Christopher Hitchens The Trial of Henry Kissinger (Η δίκη του Χένρι Κίσινγκερ) εκδ. Verso, 159 σελ. Ο συγγραφέας του βιβλίου «Η δίκη του Χένρι Κίσινγκερ» έφτασε στο φεστιβάλ του Hay-on-Wye, ένα από τα πιο δημοφιλή λογοτεχνικά «ραντεβού» στη Βρετανία, μια μέρα μετά την απόφαση ενός δικαστή στην Αργεντινή να καλέσει τον πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ να καταθέσει σε μια δίκη για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δύο μέρες αργότερα, στη διάρκεια του φεστιβάλ, ο 52χρονος Κρίστοφερ Χίτσενς έβγαζε έναν πύρινο λόγο εναντίον του Κίσινγκερ μπροστά σε ακροατήριο 1.000 ατόμων. Την ίδια εκείνη ώρα, στο Παρίσι, μια κλήση έφτανε στο ξενοδοχείο Ριτζ με αποδέκτη τον Κίσινγκερ -ένας Γάλλος ανακριτής τον καλούσε να καταθέσει ενώπιον δικαστηρίου που ερευνούσε την εξαφάνιση πέντε νέων κατά το πραξικόπημα του Πινοσέτ στη Χιλή, το 1973.
Ο Κίσινγκερ απέρριψε και τις δύο δικαστικές κλήσεις, οι οποίες δεν ήταν έτσι κι αλλιώς υποχρεωτικές, ωστόσο ο Βρετανός συγγραφέας σίγουρα χάρηκε με τη χρονική συγκυρία: Εδώ και καιρό έχει βάλει στόχο τον βραβευμένο με Νόμπελ βετεράνο πολιτικό.
Εσχάτη προδοσία
Ο πυρήνας του κατηγορητηρίου του Χίτσενς εναντίον του Κίσινγκερ είναι ότι το 1968 ο ίδιος και άλλοι συνεργάτες του τότε προεδρικού υποψήφιου Ρίτσαρντ Νίξον επενέβησαν στις ειρηνευτικές συνομιλίες που διεξάγονταν για να τερματιστεί ο πόλεμος στο Βιετνάμ, υποσχόμενοι στους Νοτιοβιετναμέζους ότι θα μπορούσαν να αποσπάσουν καλύτερους όρους από τον Νίξον παρά από τους Δημοκρατικούς. Αυτή η σκόπιμη παρέμβαση, και τα επτά χρόνια πολέμου που ακολούθησαν, ισοδυναμούν με εσχάτη προδοσία και έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, υποστηρίζει ο Χίτσενς. Ο Κίσινγκερ βέβαια διαφωνεί. Και για το βιβλίο του Χίτσενς δηλώνει: «Είναι άξιο περιφρόνησης».
Μήπως, όμως, η παρέμβαση του Κίσινγκερ, όπως την περιγράφει ο Χίτσενς, θα μπορούσε να είχε γίνει από οποιονδήποτε άλλον πολιτικό; «Στα μέσα του 1968», απαντά ο συγγραφέας, «το ψυχροπολεμικό κατεστημένο ήξερε ότι ο πόλεμος στην Ινδοκίνα έπρεπε να τερματιστεί. Η παρέμβαση του Νίξον και του Κίσινγκερ, τόσο στις ειρηνευτικές συνομιλίες όσο και στις εκλογές του ’68, υπέρ της παράτασης του πολέμου για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους, μετράει σαν ένα αδιανόητο έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας».
Ποιος είναι ο Χίτσενς
Μερικοί κριτικοί υποστηρίζουν ότι η τεκμηρίωση των ισχυρισμών του Κρίστοφερ Χίτσενς δεν είναι επαρκής, αλλά ο συγγραφέας αντιτείνει: «Υπάρχουν μήπως κενά στην αλυσίδα των αποδείξεων; Κανένας δεν το έχει υποστηρίξει αυτό». Το σίγουρο είναι ότι κανένας δεν έχει κατηγορήσει τον Χίτσενς ότι δεν είναι ενδιαφέρων. Με πανεπιστημιακές σπουδές στην Οξφόρδη, ξεκίνησε την σταδιοδρομία του στο αριστερό περιοδικό New Statesman και έγινε γνωστός γράφοντας άρθρα που υπερασπίζονταν την μαρξιστική αριστερά.
Σήμερα, συνεργάζεται με αμερικανικά έντυπα όπως η αριστερή εφημερίδα Nation, αλλά και το Vanity Fair και εμφανίζεται αρκετά συχνά σε πολιτικά τοκ-σόου της αμερικανικής τηλεόρασης. Μένει στην Ουάσιγκτον μαζί με τη γυναίκα του, την Κάρολ Μπλου, και μεταξύ των φίλων του συγκαταλέγονται ο Σάλμαν Ράσντι και ο Μάρτιν Εϊμις. Στο παρελθόν, έχει βάλει στο στόχαστρό του πρόσωπα «υπεράνω κριτικής», όπως η Μητέρα Τερέζα της Καλκούτας και η πριγκήπισσα Νταϊάνα. Πρόσφατα εξέδωσε ένα βιβλίο για τον πολιτικό βίο μερικών πολύ γνωστών λογοτεχνών και ετοιμάζει τώρα ένα δοκίμιο για τον Τζορτζ Οργουελ, τον κατ’ εξοχήν πολιτικοποιημένο Βρετανό συγγραφέα.
Ο ίδιος ομολογεί ότι δεν διατηρεί μεγάλο ενδιαφέρον για τις πολιτικές διαμάχες της νιότης του. «Δεν είμαι πλέον ένας στρατευμένος της αριστεράς. Διατηρώ όμως τα βασικά χαρακτηριστικά που είχα όταν ήμουν μαρξιστής: είμαι διεθνιστής, άθεος, ανθρωπιστής».
Υπάρχει υλικό
Πιστεύει όμως ο Κρίστοφερ Χίτσενς ότι ενδέχεται κάποτε να γίνει πραγματικά η δίκη του Κίσινγκερ; «Δεν αποκλείεται καθόλου. Υπάρχει σήμερα τόσο αποδεικτικό υλικό που θα ήταν δυνατό συγγενείς εξαφανισμένων ανθρώπων στη Χιλή να ασκήσουν αγωγή. Θα έβγαιναν στο φως τόσο συνταρακτικά στοιχεία που ένας εισαγγελέας θα έπρεπε να υποστεί πολύ έντονες πιέσεις για να τα αγνοήσει. Αν η Αμερική δεν το κάνει αυτό, δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να απαιτεί να προσαχθούν σε δίκη εγκληματίες πολέμου απο άλλες χώρες».
Υστερα από είκοσι χρόνια ο Αναστάσιος παραμένει ο ίδιος, όταν τον ακούγαμε γοητευμένοι στα έδρανα της Θεολογικής να μας μαθαίνει πώς θα κατανοήσουμε τον άλλο, τον ετερόθρησκο και να υποστηρίζει με θέρμη την παρουσία της Ορθοδοξίας μέσα σε έναν πολυμορφικό κόσμο…