Οι περιπέτειες του προέδρου μιας Αρχής

Οι περιπέτειες του προέδρου μιας Αρχής

12' 20" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πέρυσι το καλοκαίρι, ο νομοθέτης δημιούργησε ακόμη μία ανεξάρτητη αρχή. Καθώς, μάλιστα, ως μνημονιακή υποχρέωση, έπρεπε να αρχίσει να λειτουργεί από 1ης Ιανουαρίου, δημοσιεύτηκε αμέσως πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για τη θέση του προέδρου της.

Τυπικό προσόν, το να είσαι επίτιμος ανώτατος δικαστικός. Δηλαδή, στην καθομιλουμένη, συνταξιούχος. Και να έχεις ασχοληθεί με ένα συγκεκριμένο τομέα του δικαίου.

Μου αρέσει να δουλεύω, κατά σύμπτωση δε, την τελευταία μου δεκαετία στο δικαστικό σώμα είχα ασχοληθεί ειδικά με αυτόν τον τομέα, γράφοντας και σχετικό βιβλίο. Καθώς, όμως, ήδη ίσχυε αυτός ο τόσο αγαπητός «νόμος Κατρούγκαλου», κατά τον οποίο όσοι συνταξιούχοι παίρνουν θέση στο Δημόσιο χάνουν εντελώς τη σύνταξή τους, ζήτησα να μάθω ποιες οι αποδοχές του προέδρου. Απάντηση; Κοινή υπουργική απόφαση (ΚΥΑ) με τον υπουργό Οικονομικών δεν έχει ακόμη εκδοθεί. Και πού θα είναι η έδρα της Αρχής; Δεν ξέρουμε.

Η περιπέτεια ξεκινάει

Εν πάση περιπτώσει, εκδήλωσα το ενδιαφέρον μου. Αρχές Οκτωβρίου, ο οικείος υπουργός μού τηλεφώνησε ότι με επέλεξε. Λίγο μετά, μια υπάλληλος του υπουργείου με ειδοποίησε ότι, καθώς σε 5 μέρες θα περάσω από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, να υποβάλω αμέσως το πτυχίο Νομικής.

«Με συγχωρείτε», της λέω. «Ημουν πάνω από 40 χρόνια στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ήμουν αντιπρόεδρός του και μου ζητάτε πτυχίο Νομικής;».

«Το απαιτεί ο νόμος», μου λέει. «Μάλιστα», συνέχισε, «αφού γράφετε ότι έχετε και πτυχίο Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών, φέρτε το και αυτό».

«Μα, πού να τα βρω τώρα;», αναρωτήθηκα. «Η μακαρίτισσα η μητέρα μου τα είχε κορνιζάρει, θα πρέπει να ψάξω να βρω τις κορνίζες», μονολόγησα.

«Να τα βγάλετε από τις κορνίζες», μου είπε αυστηρά. «Και», συμπλήρωσε, «καθώς έχετε και μεταπτυχιακό από το Πανεπιστήμιο του Παρισιού, μην το ξεχάσετε, σε ακριβή μετάφραση».

«Θα σας κάνω εγώ μία», προθυμοποιήθηκα.

«Οχι. Να είναι από δικηγόρο και επικυρωμένη, παρακαλώ», η απάντηση.

Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι, πολύ περισσότερο που δεν είχα «πρεμούρα» για τη θέση.

«Κυρία μου», της είπα, «δεν θα φέρω τίποτε, αγνοήστε τα διπλώματά μου. Στο κάτω κάτω, όλα αυτά βρίσκονται στον υπηρεσιακό μου φάκελο. Γιατί δεν τα αναζητάτε από εκεί;».

«Είναι προσωπικά δεδομένα», με αποστόμωσε.

Τελικά, δεν πήγα τίποτε. Αλλά φαίνεται ότι, πράγματι, τα βρήκαν από μόνοι τους. Γιατί, η ακρόασή μου στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής εξελίχθηκε χωρίς προβλήματα. Η γνωμοδότησή της υπήρξε θετική, χωρίς καμιά αρνητική ψήφο.

Τέλειωσε ο Οκτώβριος, πάει και ο Νοέμβριος, αλλά από πλευράς υπουργείου, νεκρική σιγή. Προς μεγάλη μου έκπληξη, μιας και η 1η Ιανουαρίου πλησίαζε. Το πόστο, βέβαια, ήταν καθαρά τεχνοκρατικό, αλλά αναρωτήθηκα μήπως ο νέος υπουργός το προόριζε για άλλον.

