Αποψη: Στρατηγικά ανακλαστικά προς Αμερική και Κίνα

Αποψη: Στρατηγικά ανακλαστικά προς Αμερική και Κίνα

2' 24" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι τελευταίες πρωτοβουλίες της Μέρκελ και του Μακρόν και ο τρόπος που φαίνεται να σκέφτονται οι δύο ηγέτες στα ζητήματα κολοσσιαίας σημασίας (όπως, για παράδειγμα, οι σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες ή την Κίνα) επιβεβαιώνουν ότι η Ευρώπη έχει αρχίσει να κινείται πλέον πιο στρατηγικά, σαν μια υπό διαμόρφωση (νέα) γεωπολιτική δύναμη. Εως τώρα, η Ευρώπη δεν είχε ενεργοποιήσει τα γεωπολιτικά της ανακλαστικά, λειτουργούσε σχεδόν σαν ένας αργοκίνητος γραφειοκρατικός μηχανισμός, δομημένος για τη διεκπεραίωση και όχι για τη μεγάλη προοπτική. Τώρα, όμως, δείχνει ότι αφυπνίζεται, έστω και υποχρεωμένη από τις εξελίξεις, οι οποίες μπορεί να επιδεινωθούν και να γίνουν εφιαλτικές. Τώρα η Ευρώπη δείχνει να σκέφτεται περισσότερο συλλογικά, πολύ πιο υπερεθνικά, δηλαδή πολύ περισσότερο πολιτικά. Είναι ένα πρώτο μεγάλο βήμα για το μέλλον της…

Το ερώτημα βεβαίως είναι τι ακριβώς άλλαξε και η Ευρώπη σκέφτεται και σχεδιάζει πλέον με στρατηγική την ενιαία της προοπτική, στον ταραγμένο (νέο) κόσμο της αβεβαιότητας και των ανατροπών.

Ο πρώτος λόγος είναι η χαοτική συμπεριφορά των Ηνωμένων Πολιτειών μετά την εκλογή του Τραμπ. Διαπιστώθηκε σε αυτούς του έξι μήνες η μεγάλη έλλειψη γεωπολιτικού στίγματος εκ μέρους της αμερικανικής υπερδύναμης. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τις συχνές επιθέσεις του Τραμπ στην Ενωμένη Ευρώπη και τη Γερμανία, τη μείωση του αμερικανικού ενδιαφέροντος για το ΝΑΤΟ, καθώς και την πολιτική του προστατευτισμού και της εσωστρέφειας που ευαγγελίζεται η νέα αμερικανική κυβέρνηση, θορύβησαν πολύ την Ευρώπη. Μία πολιτική αντιφατική, εξάλλου, χωρίς στρατηγικό βάθος και πολλές φορές εχθρική απέναντι σε (έως χθες) συμμάχους και εταίρους, μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να μετεξελιχθεί σε επικίνδυνη.

Η Μέρκελ αλλά και ο Μακρόν συνειδητοποίησαν τι μπορεί πράγματι να συμβεί! Μέσα στην παγκόσμια περιδίνηση της οικονομικής κρίσης και του μεταναστευτικού, οι συσχετισμοί των δυνάμεων μεταβάλλονται εντυπωσιακά και εάν δεν διαθέτεις –στην ανταγωνιστική διεθνή σκακιέρα– δικό σου μηχανισμό άμυνας και ασφάλειας δεν μπορεί να θεωρείσαι υπολογίσιμη δύναμη.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι, μέσα σε αυτό το απροσδιόριστο και πολύ αντιφατικό παγκόσμιο σύστημα, ο πλέον κερδισμένος της παρτίδας είναι η Κίνα. Είναι ο συνεχώς αναβαθμιζόμενος διεθνής παίκτης, οικονομικά και γεωπολιτικά. Η Ευρώπη χρειάζεται συνεπώς μια ξεχωριστή προσέγγιση με την Κίνα, με βάση τα δικά της συλλογικά συμφέροντα. Και είναι πολλά και είναι τεραστίας κρισιμότητας. Εξ ου και η Μέρκελ με τον Μακρόν συμφώνησαν και διακήρυξαν ότι στο εξής η διείσδυση που αναπτύσσεται από τους Κινέζους σε ευρωπαϊκές επιχειρήσεις και αγορές θα περνάει μέσα από το δίχτυ ασφαλείας των ευρωπαϊκών θεσμών… Ούτε η περιουσία να περάσει στην ασιατική υπερδύναμη και να χαθεί ο έλεγχος ούτε να κινδυνέψουν να αφανιστούν νευραλγικά κομμάτια της αγοράς. Παράλληλα, ωστόσο, στο γεωπολιτικό επίπεδο, η Ευρώπη διαπραγματεύεται τις καλές της σχέσεις με την Κίνα, με δεδομένη την αμφιλεγόμενη προσέγγιση που επιχειρεί σε τούτη τη φάση η Ρωσία. Αυτό, λοιπόν, σημαίνει ευρωπαϊκή στρατηγική! Και επιβεβαιώνεται, επίσης, από τη σθεναρή και ενιαία στάση που κρατά η κορυφή των ευρωπαϊκών αποφάσεων στο θέμα του Brexit, απογυμνώνοντας την (μετέωρη) κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Βρετανία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή