Με φώτα ομίχλης λόγω καπνιστών…
Κύριε διευθυντά
Χάρηκα πολύ όταν ένα απόγευμα μου πρότεινε ο άνδρας μου να πιούμε τον απογευματινό μας καφέ έξω απο το σπίτι. Η ημέρα ηλιόλουστη, η διάθεση τόσο καλή, που έλεγες τίποτα δεν μπορεί να τη χαλάσει. Και όμως. Μπαίνοντας στο καφέ ήταν αδύνατο να διακρίνεις τον χώρο. Πνιγόταν στον καπνό. Το αδιανόητο είναι ότι εκεί υπήρχαν αρκετά παιδιά που συνόδευαν τους γονείς τους. Αλλα στις καρέκλες κι άλλα σε καρότσια. Αραγε ο ευτυχής καινούργιος χρόνος έφερε στο δισάκι του όλες τις κακές μας συνήθειες; Την αδιαφορία για τον διπλανό, τον εγωισμό, την ανυπακοή και την καταστρατήγηση των νόμων; Δεν μας ανήκει έπαινος. Η διαχρονική αδιαφορία χαρακτηρίζει την πολιτεία, τους αρμόδιους και την κοινωνία, ενώ είναι γνωστές οι βλαβερές συνέπειες του καπνού και για τους παθητικούς καπνιστές. Καταλύτης ο σεβασμός στο δίδυμο δικαίωμα – υποχρέωση! Καπνίζει όποιος θέλει, όσο θέλει, αλλά και οι άλλοι έχουμε δικαίωμα στην καθαρή ατμόσφαιρα…
Δήμητρα Παπαμιχαήλ, Ιατρός