Η κουκούλα του Περσέα

1' 58" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Υποθέτω ότι τα μέλη της επιτροπής Παρασκευόπουλου, αν δεν θα μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά τους επειδή κάποιοι εισέβαλαν στο σπίτι τους, κατέστρεφαν τους υπολογιστές τους, τους έσκιζαν τα χαρτιά, έκλεβαν πορτοφόλια, παρενοχλούσαν την οικογένειά τους ή άραζαν στον καναπέ για να πάρουν τη δόση τους, δεν θα ήταν τόσο μεγαλόψυχα όσο φάνηκαν να είναι με τους κακοποιούς που εισβάλλουν και βίαια καταργούν το άσυλο στα ΑΕΙ. Αντί να διαλογίζονται περί των απόκρυφων αιτίων αυτής της κατάστασης, θα έβλεπαν ότι υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα και θα κατέφευγαν σε όλες τις πρόσφορες ενέργειες προκειμένου να το λύσουν. Θα έκαναν το αντίθετο από αυτό που έκαναν για τη βία στα ΑΕΙ. Οπου αρνήθηκαν να δουν το πρόβλημα κι έτσι απέφυγαν να το λύσουν.

Δυστυχώς, δεν πρωτοτύπησαν. Η εθελοτυφλία είναι μια συνήθης πρακτική στα δημόσια πράγματα, που οδηγεί στη διαιώνιση, στην όξυνση και στον πολλαπλασιασμό των προβλημάτων.

Αυτό συμβαίνει και στη σφαίρα της οικονομίας. Παράδειγμα, οι τράπεζες. Ολοι στην Ιερουσαλήμ γνωρίζουν την κατάστασή τους. Ολοι βλέπουν τα συμπτώματα της ασθένειας τους στο ταμπλό του Χρηματιστηρίου – την κατάρρευση των μετοχών τους κατά 40% μέσα στις τελευταίες εβδομάδες. Και όλοι οι αρμόδιοι τις θωρούν ακίνητοι, προσμένοντας λες κάποιο θαύμα. Χρειάστηκε να γίνει ένα roadshow στο Λονδίνο, να ακούσουν από το στόμα των ξένων funds ότι δεν εμπιστεύονται να αγοράσουν μετοχές των ελληνικών τραπεζών, για να αρχίσουν να ακούνε τον κώδωνα του κινδύνου. Και πάλι, παραμένει αμφίβολο αν θα κάνουν κάτι γι’ αυτό ή αν θα συνεχίσουν να εθελοτυφλούν για λόγους ψηφοθηρικούς (όπως δυσοίωνα προοιωνίζεται η υπόθεση της πώλησης του «Ερρίκος Ντυνάν») ή εξαιτίας της απροθυμίας των τραπεζιτών να «χαλάσουν καρδιές» – να κακοκαρδίσουν τους υπερδανεισμένους «φίλους της τράπεζας», που παριστάνουν τους πλούσιους (ζουν ως τέτοιοι…) με τα λεφτά των άλλων.

Η κρίση θα έπρεπε να είχε διδάξει τουλάχιστον τούτο: Μεταξύ μας, ειλικρίνεια. Να έχουμε το κουράγιο να δούμε την πραγματικότητα και τη βούληση να την αλλάξουμε προς το καλύτερο. Δεν φαίνεται. Οι παλιότεροι εκ των κυβερνώντων, που μεγάλωσαν σε μια εποχή που η μελέτη και η μόρφωση εθεωρούντο (και ήταν) χαρακτηριστικό κάθε ανθρώπου που ήθελε να λέγεται προοδευτικός ή αριστερός, θα θυμούνται αυτό που είχε γράψει ο Κάρολος, στην εισαγωγή στο «Κεφάλαιο»: «Ο Περσέας χρειαζόταν μια κουκούλα από σύννεφο για να κυνηγά τα τέρατα. Εμείς κατεβάζουμε την κουκούλα βαθιά και σκεπάζουμε μάτια και αυτιά για να μπορούμε να αρνιόμαστε την ύπαρξη των τεράτων». Βολική μεν, αλλά πολύ κακή συνήθεια…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή