Μπορεί την καλοκαιρινή περίοδο να σημειώθηκε ρεκόρ αφίξεων στην Ελλάδα, όμως ο Αλέξανδρος Αγγελόπουλος, διευθύνων σύμβουλος του ομίλου Aldemar, υποστηρίζει πως δεν βλέπει ακόμα λόγους για πανηγυρισμούς. Μιλάει για τη σημασία της συλλογικής προσπάθειας, ονοματίζει την πολυδιάσπαση ως «μελανό σημείο» στην εκπροσώπηση του ελληνικού τουρισμού και σημειώνει πως, παρότι οι Έλληνες ξενοδόχοι σηκώνουν το βάρος της απασχόλησης και της στήριξης της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, δεν τους αναγνωρίζεται έμπρακτα η συνεισφορά στην εθνική οικονομία.
Είναι προφανές ότι η Ελλάδα στηρίζεται στον τουρισμό της. Το αντιλαμβάνονται όλοι οι πολίτες και ακόμα περισσότερο οι κυβερνώντες;
Στα μάτια τόσο του Έλληνα πολίτη όσο και της κυβέρνησης ο τουρισμός περιλαμβάνει μόνο τους ξενοδόχους, τα λοιπά καταλύματα, τα τουριστικά γραφεία και την κρουαζιέρα. Λέω συχνά ότι αυτό που καταγράφεται ως τουριστική δραστηριότητα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου σε αυτό που ονομάζω «οικονομία της φιλοξενίας». Στον τουρισμό αποδίδεται το 20% του ΑΕΠ, ενώ μην εκπλαγείτε αν δείτε στην οικονομία της φιλοξενίας το ποσοστό να εκτινάσσεται στο διπλάσιο. Κι αυτό γιατί αποτελεί το μεγαλύτερο επιχειρηματικό οικοσύστημα στην Ελλάδα, στο οποίο περιλαμβάνεται ένας ευρύτατος κύκλος επαγγελμάτων και οικονομικών δραστηριοτήτων που αλληλεξαρτώνται.
Αξίζει να σημειωθεί ότι 1 εκατ. άτομα απασχολούνται άμεσα ή έμμεσα στον τουριστικό κλάδο, ενώ –με την ευρεία έννοια της οικονομίας της φιλοξενίας– ο αριθμός αυτός ξεπερνά τα 2 εκατομμύρια, σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Επομένως, αυτό είναι το «επιχειρηματικό οικοσύστημα» πάνω στο οποίο πρέπει να χτίσουμε για να αλλάξουμε το αφήγημα της χώρας. Αν αντιληφθεί κάποιος το εύρος και το μέγεθος των συνεργειών, τότε μόνο θα δει ξεκάθαρα τις προοπτικές. Κυρίως όμως, θα δει και τη ζημιά που προκαλείται από την ακραία υπερφορολόγηση που επωμίζεται ο κύριος πρεσβευτής της χώρας στο εξωτερικό, συμπαρασύροντας όλο το «οικοσύστημα» σε μαρασμό. Οι ξενοδόχοι της χώρας σηκώνουμε το βάρος της απασχόλησης, της συνεισφοράς στα οικονομικά μεγέθη και της στήριξης της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, ενώ δεν μας αναγνωρίζεται η προσφορά στο οικοδόμημα που ονομάζεται οικονομία της φιλοξενίας, δηλαδή στην εθνική μας οικονομία.
Ακούγονται πολλές και αντικρουόμενες απόψεις για την πορεία του τουρισμού στην Ελλάδα. Βλέπετε το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο;
Είμαι από αυτούς που δεν βλέπουν ποτήρι. Δυστυχώς, η εκπροσώπηση του ελληνικού τουρισμού έχει μια πολυδιάσπαση τόσο σε επίπεδο σύνθεσης όσο και αντιμετώπισης, ενώ αυτό που χρειαζόμαστε είναι κοινή κατεύθυνση. Αυτή τη στιγμή έχουμε σταγόνες από εδώ κι από εκεί, αλλά λείπει το ποτήρι. Σε επίπεδο επιχείρησης, πολλοί είναι αυτοί που είχαν μια καλή χρονιά από άποψη κίνησης. Πολλοί επιχειρηματίες μάλιστα, μέσα από πρωτοβουλίες ουσίας, ανέδειξαν τα ανταγωνιστικά τους πλεονεκτήματα αλλά και αυτά της περιοχής στην οποία δραστηριοποιούνται. Σε επίπεδο συλλογικής προσπάθειας έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε, αφού ακόμη μετράμε κεφάλια χάνοντας έσοδα. Ακόμη κι αν δεχτώ την αύξηση των επισκεπτών στη χώρα μας, θα πρέπει να σημειωθεί ότι το κόστος εξυπηρέτησής τους έχει ανέβει σημαντικά, ενώ το κατά κεφαλήν έσοδο των καλών παλιών εποχών υπολείπεται σημαντικά, όπως καταδεικνύουν τα στοιχεία του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος. Καταλήγουμε να λέμε «και δόξα τω Θεώ», αλλά λαμβάνοντας υπόψη πόσα ξενοδοχεία βρίσκονται ανάμεσα στις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, αναρωτιέται κανείς τι μέλλον μπορεί να έχει ένας κλάδος στον οποίο στηρίζεται η εθνική οικονομία, όταν αυτός είναι δομικά ασθενής. Με μία πρόταση, δεν βλέπω λόγο για πανηγυρισμούς.