ΛΟΝΔΙΝΟ. Το μόνιμο αίσθημα πόνου δεν είναι το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες. Η απουσία από το σχολείο και την παρέα αποτελεί και αυτή σοβαρή απώλεια για τα παιδιά αυτά. Την ίδια ώρα, οι γονείς ανησυχούν για τις επιπτώσεις που θα έχουν στην εκπαίδευση των παιδιών τους οι πολλές απουσίες. Το πρόβλημα αυτό καλείται να αντιμετωπίσει πρωτοποριακό ρομπότ, με όνομα AV1. Αποστολή του είναι να λειτουργεί σαν τα μάτια, τα αυτιά και τη φωνή παιδιών, των οποίων οι χρόνιες ασθένειες εμποδίζουν να παρακολουθήσουν μαθήματα.
Το AV1 επιτρέπει έτσι στον Ελιοτ Σμιθ να παραμένει σε επαφή με τους φίλους του και να ενημερώνεται για τα μαθήματά του. Ο Ελιοτ ελέγχει το ρομπότ από το σπίτι του, χάρη σε υπολογιστή τάμπλετ, δίνοντάς του τη δυνατότητα όχι μόνο να ακούει τι συμβαίνει στην τάξη, αλλά και να συμμετέχει στο μάθημα. Αν ο Ελιοτ θέλει να ρωτήσει κάτι, ανάβει το φως στο κεφάλι του AV1 ειδοποιώντας τον καθηγητή. «Ανησυχούσα στην αρχή για την αντίδραση των συμμαθητών μου. Εμειναν έκπληκτοι», λέει ο 12χρονος, ο οποίος αναρρώνει από καρκίνο του εγκεφάλου.
Τα σχολεία μπορούν να νοικιάσουν το AV1 ή να το αγοράσουν έναντι 2.200 λιρών (περίπου 2.500 ευρώ). Τη δαπάνη για το ρομπότ του Ελιοτ, το οποίο οι συμμαθητές του «βάφτισαν» Μπομπ, ανέλαβαν χορηγοί.
Το AV1 μοιάζει με διακοσμητικό αγαλματίδιο νάνου, εμφανίζοντας την ίδια ώρα τα χαρακτηριστικά του σκανδιναβικού ντιζάιν, χάρη στη νορβηγική κατασκευάστρια εταιρεία, την οργάνωση No Isolation. Περισσότεροι από 370 μαθητές σε όλη την Ευρώπη, ηλικίας 8 έως και 20 ετών, χρησιμοποιούν σήμερα το AV1. Οι περισσότεροι ζουν σε σκανδιναβικές χώρες.
«Κλειδωμένα, ξεχασμένα»
Η ιδρύτρια της οργάνωσης, η 27χρονη Κάρεν Ντόλβα, που σπούδασε υπολογιστές στο πανεπιστήμιο, επινόησε την οργάνωση No Isolation (Οχι στην Απομόνωση) όταν φίλη της εργαζόμενη σε παιδιατρικό νοσοκομείο τής περιέγραψε την ατμόσφαιρα ως «καταθλιπτική». Η Ντόλβα ήλθε έτσι σε επαφή με την Αννα Φι Τρόγε, η έφηβη κόρη της οποίας είχε πρόσφατα πεθάνει από καρκίνο. Η Τρόγε διηγήθηκε την εμπειρία της στην Ντόλβα, υπογραμμίζοντας τις δεινές συνέπειες της απομόνωσης για τα παιδιά που αναρρώνουν στο σπίτι. «Είναι κλειδωμένα και ξεχασμένα από τον κόσμο. Οταν γίνουν καλά, ρίχνονται πάλι στην κοινωνία και όλοι υποθέτουν ότι όλα πάνε πια καλά», λέει η Ντόλβα.
Ερευνα της βρετανικής οργάνωσης στήριξης καρκινοπαθών CLIC Sargent ανέφερε ότι το ήμισυ των γονέων με καρκινοπαθή παιδιά στο δημοτικό λένε πως η διάγνωση και η θεραπεία των παιδιών τους οδήγησε στην απομάκρυνσή τους από τον κοινωνικό τους περίγυρο. Η οργάνωση εκτιμά ότι 70.000 παιδιά στη Βρετανία μένουν εκτός σχολείου για μεγάλα χρονικά διαστήματα αναρρώνοντας στο νοσοκομείο ή στο σπίτι. Στόχος της Ντόλβα ήταν να αξιοποιήσει την τεχνολογία αιχμής για να βοηθήσει τους νεαρούς ασθενείς.
Αλλεπάλληλα σχήματα χημειοθεραπείας άφησαν τον Ελιοτ Σμιθ ιδιαίτερα εξασθενημένο και ανίκανο να παρακολουθήσει τα μαθήματα στο τοπικό γυμνάσιο. Ο πατέρας του εξηγεί ότι το ρομπότ AV1 έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση της επαφής του Ελιοτ με τα μαθήματα και τους συμμαθητές του.