Η καθαριότητα στις Σπέτσες
Κύριε διευθυντά
Στο πρωτοσέλιδο του φύλλου της 28/08/2018 της εφημερίδας σας, υπό τον τίτλο «Θερινές εικόνες ντροπής», αναφέρεται ατυχώς ότι είναι τάχα «βουνό τα σκουπίδια» στις Σπέτσες και ότι «…μικρές χωματερές φυτρώνουν στις Σπέτσες και σε άλλα νησιά…». Η αναφορά αυτή είναι αναληθής, αποτελεί δυσφήμηση για το νησί μας (εν μέσω, μάλιστα, της τουριστικής περιόδου) και δίνει στους αναγνώστες σας (πιο σωστά, σε εκείνους τους αναγνώστες που δεν έχουν επισκεφθεί το αρχοντικό και πεντακάθαρο νησί μας) μια αρνητική εικόνα που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, γι’ αυτό και σας παρακαλώ να προβείτε άμεσα σε διόρθωση και σε αποκατάσταση της αλήθειας με νέο δημοσίευμά σας.
Οι Σπέτσες είναι ένα από τα πιο καθαρά νησιά της Ελλάδας. Είμαι βέβαιος ότι όποιος συντάκτης της εφημερίδας σας έχει επισκεφθεί πρόσφατα το νησί μας θα γνωρίζει ότι όλες τις ώρες της ημέρας σε όλο το μήκος του παραλιακού δρόμου, αλλά και σε όλα τα σημεία στο εσωτερικό του οικισμού, το νησί λάμπει από καθαριότητα. Παρά τα πολύ σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως δήμος και την παντελή απουσία και έλλειψη συνεργασίας από πλευράς Κεντρικής Διοίκησης και Περιφέρειας στο θέμα της αποκομιδής απορριμμάτων, παρά τις ελλείψεις μας σε υλικά μέσα και σε προσωπικό (οδηγούς και εργάτες καθαριότητας), έχουμε καταφέρει κατά τα τελευταία οκτώ χρόνια να ολοκληρώσουμε την οριστική παύση της λειτουργίας και την πλήρη αποκατάσταση της χωματερής του νησιού. Με ενέργειες της δημοτικής μας αρχής από το 2015 τα απορρίμματα μεταφέρονται με χερσαία μεταφορά από τις Σπέτσες στον ΧΥΤΑ Φυλής που απέχει 200 χιλιόμετρα. Η μεταφορά γίνεται με οχήματα του Δήμου Σπετσών που οδηγούν δημοτικοί υπάλληλοι, οι οποίοι συχνά αναγκάζονται να εκτελούν υπερωρίες πραγματοποιώντας έως και δύο δρομολόγια ημερησίως προς τη Φυλή με επιστροφή, διανύοντας περισσότερα από 800 χιλιόμετρα. Τόσο εγώ προσωπικώς όσο και οι αντιδήμαρχοι καθαριότητας και τα υπόλοιπα μέλη της δημοτικής μας αρχής, αλλά και οι δημοτικοί υπάλληλοι και πάνω απ’ όλα οι κάτοικοι του νησιού, έχουμε κάνει τα πάντα για να κρατήσουμε το νησί μας και το περιβάλλον καθαρό. Συχνά, όποτε το μόνιμο προσωπικό καθαριότητας του δήμου δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες αποκομιδής απορριμμάτων σε περιόδους τουριστικής αιχμής, όπου ο πληθυσμός του νησιού υπερτετραπλασιάζεται, χρησιμοποιούμε ακόμη και ιδιώτες εργολάβους αλλά και εθελοντές, και, όχι σπάνια, δαπανάμε χρήματα και από την προσωπική μας περιουσία για την καθαριότητα και την προστασία της δημόσιας υγείας.
Εκείνο που μας επιβραβεύει και μας δίνει δύναμη είναι ότι οι επισκέπτες και οι κάτοικοι του νησιού ευτυχώς αναγνωρίζουν την προσπάθειά μας και το αποτέλεσμα, και μας συγχαίρουν καθημερινά για την καθαρή εικόνα του νησιού. Τρανή απόδειξη αποτελούν τα γραπτά σχόλια που αφήνουν καθημερινά οι επισκέπτες στο ειδικό βιβλίο επισκεπτών του Εμπορικού Συλλόγου Σπετσών, στην είσοδο του λιμανιού της Ντάπιας.
Σχετικώς με αυτό που αναφέρετε στο μονόστηλο της σελίδας 2, περί της καταγγελίας του ιδιώτη για τον χώρο που βρίσκεται δίπλα σε ρέμα και σε δασική έκταση, επισημαίνω τα εξής: ο χώρος αυτός είναι πολύ περιορισμένος χώρος αποθηκών του Δήμου Σπετσών σε ένα απομακρυσμένο σημείο, άρα κατά προορισμό χρησιμοποιείται για προσωρινή εναπόθεση άχρηστων υλικών τα όποια τακτικά απογράφονται και μετά καταστρέφονται. Με προσωπική μου εντολή ο χώρος αυτός (όπου παλιότερα λειτουργούσαν σφαγεία) έχει καθαριστεί και αποκατασταθεί από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα δήμαρχος. Η συγκέντρωση άχρηστων υλικών σίγουρα δεν είναι ευχάριστη, όμως δεν παρουσιάζει εικόνα ούτε χωματερής ούτε σκουπιδότοπου και δεν δικαιολογούσε τις ατυχείς αναφορές στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας σας, που αδικούν και το νησί μας αλλά και τους ανθρώπους που με αυταπάρνηση πασχίζουν για την καθαριότητά του.
Σας παρακαλώ λοιπόν για λόγους πληρότητας και αντικειμενικότητας της ενημέρωσης να προβείτε σύντομα σε διόρθωση σε εμφανές σημείο της εφημερίδας σας, προκειμένου να αποκατασταθεί η αλήθεια και οι λάθος εντυπώσεις που κάνουν κακό στην εικόνα και τη φήμη του νησιού.
Επιτρέψτε μου και ένα μικρό σχόλιο επί προσωπικού: το τηλέφωνό μου και τα στοιχεία επικοινωνίας μου είναι γνωστά στους συνεργάτες του ομίλου της «Καθημερινής», αφού πρόθυμα έχω δεχθεί να δώσω συνεντεύξεις και απαντήσεις για σκοπούς ενημέρωσης επί θεμάτων επικαιρότητας που αφορούσαν το νησί, στο πλαίσιο της αρμοδιότητάς μου.
Χωρίς, λοιπόν, να θέλω να αμφισβητήσω ότι ίσως κάποιος απ’ την εφημερίδα σας προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί μου πριν από το εν θέματι δημοσίευμα, παρακαλώ να σημειώσετε ότι δεν είχα καμία κλήση στο κινητό μου στην οποία να μην απάντησα και δεν είχα και κανέναν λόγο να μην απαντήσω σε συνεργάτες της εφημερίδας σας. Σε κάθε περίπτωση είμαι στη διάθεσή σας για τις ανάγκες σωστής ενημέρωσης των αναγνωστών σας.
Παναγιωτης Λυρακης
Δήμαρχος Σπετσών
Αισχροκέρδεια στη χώρα του φραπέ
Κύριε διευθυντά
Η αισχροκέρδεια και οι προσπάθειες εξαπάτησης έχουν, φαίνεται, την τιμητική τους τη θερινή περίοδο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η άρνηση εφαρμογής διάταξης της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου και Προστασίας Καταναλωτή του Υπουργείου Οικονομίας σχετικά με την υποχρέωση παροχής συγκεκριμένων προϊόντων σε καθορισμένες ανώτατες τιμές (ΦΕΚ B΄ 1581, 28/07/2015). Την υποχρέωση αυτή έχουν κυλικεία που λειτουργούν σε αεροδρόμια, κινηματογράφους, θέατρα, οργανωμένες παραλίες με εισιτήριο, σταθμούς υπεραστικών λεωφορείων, νοσοκομεία, κλινικές, αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία, επιβατικά πλοία, τρένα κ.λπ.
Αναμένοντας (9 Αυγούστου) στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας την αναχώρηση του αεροσκάφους που θα με έφερνε πίσω στη Θεσσαλονίκη, αποφάσισα να πάρω έναν καφέ. Ζήτησα τον «μονό φραπέ» που, βάσει του ανηρτημένου τιμοκαταλόγου (και σε εφαρμογή της ως άνω διάταξης), κοστίζει 1,30 ευρώ. Προς έκπληξή μου, η υπάλληλος του κυλικείου μου ζήτησε 3,10 ευρώ, διότι δήθεν, όπως θρασύτατα ισχυριζόταν, «οι τιμές στη δεξιά στήλη του τιμοκαταλόγου (σημείωση: όπου είχαν καταχωρισθεί όλα τα βάσει της διάταξης διατιμημένα προϊόντα) ισχύουν μόνο για το προσωπικό».
Εν γνώσει του περιεχομένου της ως άνω διάταξης, αλλά και ενοχλούμενος όταν προσπαθούν να με εξαπατήσουν, ενέμεινα στην άποψή μου, και έτσι δημιουργήθηκε κάποια ένταση. Στο τέλος, και αφού φυσικά δεν ολοκληρώθηκε η συναλλαγή, κατήγγειλα το περιστατικό σε εν υπηρεσία αστυνομικό για να προβεί στις ενέργειες που προβλέπονται από τον νόμο όταν διαπιστώνονται αδιαμφισβήτητα παραβάσεις κειμένων διατάξεων. Ελπίζω να το έπραξε.
Το θέμα είναι μείζον, όχι βέβαια μόνο για το ποσό των 1,80 ευρώ που είμαι σίγουρος ότι καλούνται να πληρώσουν ως «καπέλο» κατά συρροή πολλοί επιβάτες που καταφεύγουν σε κυλικεία όπως το εν λόγω: Η εξαπάτηση επισκεπτών, ιδιαίτερα αλλοδαπών, μπορεί να επιφέρει ασυγκρίτως υψηλότερη ζημιά στον τουρισμό, στον οποίο όλοι τόσο πολύ αποβλέπουμε. Θλίβομαι ιδιαίτερα όταν ακούω ξένους να εξιστορούν περιστατικά όπως το παραπάνω θεωρώντας μας (υπερβάλλοντας βέβαια) συλλήβδην απατεώνες. Πιστεύω ότι τέτοια φαινόμενα αισχροκέρδειας πρέπει να πατάσσονται παραδειγματικά, και για τον λόγο αυτό έχουν σημαντικό ρόλο να επιτελέσουν οι προϊστάμενοι των φορέων στους οποίους λειτουργούν τα κυλικεία.
Νικολαος Σ. Μουσιοπουλος
Καθηγητής Πολυτεχνικής
Σχολής ΑΠΘ
Μπορεί η Γ΄ Λυκείου να γίνει τάξη με τα όλα της;
Κύριε διευθυντά
Ο κ. Γαβρόγλου σε διάφορες συνεντεύξεις του για την αλλαγή του προγράμματος σπουδών της Γ΄ Λυκείου τόνιζε ότι η τάξη αυτή χρειάζεται αναδιάρθρωση, διότι υπολειτουργεί. Μάλιστα, σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «Δεν έχουμε Γ΄ Λυκείου, είμαστε μια χώρα χωρίς Γ΄ Λυκείου. Αυτή πρέπει να φτιάξουμε» («Αυγή», 7/8/2018).
Και έχει πολύ δίκιο. Οποιος εκπαιδευτικός έχει τολμήσει να διδάξει σε αυτή την τάξη κατανοεί το μέγεθος του προβλήματος. Μαθητές-τουρίστες, αδιάφοροι για το σχολικό πρόγραμμα, που στοιβάζουν τα βιβλία κάτω από τα θρανία για να μην τα πηγαινοφέρνουν, που απαξιούν να παρακολουθήσουν οποιοδήποτε μάθημα, αξιούν όμως να πάρουν καλό βαθμό για ένα καλό απολυτήριο, που περιμένουν πότε θα τελειώσουν οι σχολικές ώρες για να πάνε στο φροντιστήριο (άλλωστε, οι σχολικές ώρες θεωρούνται χάσιμο χρόνου) ή που περιμένουν να έρθει ο Απρίλιος για να φύγουν και να ξαναεμφανιστούν στις εξετάσεις (διότι έχουν το «δικαίωμα» των 114 απουσιών). Οικτρή κατάσταση…
Πώς θα αναζωογονηθεί λοιπόν η Γ΄ Λυκείου; Πώς θα γίνει τάξη με τα όλα της; Το πρόβλημα ουσιαστικά εστιάζεται στη διάκριση πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων και μη, δηλαδή στη υποσυνείδητη διάκριση χρήσιμων και άχρηστων μαθημάτων. Υπάρχουν, λοιπόν, δύο λύσεις: ή θα επιστρέψουμε στα 14 πανελλαδικώς εξεταζόμενα, ώστε να έχουν όλα τα μαθήματα την προσοχή που τους αξίζει ή θα καταργήσουμε τις Πανελλαδικές Εξετάσεις – πράγμα ανέφικτο. Υπάρχει όμως και μια τρίτη λύση: οι Πανελλαδικές Εξετάσεις να απομακρυνθούν χρονικά από τη Γ΄ Λυκείου.
Και όταν λέμε «χρονική απομάκρυνση», δεν εννοούμε οι εξετάσεις να γίνουν τον Ιούλιο ή τον Σεπτέμβριο, αλλά μιλάμε για χρονική απομάκρυνση ενός έτους. Για παράδειγμα, οι απόφοιτοι της Γ΄ Λυκείου του 2018-2019 να έχουν το δικαίωμα να συμμετάσχουν σε Πανελλαδικές Εξετάσεις από το 2020 και εξής. Με αυτό τον τρόπο, η προετοιμασία τους θα είναι αρτιότερη, γιατί θα ξεκινά μετά την αποφοίτησή τους, χωρίς περιττές υποχρεώσεις (βλ. σχολείο), και οι επιλογές τους θα είναι πιο συνειδητές και κατά συνέπεια πιο σθεναρές. Το επιπλέον έτος θα λειτουργήσει προς όφελος και της ίδιας της προσωπικότητάς τους, καθώς θα έχουν τη δυνατότητα να αναμετρηθούν με τον εαυτό τους ή ακόμη και να εργαστούν, παίρνοντας μια ιδέα για την αληθινή ζωή, κάτι που δεν μαθαίνεται στις σχολικές αίθουσες.
Ετσι, με τη χρονική απομάκρυνση των εξετάσεων, η Γ΄ Λυκείου θα απαλλαγεί από το δυσβάστακτο φορτίο τους (άλλωστε, ο στόχος του λυκείου είναι να εκπαιδεύσει τους εφήβους και όχι να τους προετοιμάσει για την τριτοβάθμια εκπαίδευση) και θα επανέλθει, αν όχι σε κανονικούς ρυθμούς, τουλάχιστον σε ρυθμούς που έχει τώρα η Β΄ Λυκείου – μερικής εξειδίκευσης ή μερικής αποδόμησης. Θα είναι, λοιπόν, πολύ ευτυχές να ξαναδούμε επιτέλους μαθητές ήρεμους, χωρίς άγχος, με λιγότερα ξενύχτια και με, ελάχιστο έστω, ενδιαφέρον για τα μαθήματα του σχολείου τους. Ετσι, θα μπορούμε και εμείς ως καθηγητές να επιτελούμε με λιγότερα εμπόδια το λειτούργημά μας στη Γ΄ Λυκείου και όχι να επιδιδόμαστε σε ενασχολήσεις παρόμοιες των μπέιμπι σίτερ και των οργάνων της τάξης μέσα στην τάξη. Είθε!
Ειρηνη Μπουχλιου
Αναπληρώτρια βιολόγος
Oι απολύσεις από το Δημόσιο
Κύριε διευθυντά
Προγραμματικές δηλώσεις στην κεντρική πολιτική σκηνή σχετικά με την «Αξιολόγηση στο Δημόσιο», πυροδοτούν ταυτόχρονα ερωτήματα σχετικά με το εάν η αξιολόγηση πρέπει να συνοδεύεται από απολύσεις ή όχι. Στη δημόσια συζήτηση, διακρίνονται κυρίως δύο προσεγγίσεις:
α) Η λαϊκιστική: Οι οπαδοί του λαϊκισμού (αριστεροί και δεξιοί) αρέσκονται να φωνάζουν ότι δεν πρέπει να απολυθεί κανείς από το Δημόσιο. Είναι οι ίδιοι που ισχυρίζονται ότι «οι ιδιωτικοποιήσεις αποτελούν κίνδυνο για τις οικογένειες», ενώ η μετατροπή της χώρας σε ένα «απέραντο πτωχοκομείο» δεν φαίνεται να τους ενοχλεί.
β) Η εκδικητική: Από την άλλη, οι οπαδοί του ρεβανσισμού εύχονται να απολυθούν όσο γίνεται περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι. Η συγκεκριμένη ομάδα είναι ίσως αγανακτισμένη από τη λειτουργία του ελληνικού Δημοσίου. Υπενθυμίζουν την πληθώρα απολυμένων του ιδιωτικού τομέα για τους οποίους «δεν άνοιξε ούτε μύτη» και, έτσι, θέλουν να πάρουν εκδίκηση.
Πέρα από τις παραπάνω, απλοϊκές, προσεγγίσεις, θα έπρεπε να ακούγεται και μια τρίτη, που δεν έχει καμία σχέση με τις άλλες δύο. Αντιθέτως, θα πρέπει να είναι συμπεριληπτική, να ενδιαφέρεται δηλαδή για την εξέλιξη όλων των «πληθυντικών εγώ» και να δρα ευεργετικά για το κοινωνικό σύνολο. Δεν γίνεται ούτε οι φορολογούμενοι να μετρούν ένα ένα τα ευρώ για να πληρώνουν περιττές υπηρεσίες, ούτε να δημιουργήσουμε άλλο 1 εκατομμύριο ανέργων επειδή υπάρχουν ακόμα τόσοι. Η λύση αυτή θα πρέπει να περιλαμβάνει κατά προτεραιότητα:
1) Την ταχεία ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα προκειμένου να προκύψουν θέσεις εργασίας. Με εργαλεία που πλέον είναι γνωστά και, λόγω κρίσης, έχουν γίνει επιτακτικά: μείωση φορολογικών συντελεστών, πάταξη γραφειοκρατίας, έμφαση στην ενίσχυση των υποδομών, του πολιτισμού, της παιδείας, της πρόνοιας και της ασφάλισης, μέσω ιδιωτικοποιήσεων ή μέσω ΣΔΙΤ.
2) Την κατάργηση κρατικών φορέων, με κριτήρια αξιολόγησής τους: α) τη χρησιμότητά τους και β) τη δυνατότητα ηλεκτρονικής διεκπεραίωσης των υπηρεσιών τους και γ) τη δυνατότητα μεταφοράς των υπηρεσιών τους προς τον ιδιωτικό τομέα.
3) Την προσφορά θέσεων εργασίας των υπαλλήλων των παραπάνω φορέων στον ανερχόμενο ιδιωτικό τομέα. Αν υπάρχει αυτό, κάθε απόλυση από το Δημόσιο μπορεί να είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία για τον υπάλληλο. Με πληθώρα επιλογών για καλύτερες αμοιβές, για καλύτερο εργασιακό κλίμα, για ευέλικτα ωράρια στα μέτρα του καθενός, για καλύτερη προσφορά υπηρεσιών, για καλύτερες κτιριακές υποδομές, για ουσιαστικότερο όραμα και περισσότερο νόημα στην καθημερινή εργασία και για διά βίου μάθηση και εξέλιξη. Αν μπορεί κάποιος να βρει καλύτερη δουλειά γιατί να μην την προτιμήσει;
Οταν η κυβέρνηση απολύει από το Δημόσιο, ταυτόχρονα θα πρέπει να προσφέρει μια καλύτερη δουλειά στον ιδιωτικό τομέα. Διαφορετικά, θα εκπίπτει ή στον ρεβανσισμό ή στον λαϊκισμό.
Πάντως, την αειφορία δεν θα την προσφέρουν ούτε ο λαϊκισμός ούτε ο ρεβανσισμός. Ο πρώτος, θα συνεχίζει να υπόσχεται μόνιμες θέσεις στο Δημόσιο, εφόσον το «απέραντο πτωχοκομείο» τον βολεύει αφάνταστα. Ο δεύτερος, απλά θα συνεχίσει να εκφράζει τα απωθημένα του. Διαλέξτε.
Δ. Σταυρου
Εκπαιδευτικός
Η λουτρόπολη της Αιδηψού
Κύριε διευθυντά
Την εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου βρέθηκα, όπως συνηθίζω από χρόνια στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, την παγκοσμίως γνωστή λουτρόπολη της Αιδηψού. Είχα δυστυχώς την ευκαιρία να βιώσω άλλη μία φορά το μεγάλο έγκλημα που διεπράχθη από τον «Καλλικράτη», του ανιστόρητου υπουργού κ. Ραγκούση, στην πρώτη λουτρόπολη της χώρας, στην αρχόντισσα του ιαματικού τουρισμού.
Κάθε πρωί απήλαυνα την παρέλαση των τεράστιων βυτιοφόρων που μετέφεραν τα βοθρολύματα της Βόρειας Εύβοιας στον βιολογικό καθαρισμό της περιοχής. Να σημειώσω, δε, ότι ο βιολογικός καθαρισμός σχεδιάστηκε να δέχεται τα λύματα μόνον του Δήμου Αιδηψού, ενώ σήμερα δέχετα ολοκλήρου της Βόρειας Εύβοιας. Κάποια στιγμή θα γίνει η έκρηξη με τις όποιες συνέπειες προκύψουν…
Η γενική εικόνα της Αιδηψού είναι αυτή της εγκατάλειψης και της αδιαφορίας της δημοτικής αρχής. Αυτή αρκείται να εισπράττει τα χρήματα από τον τουρισμό της Αιδηψού και «δεν βαριέσαι» για όλα τα άλλα. Τα έσοδα της Αιδηψού προστιθέμενα σε εκείνα της Ιστιαίας αυξάνουν τον ισολογισμό του «καλλικράτειου» δήμου και κατ’ επέκτασιν την αμοιβή της κ. δημάρχου (ως έξοδα παραστάσεως).
Στην πόλη της Αιδηψού υπάρχει το παλαιό λουτρικό κατάστημα «Αγ. Ανάργυροι». Το κτίσμα είναι έργο του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ, εξυπηρετούσε επί χρόνια τους λουομένους και σταμάτησε τη λειτουργία του μετά την κατασκευή και λειτουργία του νέου υδροθεραπευτηρίου. Οσονούπω θα αυτοκατεδαφιστεί από την εγκατάλειψη. Αλλο ένα δείγμα του ενδιαφέροντος της «καλλικράτειας» δημάρχου και της υπουργού Τουρισμού… Αλήθεια, η τελευταία γνωρίζει πού βρίσκεται η Αιδηψός;
Μόνο η ιδιωτική πρωτοβουλία προσπαθεί να κρατήσει την αξιοπρέπεια της πόλης και η ιστορική τουριστική μονάδα «Θερμαί Σύλλα» να δώσει μία σύγχρονη όψη στη φημισμένη λουτρόπολη που φθίνει.
Σπυρος Καραντζης
Η αξία της αριστείας
Κύριε διευθυντά
Διαισθάνομαι, ευχόμενος να κάνω λάθος, ότι ο υπουργός Παιδείας δεν θα καλέσει τους αθλητές μας, που βραβεύθηκαν στους πρόσφατους αγώνες για να τους συγχαρεί. Αν η πρόβλεψή μου είναι σωστή, προτείνω στους αθλητές αυτούς, όλων των αγωνισμάτων, με τη φροντίδα των συνδέσμων και συλλόγων τους ή του πιο δραστήριου από αυτούς, να επισκεφτούν όλοι μαζί, με δική τους πρωτοβουλία, τον υπουργό Παιδείας (και τον προκάτοχό του), για να δούμε όλοι μας αν αυτός θα αντιληφθεί την αξία της αριστείας, από μόνη την παρουσία τους – και την αντίδρασή του.
Αν αυτό δεν συμβεί, προτείνω να του τραγουδήσουν τον εθνικό ύμνο, για να διαπιστώσουμε, εκείνοι κι εμείς, αν αυτό θα του προκαλέσει τη συγκίνηση που προκάλεσε σε όλους μας το άκουσμά του κατά τη βράβευσή τους.
Και την επομένη μέρα να του στείλουν «πέτσινα» αντίγραφα των μεταλλείων τους, για να θυμάται πάντα την ημέρα και να καμαρώνει ή να ντρέπεται. Ελπίζω να βρεθεί πρόθυμος χορηγός, που θα αναλάβει τη δαπάνη κατασκευής «βιτρίνας» για την ανάρτηση των «μαϊμουδομεταλλείων» στο γραφείο του υπουργού.
Θ. Γ. Βουδικλαρης
Πολιτικός μηχανικός