Είχα διορισθεί…

Μπήκε ο Δεκέμβριος χωρίς καμιά είδηση. Οι απορίες μεγάλωναν. Τότε, λοιπόν, σε επιστημονική εκδήλωση, συνάντησα έναν γνωστό μου πανεπιστημιακό, που είχα ακούσει ότι έχει κάποια κυβερνητική θέση. Τον ρώτησα αν μπορούσε να μάθει τι απέγινε και, λίγες μέρες μετά, έκπληκτος, πληροφορήθηκα ότι εδώ και ένα μήνα, με Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου, είχα διορισθεί στην περιώνυμη θέση.

Καθώς σε 15 μέρες η Αρχή θα έπρεπε να λειτουργήσει, έστειλα αμέσως στον υπουργό ένα mail, εξηγώντας του τους λόγους για τους οποίους αυτό ήταν αδύνατο. Με την ευκαιρία, πρόσθεσα προτάσεις που, κατά την άποψή μου, θα βοηθούσαν την Αρχή στο έργο της.

Καμιά απάντηση. Μόνο περί τα τέλη Δεκεμβρίου μού ήρθε με συστημένη επιστολή πρόσκληση για ορκωμοσία στις 4.1.2017. Παράλληλα, έμαθα ότι η έναρξη της λειτουργίας της Αρχής είχε νομοθετικά μετατεθεί για την Πρωταπριλιά. Κακός οιωνός…

Προτού ορκισθώ, πέρασα από τη γενική διευθύντρια του υπουργείου αναζητώντας απαντήσεις στα ερωτήματά μου. Μου έδειξε την πρόταση του υπουργού για τις αποδοχές. Καθώς έτυχε να έχω μια ενημέρωση ΑΤΜ με τη σύνταξή μου, εξέφρασα μια απορία:

«Παρακαλώ», τη ρώτησα, «καθαρά, είναι πάνω ή κάτω από αυτό το ποσό;».

«Θα παίρνετε λιγότερα», ήταν η αφοπλιστική της απάντηση.

«Μα, τότε, να μην ορκισθώ», της είπα.

Είναι αυτονόητο ότι, όταν εντελώς άκοπα εισπράττεις σύνταξη, περιμένεις ότι, αν δουλεύεις, κάτι περισσότερο πρέπει να παίρνεις. Πολύ περισσότερο αν έχεις την ευθύνη λειτουργίας μιας ανεξάρτητης αρχής με δικό της προϋπολογισμό, που καλείσαι, μάλιστα, εσύ να δημιουργήσεις. Οχι και λιγότερο…

«Ελάτε, τώρα, θα τα κανονίσουμε», μου είπε καθησυχαστικά. Εν τω μεταξύ, είχε φθάσει η ώρα της ορκωμοσίας, βρισκόμασταν στο γραφείο του υπουργού, είχαν φέρει το Ευαγγέλιο και, ομολογώ, ντρεπόμουν να φύγω.

«Κύριε υπουργέ», ψέλλισα, «υπάρχει ένα πρόβλημα». Του είπα εν ολίγοις περί τίνος επρόκειτο. Υπήρξε και αυτός καθησυχαστικός. Παριστάμενος υπηρεσιακός παράγων διευκρίνισε ότι «άλλωστε, το θέμα θα ρυθμιστεί αναδρομικά». Ετσι, ορκίστηκα. Που να μην έσωνα…

Τι είπατε;

Ακολούθησε συζήτηση με τον υπουργό και τον γενικό γραμματέα του υπουργείου. Διαπίστωσα ότι ο υπουργός δεν είχε ιδέα για το mail που του είχα στείλει και επανέλαβα τις προτάσεις μου. Οριζε, π.χ., ο νόμος ότι, μέσα σε 40 ημέρες από την κατάθεση προσφυγής στην Αρχή, θα έπρεπε να ορίζεται ημερομηνία συζήτησής της και, 20 ημέρες μετά, να βγαίνει υποχρεωτικά η απόφαση. Δεν θα ήταν απλούστερο να λένε οι ενδιαφερόμενοι εξαρχής όσα έχουν να πούνε και να ορίζεται ότι, χωρίς συζητήσεις και «μπλα μπλα», η απόφαση εκδίδεται μέσα σε 60 ημέρες από την κατάθεση της προσφυγής; Συνάντησα «ευήκοα ώτα». Μόνο, μου είπαν, θα πρέπει να συμφωνήσουν και οι θεσμοί. Προθυμοποιήθηκα να τους εξηγήσω εγώ την πρότασή μου και, λίγο αργότερα, τους ενημέρωσα ότι ο εκπρόσωπός τους συμφώνησε. Υστερα από λίγες μέρες, με πήγαν στον χώρο που θα στεγάζεται η Αρχή. Πολλά τετραγωνικά σε πολυτελή οικοδομή, με ένα σημαντικό, όμως, «κουσούρι». Βρισκόταν όχι στην Αθήνα, όπως όριζε ο νόμος, αλλά στον Αγιο Ιωάννη Ρέντη, περιοχή με δύσκολη συγκοινωνία. Εν πάση περιπτώσει, καθώς είχα την πληροφορία ότι σε όλους τους προέδρους ανεξάρτητων αρχών διατίθεται υπηρεσιακό αυτοκίνητο, σκέφθηκα ότι για μένα, μικρό το κακό. Οταν, άλλωστε, ρώτησα σχετικά τη γενική διευθύντρια του υπουργείου, με καθησύχασε. «Μα δεν θα σας αφήσουμε έτσι!», μου είπε.

Σιγή ιχθύος

Κατά τα λοιπά, σιγή ιχθύος. Κάτι που με εξέπληξε. Περίμενα ότι, αφού ως πρόεδρο της Αρχής επέλεξαν έναν πρώην του Συμβουλίου της Επικρατείας, στον οποίο, ακριβώς, θα έστελναν τα σχέδια Π.Δ. για τους κανονισμούς της, θα κοίταζαν να εκμεταλλευθούν τις γνώσεις του.

Εξάλλου, ναι μεν ο νόμος ορίζει ότι τα 30 μέλη της Αρχής προσλαμβάνονται μέσω ΑΣΕΠ, το δε προσωπικό της αποσπάται με υπουργικές αποφάσεις, καθώς, όμως, παράλληλα, στον πρόεδρο αναθέτει την επιλογή των 10 επικεφαλής μελών της και, γενικότερα, την ευθύνη της λειτουργίας της, περίμενα, αν όχι να ερωτώμαι, τουλάχιστον να έχω κάποια ενημέρωση. Τίποτε, απόλυτη νέκρα.

Αρχές Φεβρουαρίου απηύθυνα μήνυμα στον υπουργό με προβληματισμούς. Αιδημόνως, στο τέλος θύμιζα ότι ακόμη να βγει η περίφημη ΚΥΑ που με αφορούσε. Υπήρξε μία θετική εξέλιξη, όταν με έφεραν σε επαφή με τις προέδρους των επιτροπών που ετοίμαζαν τα σχέδια

Π.Δ., ώστε να βοηθήσω όσο μπορούσα. Αλλά και μία αρνητική, όταν μου ελέχθη ότι η πρότασή μου θα παραπεμφθεί… σε επιτροπή.

Μα, τότε τι με έβαζαν να τηλεφωνώ στις Βρυξέλλες, απόρησα. Αν σας αρέσει η λύση μου, τους έγραψα, είναι απλούστατο: καταργήστε την παράγραφο άλφα και προσθέστε εκείνο στην παράγραφο βήτα. Αλλιώς, αγνοείστε την.

Περί τα μέσα Φεβρουαρίου, «μπαμ» ηκούσθη στον αέρα! Με συστημένη του επιστολή, το υπουργείο Οικονομικών μού ανακοίνωσε ότι, σύμφωνα με τον «νόμο Κατρούγκαλου», από 4 Ιανουαρίου που ανέλαβα καθήκοντα, μου κόβει τη σύνταξη, με κάλεσε δε, επ’ απειλή, ΚΕΔΕ, παρακαλώ, να επιστρέψω τις συντάξεις των δύο μηνών. Και μάλιστα, όχι μόνον αυτές, αλλά να του καταβάλω εγώ και τον σχετικό φόρο που είχε παρακρατήσει, αντί να τα πάρει το ίδιο από εκεί που τα είχε δώσει! Αν είναι ποτέ δυνατόν!

Μα, δεν πληρώθηκα

«Κατενθουσιασμένος», ανακοίνωσα το γεγονός στο υπουργείο («Εύγε σας για την ταχύτητα με την οποία ενημερώσατε για την ανάληψη καθηκόντων μου…»), οικτίροντάς τους που δεν έδειχναν τον ίδιο ζήλο για την έκδοση της ΚΥΑ! Παράλληλα, έγραψα στη Διεύθυνση Συντάξεων ότι ο νομοθέτης, που δεν θέλει ο δικαιούχος να παίρνει και μισθό και σύνταξη, προφανώς υπονοεί ότι η σύνταξη κόβεται μόνον όταν ο δικαιούχος της λαμβάνει μισθό.

Οφειλαν, λοιπόν, προτού μου ζητήσουν την επιστροφή των συντάξεων, σε εποχή, μάλιστα, που αυτές δίνονται προς ανάλωση και όχι προς αποταμίευση, να διαπιστώσουν ότι, ελλείψει ΚΥΑ, μισθό δεν έχω πάρει. Μου απάντησε μια ευγενέστατη κυρία ότι η συγκεκριμένη υπηρεσία δεν μπορεί να ελέγχει τέτοια πράγματα. Τουλάχιστον, με απάλλαξε της απειλής του ΚΕΔΕ.

«Τω καιρώ εκείνω», από τον Τύπο έμαθα ότι ανάλογο πρόβλημα παρουσιάστηκε και σε μέλη άλλης ανεξάρτητης Αρχής, που, πάντως, αποδοχές έπαιρναν, γιατί γι’ αυτούς ΚΥΑ υπήρχε. Η Αρχή, όμως, εκείνη ήταν της αριστοκρατίας, συνταγματικά κατοχυρωμένη, με τόσο έντονο πολιτικό χαρακτήρα που επί μήνες τα κόμματα μαλλιοτραβιόντουσαν για να συμφωνήσουν για τα πρόσωπα που θα την αποτελούσαν. Ετσι, μόλις αυτοί διαμαρτυρήθηκαν, ένα επίδομα που μέχρι τότε δινόταν στα μέλη άλλων Αρχών επεκτάθηκε στα μέλη των συνταγματικά κατοχυρωμένων. Ψάχνοντας να βρω τη σχετική τροπολογία στην ιστοσελίδα της Βουλής, έπεσα από τα σύννεφα… Γιατί, συμπτωματικά, βρήκα μία που ρύθμιζε θέματα της Αρχής «μου».

Εντελώς τυχαία

Μου κακοφάνηκε. Και για λόγους τυπικούς, γιατί πίστευα ότι, ως πρόεδρος, έπρεπε να έχω ενημερωθεί και όχι να το μαθαίνω εντελώς τυχαία. Αλλά, και για λόγους ουσιαστικούς. Ανακάλυψα ότι τελικά είχε μεν υιοθετηθεί η πρότασή μου περί κατάργησης της συζήτησης παρουσία των μερών, εντελώς κακότεχνα, όμως. Πριν, εύλογα ο νόμος όριζε ότι τα μέρη καλούνται ώστε να παραστούν στη συζήτηση. Μετά την τροπολογία, όρισε ότι θα πρέπει να ειδοποιούνται πότε η Αρχή θα εξετάσει την υπόθεσή τους. Μα, αφού δεν θα παραστούν, τι χρειάζεται; Μας ειδοποιεί ποτέ η διοίκηση πότε θα εξετάσει μια υπόθεσή μας;

Ευθύς αμέσως, «τρίτωσε» το κακό. Γιατί το υπουργείο μού έστειλε να υπογράψω μια απευθείας ανάθεση προμήθειας ηλεκτρονικού υλικού της Αρχής κατ’ επίκληση διάταξης του νόμου που, πράγματι, όριζε ότι ώς τη συγκρότησή της, ο πρόεδρος υπογράφει τα σχετικά. Ναι, αλλά, ολομόναχος, ως «ασώματος κεφαλή» της Αρχής, πώς να αποφασίζω για τέτοια οικονομοτεχνικά θέματα χωρίς συμβούλους;

«Αντιλαμβάνομαι ότι η ευθύνη μου θα αρχίσει όταν το υπουργείο μού παραδώσει την Αρχή έτοιμη, “με το κλειδί στο χέρι”», τους είπα. «Αφού εσείς προτείνετε, γιατί δεν υπογράφετε κιόλας;».

«Μα, για να μη θίξουμε την ανεξαρτησία της Αρχής», απάντησαν. Αυτό τους μάρανε…

Τα γραπτά μένουν

Με το που μπήκε ο Μάρτης και πλησίαζε επικίνδυνα η 1η Απριλίου, επισήμανα γραπτά όλα αυτά στον υπουργό. Αφήνοντας, μάλιστα, κατά μέρος τις ντροπές, ξεκίνησα τη φορά αυτή από το προσωπικό μου θέμα. Ταχύτατα μου απάντησε, επίσης γραπτά. Ως προς αυτό, μου έγραψε ότι «η υπογραφή της ΚΥΑ για την αμοιβή σας… έχει πια ολοκληρωθεί και οι ρυθμίσεις αυτής ανάγονται στον χρόνο διορισμού σας ως προέδρου της Αρχής. Συνεπώς, δεν θα έχετε επί της ουσίας οικονομικές συνέπειες από την καθυστέρηση».

Εληξε, τουλάχιστον, σκέφθηκα, μια εκκρεμότητα. Αμ δε! Γιατί, όταν αναζήτησα την ΚΥΑ για να δω επιτέλους τους όρους της, διαπίστωσα ότι… ΚΥΑ δεν υπήρχε. Υπήρχε μόνο σχέδιο με την υπογραφή του ενός υπουργού, όχι, όμως, και του αναπληρωτή Οικονομικών… Υστερα από τόσο καιρό, βρισκόμουνα εκεί απ’ όπου ξεκίνησα !.. Και να ’ταν μόνον αυτό: Συγκρίνοντας τη φορά αυτή τα ακαθάριστα ποσά, πρόσεξα ότι ακόμη και το ήδη προτεινόμενο, ανώτερο εκείνου που μου είχαν δείξει αρχικά, ήταν, πάντως, κατώτερο της σύνταξής μου! Οπότε, τους έγραψα, τι βεβαιώνετε στο προοίμιο της απόφασης ότι η αμοιβή μου προκαλεί στον κρατικό προϋπολογισμό την τάδε επιβάρυνση; Οφελος προκαλεί, αφού γλυτώνετε την μεγαλύτερη σύνταξη!

Κατανόηση, αλλά…

Ο υπουργός ζήτησε να με συναντήσει, καθώς οι εκκρεμότητες ήσαν τέτοιες που δεν προλαβαίναμε ούτε την Πρωταπριλιά. Στη συζήτηση, όταν, μετά τα θέματα της Αρχής, φθάσαμε στα προσωπικά μου, βρήκα αναμφισβήτητα κατανόηση. Αλλά αντελήφθην ότι θα πρέπει να αρχίσω να μελετώ… τη συγκοινωνία του Ρέντη, καθώς μου κατέστη σαφές ότι υπηρεσιακό αυτοκίνητο δεν διατίθεται, ενώ επανήλθε και το θέμα της υπογραφής της απευθείας ανάθεσης.

Σύντομα εντυπωσιάστηκα διαπιστώνοντας ότι στην τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή για νέα αναβολή λειτουργίας της Αρχής, από 1ης Απριλίου σε 1η Ιουνίου, περιλήφθηκε διάταξη για επέκταση του περίφημου επιδόματος και σε μένα, τον πρόεδρο της συγκεκριμένης Αρχής. Το ωραίο, μάλιστα, είναι ότι, καθώς δεν εξηγήθηκε ο λόγος, ότι, δηλαδή, χορηγείται μπας και με αυτό οι αποδοχές πλησιάσουν τη σύνταξη, ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, καθηγητής της Νομικής, εύλογα έθεσε θέμα συνταγματικότητας, αφού ειδικά ο πρόεδρος μιας από όλες τις ανεξάρτητες αρχές εξομοιώνεται με τις συνταγματικά κατοχυρωμένες.

Ομως, επρόκειτο για σύντομη… καλοκαιρία. Γιατί, λίγες μέρες μετά, μου ήρθε η… κεραμίδα. Από το υπουργείο με ενημέρωσαν ότι, επιτέλους, habemus papam! Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών υπέγραψε την περίφημη ΚΥΑ! Αλλά, με δύο αλλαγές στο σχέδιο που του είχε σταλεί.

Πρώτον, οι αποδοχές του προέδρου ορίσθηκαν σε ποσό χαμηλότερο ακόμη και του αρχικού, της μέρας της ορκωμοσίας μου! Προφανώς, οι υπουργικοί μανδαρίνοι θα σκέπτονταν: «Χριστιανέ μου, μη συγκρίνεις τις αποδοχές με την τωρινή σου σύνταξη, με εκείνη που σου ετοιμάζουμε να τις συγκρίνεις…».

Δεύτερον δε, και, αν είναι δυνατόν, ακόμη χειρότερο, η ΚΥΑ δεν ανατρέχει τότε που ανέλαβα καθήκοντα παρά θα αρχίσει όταν ορκισθούν και τα υπόλοιπα μέλη της Αρχής! «Ο εστί μεθερμηνευόμενον», ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι! Δηλαδή, για 4-5 μήνες, από τις 4 του Γενάρη που μου κόπηκε η σύνταξη ώς την ορκωμοσία αυτών, η οικογένειά μου και εγώ είμαστε καταδικασμένοι να τρώμε «αέρα κοπανιστό». Ημαρτον!

Η αγανάκτηση

Ευλόγως, νομίζω, αγανάκτησα. Η Εξοχότητά Του ο κ. αναπληρωτής υπουργός, μέσα στα τόσα προβλήματα της χώρας, δεν θα ασχολήθηκε, βέβαια, με το θέμα που απασχολούσε την ταπεινότητά μου, αλλά, σκέψου, τι ανθρώπους έχει διαλέξει στο επιτελείο του, ποιους εμπιστεύεται αυτός ο οποίος εκπροσωπεί την Ελλάδα στις διαπραγματεύσεις με τους ξένους δανειστές και περιμένει να φέρει επενδύσεις… Εκεί, ενός γαϊδάρου άχυρα δεν μπορούν να χωρίσουν… Τρομάρα σε πιάνει…

Ασφαλώς, βέβαια, η περίφημη ΚΥΑ νομικά δεν έστεκε, αλλά να υποχρεώνομαι να προσφύγω σε δικαστήρια και δικηγόρους με αιτήσεις ακυρώσεως και αγωγές επειδή είχα τη φαεινή ιδέα να ενδιαφερθώ για ένα «πόστο» στο οποίο νόμιζα ότι μπορώ να είμαι χρήσιμος, αυτό δεν το είχα διανοηθεί… Προκειμένου να τα αποφύγω, κατέφυγα, το ομολογώ, στην παραδοσιακή ελληνική λύση: στο «μέσο», να βρω κανένα γνωστό με πρόσβαση στην κυβέρνηση να τους εξηγήσει ότι αυτά που λένε είναι παλαβομάρες. Τι κατάντια για έναν δικαστή…

Η χαριστική βολή ήρθε την επομένη, σε προγραμματισμένη τηλεδιάσκεψη για την Αρχή με τις Βρυξέλλες, όπου αναφέρθηκε η άρνησή μου να υπογράψω την απευθείας ανάθεση. Εξήγησα τη θέση μου, ότι μπορεί ο νόμος να ορίζει ότι ο πρόεδρος υπογράφει, όμως εγώ, μόνος, σχετική ευθύνη δεν αναλαμβάνω. Μια Γερμανίδα της Commission είπε:

«Μα, αφού το λέει ο νόμος και ο νόμος δεν μπορεί να αλλάξει…»,

«Μπορεί να αλλάξει ο πρόεδρος», της απάντησα…

Το τέλος

Το σίριαλ δεν τελείωσε. Εχει και άλλα επεισόδια. Οπως το «πώς δεν μπορείς να παραιτηθείς πριν δημοσιευθεί η ΚΥΑ στο ΦΕΚ» ή το «τι προτιμάς, παραίτηση ή ανάκληση του διορισμού σου;». Το κλείνω, όμως, εδώ, γιατί άρχισε να θυμίζει «Το ημερολόγιο ενός θυρωρού» της δεκαετίας του ’60…

Μια διαπίστωση: Τίποτε δεν θα είχε συμβεί αν εξαρχής είχαν ορισθεί ξεκάθαρα οι όροι. Τόσο δύσκολο ήταν;

Ο επίλογος της επώδυνης αυτής επαφής με τη διοίκηση, ως προς εμένα, συνοψίζεται, βέβαια, στο «δεν καθόσουνα στα αυγά σου, ρε Μπιρμπίλω μου!..». Αλλωστε, πλείστοι όσοι έχουν πολύ χειρότερα να διηγηθούν…

Παράλληλα, όμως, τίθεται και ένα θεσμικό ζήτημα: Ετσι «στήνει» η χώρα μας ανεξάρτητες αρχές; Μα τότε, να κατοχυρώσουμε την ευρεσιτεχνία…

Και ένα ακόμη ευρύτερο: Με τέτοια μυαλά θα πάμε μπροστά;

* Ο κ. Φίλης Αρναούτογλου είναι επίτιμος αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή