Αποψη: Οι εξαγωγές, όχι το χρέος, είναι το «κλειδί»

Αποψη: Οι εξαγωγές, όχι το χρέος, είναι το «κλειδί»

2' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η άποψη ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ανακάμψει λόγω του συντριπτικού βάρους των χρεών της είναι επιφανειακά ελκυστική. Ωστόσο, το αφήγημα αυτό αγνοεί κάποια βασικά δεδομένα και δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί κατάφεραν να ανακάμψουν οι υπόλοιπες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας που χρειάστηκαν στήριξη από τον επίσημο τομέα (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία, Κύπρος).

Το κλειδί για την κατανόηση της κατάστασης του ελληνικού χρέους είναι το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του οφείλεται στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, που έχουν ήδη παρατείνει τις λήξεις πέραν των 30 ετών και που χρεώνουν πολύ χαμηλά επιτόκια. Οι δαπάνες της Ελλάδας για τόκους έχουν μειωθεί στο 3,2% του ΑΕΠ – πολύ χαμηλότερα από τα επίπεδά του πριν από την κρίση και την άφιξη της τρόικας.

Οι δαπάνες αυτές είναι επίσης χαμηλότερες από τις αντίστοιχες της Ιταλίας (3,9% του ΑΕΠ) και της Πορτογαλίας (4,2% του ΑΕΠ). Ακόμα και η αμερικανική κυβέρνηση ξοδεύει περισσότερα από την ελληνική (3,8% του ΑΕΠ). Κανείς δεν επιχειρηματολογεί ότι αυτές οι χώρες χρειάζονται άφεση χρέους για να αναπτυχθούν.

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η άφεση χρεών, σε συνθήκες τόσο χαμηλών επιτοκίων, κάνει μικρή διαφορά. Ας υποθέσουμε ότι οι Ευρωπαίοι αποφασίζουν να διαγράψουν 100 δισ. ευρώ από το χρέος της Ελλάδας. Τι θα άλλαζε; Αυτή η τεράστια παραχώρηση θα οδηγούσε σε εξοικονόμηση λίγο μεγαλύτερη του 1 δισ. ευρώ ετησίως. Εξοικονομήσεις τέτοιου μεγέθους, μικρότερες του 1% του ΑΕΠ, δεν είναι πιθανό να κάνουν μεγάλη διαφορά.

Το επιχείρημα ότι απαιτείται άφεση χρεών βασίζεται στην υπόθεση ότι οι επιχειρήσεις θα δείξουν πολύ μεγαλύτερη διάθεση για επενδύσεις αν η χώρα σε βάθος 30 με 40 ετών πρέπει να πληρώσει (ή να αναχρηματοδοτήσει) 100 δισ. ευρώ λιγότερα. Αυτό δεν είναι ρεαλιστικό. Ελάχιστες επενδύσεις έχουν έναν τόσο μακρύ χρονικό ορίζοντα. Οι επενδυτές, Ελληνες και ξένοι, διστάζουν να δεσμεύσουν τα κεφάλαιά τους στην Ελλάδα γιατί φοβούνται το ρυθμιστικό περιβάλλον και τη συνεχιζόμενη πολιτική αστάθεια, όχι επειδή η χώρα θα χρειαστεί να καταβάλλει μεγάλα ποσά στους δανειστές της δύο γενιές στο μέλλον.

Η συζήτηση για τη διαγραφή χρεών είναι ένας επικίνδυνος περισπασμός από το πραγματικό πρόβλημα, που είναι το επίμονο τέλμα των ελληνικών εξαγωγών. Οι μισθοί έχουν μειωθεί κατά περισσότερο από 20%, γεγονός που έπρεπε να έχει μεταφραστεί σε έκρηξη εξαγωγών. Οι υπόλοιπες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας έχουν ανακάμψει επειδή αυξάνονται οι εξαγωγές τους, επιτρέποντας στις οικονομίες αυτές να αναπτυχθούν χωρίς να έχουν ανάγκη νέων κεφαλαίων από το εξωτερικό.

Η ελληνική οικονομία θα επιστρέψει στη βιώσιμη ανάπτυξη μόνο αν αυξηθούν οι εξαγωγές. Η διαγραφή μέρος του χρέους δεν θα συμβάλει καθόλου στην επίλυση αυτού του θεμελιώδους προβλήματος.

* Ο κ. Ντάνιελ Γκρος είναι διευθυντής του Centre for European Policy Studies στις Βρυξέλλες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή