Η αύξηση των επισκεπτών πιθανώς να εξηγείται και από τον ήπιο χειμώνα που βίωσε η Νέα Υόρκη. Ακόμα όμως και τις ημέρες που το κρύο ήταν τσουχτερό, οι επισκέπτες συγκεντρώνονταν μπροστά το μνημείο αδιαφορώντας για τις καιρικές συνθήκες.
Σε συνεντεύξεις που έδωσαν περισσότεροι από τριάντα επισκέπτες του μνημείου εξήγησαν ότι ο βασικότερος παράγοντας που τους παρακίνησε να το επισκεφθούν ήταν η έντονη αντιπαράθεση για το μεταναστευτικό. Οι περισσότεροι, μάλιστα, είχαν φέρει μαζί τους και τα παιδιά τους, ευελπιστώντας να τα διδάξουν για τη μεταναστευτική ιστορία της οικογένειας.
«Είναι σαν να θυμόμαστε ποιοι ήμασταν και τι κάναμε», εξηγεί ο Κρίστιαν Πόλας από το Μπρονξ, που μεγάλωσε στην Αϊτή και έφτασε στις ΗΠΑ ως μικρό παιδί, για «πολιτικούς λόγους» κατά τη διάρκεια της παντοκρατορίας του δικτάτορα Ζαν-Κλοντ Ντιβαλιέ γνωστού και ως Μπέιμπι Ντοκ. «Δεν είμαστε απλοί Αμερικανοί πολίτες».
Ανάμεσα στους άλλους επισκέπτες συμπεριλαμβάνονταν μία οικογένεια από το Πουέρτο Ρίκο, μία μητέρα από το Λος Αντζελες που δίδασκε το παιδί της ότι η οικογένεια είχε φτάσει από την Ιρλανδία, πριν από μερικές δεκαετίες, ένας Γάλλος ταξιδιώτης που είχε απορίες για την κατάσταση στις Hνωμένες Πολιτείες μετά την έλευση του Ντόναλντ Τραμπ, ένα ζευγάρι από την Ολλανδία που ενδιαφερόταν για το μήνυμα του Αγάλματος της Ελευθερίας και κάποιοι μικροί μαθητές από το Μπρούκλιν.
Το αρχικό μήνυμα
Το Αγαλμα της Ελευθερίας δεν επρόκειτο αρχικώς να αποτελέσει σύμβολο της μετανάστευσης. Με τη σπασμένη αλυσίδα στα πόδια το άγαλμα δημιουργήθηκε στη Γαλλία ως σύμβολο της κατάργησης της δουλείας και της νίκης της Ενωσης στο Εμφύλιο Πόλεμο. Αλλά το νόημά του άλλαξε με το πέρασμα των ετών εξαιτίας της προεξάρχουσας θέσης του στον Κόλπο της Νέας Υόρκης, σε μία εποχή που χιλιάδες μετανάστες έρχονταν στο γειτονικό νησί Ελις και λόγω του ποιήματος του Λαζάρους «Ο νέος κολοσσός» του 1903.
Η αλήθεια είναι ότι το άγαλμα ενεπλάκη σε πάρα πολλές πολιτικές διαμάχες, με συντηρητικούς και φιλελεύθερους να ισχυρίζονται ότι πρόκειται για ένα μνημείο που εκφράζει τον σκοπό που ο καθένας πρεσβεύει.