Κύριε διευθυντά
Εκτός από τα απίστευτα επιχειρήματα που προσβάλλουν βάναυσα τη νοημοσύνη μας προς δικαιολόγηση των νέων μέτρων, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προσφεύγει και στην επίκληση των αντιμέτρων ως μέγιστο επιχείρημα. Ειλικρινά, δεν φαντάζομαι ότι υπάρχει καλύτερο παράδειγμα για την παροιμία «να σε κάψω Γιάννη να σε αλείψω λάδι». Ειδικότερα, αναφέρομαι στο αντίμετρο της δωρεάν σίτισης των μαθητών δημοτικών σχολείων. Εχοντας φθάσει στο 2017 και μετά την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που σε κάθε περίπτωση δεν παύει να αποτελεί μία από τις ισχυρότερες οικονομικά ενώσεις παγκοσμίως, αποδεικνύεται ότι λίγο απέχουμε από τη 10ετία του 1950 κατά την οποία ενθυμούμαι τη σίτισή μας στα Δημοτικά με την αξέχαστη θρεψίνη και άλλα υποκατάστατα του τυριού. Εξανίσταμαι, λοιπόν, όταν ακούω ότι η δωρεάν σίτιση εν έτει 2017 και μετά 60 χρόνια αναμφισβήτητης οικονομικής ανάπτυξης αποτελεί μέγα κεκτημένο της πολύμηνης και άνευ ουσίας διαπραγμάτευσης.
Χρηστος Λαμπροπουλος, Συνταξιούχος πολ. μηχανικός