Προσαρμογή σε μια virtual μεγέθυνση;

Προσαρμογή σε μια virtual μεγέθυνση;

2' 13" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η Ελλάδα κατάφερε να ολοκληρώσει την υλοποίηση του γ΄ προγράμματος και συνεχίζει να συμπορεύεται με τις άλλες χώρες εντός της Ζώνης του Ευρώ. Βεβαίως, δεν έχουμε το ίδιο ευρώ με τις άλλες χώρες. Το δικό μας δεν μπορεί να μπαινοβγαίνει ελεύθερα στις τράπεζες (capital controls), κοστίζει 3 ή 4 φορές ακριβότερα να το δανειστείς (αν βρεις δάνειο), δεν έχει την ίδια εγγύηση όταν το καταθέτεις –η ευρωπαϊκή τραπεζική ενοποίηση έχει κολλήσει. Οπωσδήποτε ένα σημαντικό βήμα έγινε. Το πιο σημαντικό εκκρεμεί. Η οικονομική μεγέθυνση – χωρίς τρόικα, χωρίς φτηνά δάνεια.

Χωρίς αυτήν, χωρίς την αναβάθμιση της θέσης μας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, ούτε η δημοκρατία ούτε η παραμονή μας στην Ευρωζώνη είναι ασφαλείς. Ωστόσο, αν επιβεβαιωθούν οι ρυθμοί που περιέχονται στα σχέδια επί χάρτου που λέγονται «προγράμματα», η χώρα μας θα συνεχίσει να σέρνεται. Μετά μια τόσο βαθιά κρίση (λες, περάσαμε πόλεμο) τέτοια θλιβερή προοπτική ξενίζει.

Δεν ήταν πάντα έτσι. Μετά την περιπέτεια του «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» και τη δημοσιονομική εξυγίανση που έγινε υπό τις εντολές του Εδουάρδου Λω, η Ελλάδα στη 10ετία του 1900 πέτυχε τους υψηλότερους ρυθμούς σε όλη την περιοχή, σχεδόν διπλασιάστηκε το κατά κεφαλήν ΑΕΠ και όλοι μιλούσαν για το «ελληνικό θαύμα» –μετά την οικονομική ανόρθωση ήρθε η πολιτική, το «1909». Μετά τον πόλεμο, στη 10ετία του 1950, το ΑΕΠ αναπτυσσόταν με ρυθμό κοντά στο 6%. Και στα 1960, με ρυθμό ελαφρά πάνω από 7%, διπλασιάστηκε το ΑΕΠ μέσα σε 10 χρόνια. Αν δεν είχε μεσολαβήσει η 7ετία της χούντας, η πορεία της χώρας είναι βέβαιο ότι θα ήταν πολύ διαφορετική.

Θα πουν κάποιοι από το πολιτικό προσωπικό (οι χαμηλοί στόχοι είναι βολικοί…) ότι ήταν διαφορετικές εποχές, σε άλλες συνθήκες. Παντού και πάντα, όμως, είναι «άλλες» οι συνθήκες. Ηταν άλλες οι συνθήκες στην Ελλάδα του 1900, του 1950, του 1960. Οπως ήταν άλλες οι συνθήκες σε άλλες χώρες. Η Σιγκαπούρη βεβαίως ήταν σε άλλες συνθήκες όταν, από ένα ψαροχώρι, βρετανική αποικία ώς το 1967, αύξησε το κεφαλήν εισόδημα των 511 δολ. κατά περίπου 25.000 φορές σε 40 χρόνια. Βεβαίως ήταν σε άλλες συνθήκες η Κίνα όταν, μέσα σε 25 χρόνια, πέτυχε να 9πλασιάσει το εισόδημά της. Και ήταν σε άλλες συνθήκες η Ινδία όταν, επίσης σε 25 χρόνια, 4πλασίασε το εθνικό της εισόδημα. Σε άλλες συνθήκες ήταν οι βαλτικές δημοκρατίες κ.λπ. κ.λπ. Πάντα, σε κάθε περίπτωση, οι συνθήκες είναι μοναδικές. Το θέμα είναι τι στόχους βάζεις και αν/πώς οργανώνεσαι για να τους πετύχεις, στις κάθε φορά μοναδικές συνθήκες. Και το πρόβλημα με σιγουριά εμφανίζεται όταν, στις κάθε φορά μοναδικές συνθήκες, ο πήχυς τοποθετείται πολύ χαμηλά. Τόσο χαμηλά που, κι αν οριακά υπερπηδηθεί, το αποτέλεσμα για την κοινωνία θα είναι ανεπαίσθητο ή μηδέν. Δηλαδή, ίσο ή ανεπαίσθητα χαμηλότερο από τους επίσημα προβλεπόμενους ρυθμούς μεγέθυνσης.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή