Το θέαμα μπορεί να εμπνεύσει νουβέλα φαντασίας. Ίσως και ταινία επιστημονικής φαντασίας. Καλεί φιλόδοξους ποιητές να γράψουν ποιήματα, προτρέπει σε αναστοχασμό όσους έχουν φιλοσοφικές ανησυχίες. Είναι η «γέφυρα που δεν οδηγεί πουθενά».
Για την ακρίβεια, οδηγεί κάπου. Χρησιμεύει σε όσους θέλουν να περάσουν απέναντι, στο Beil Water, ένα σχετικά μεγάλο ρέμα που διασχίζει το χωριό Biel, νότια του Ντένμπαρ της Σκωτίας.
Η διαδρομή που κάνει το ρέμα, από το Luggate Burn έως την εκβολή του, στον όρμο Belhaven – είναι περίπου πέντε χιλιόμετρα.
Πριν εκβάλλει στη Βόρεια Θάλασσα, περνάει κάτω από μια μεταλλική πεζογέφυρα με τσιμεντένιες βάσεις και βαθμίδες. Όταν η παλίρροια είναι χαμηλή, από αυτή τη γέφυρα περνάς στην απέναντι όχθη.
Όταν, όμως, δεν είναι χαμηλή, η στεριά από τη μια και την άλλη μεριά της πεζογέφυρας καλύπτεται απ' τα νερά.
Κι η πεζογέφυρα είναι, πια, μια μοναχική γέφυρα μέσα στη θάλασσα.