Δύο Αμερικανοί οικονομολόγοι, οι Γουίλιαμ Νόρντχαουζ και Πόουλ Ρόουμερ, βραβεύθηκαν χθες με το Νομπέλ Οικονομίας. Το έργο τους επικεντρώνεται στην οικονομική επίπτωση που θα έχει η κλιματική αλλαγή και στη συμβολή της καινοτομίας στην οικονομία, αντιστοίχως. Τα έργα των δύο Αμερικανών οικονομολόγων, παρότι εκ πρώτης όψεως φαίνονται τελείως διαφορετικά μεταξύ τους, βραβεύθηκαν από κοινού με το Νομπέλ Οικονομίας, γιατί συνέβαλαν καθοριστικά στο πώς μπορούμε να «πετύχουμε μακρόχρονη ανάπτυξη και διατηρήσιμη οικονομική ευημερία», όπως ανακοίνωσε χθες η Βασιλική Σουηδική Ακαδημία Επιστημών.
Οι Νόρντχαουζ και Ρόουμερ εστιάζουν στη χάραξη οικονομικής πολιτικής, γιατί οι ατέλειες της οικονομίας της αγοράς δικαιολογούν την παρέμβαση του κράτους στη λειτουργία της, υπογράμμισε η Σουηδική Ακαδημία. Ο Γουίλιαμ Νόρντχαουζ, καθηγητής Οικονομικών στο πανεπιστήμιο Yale, ήταν ο πρώτος οικονομολόγος που δημιούργησε ποσοτικό μοντέλο με το οποίο εξηγούσε την αλληλεπίδραση μεταξύ οικονομίας και κλίματος. Στα έργα του προασπίζει την «πράσινη» οικονομία και επιχειρεί να μετρήσει την υποβάθμιση του περιβάλλοντος σε σχέση με την οικονομική ανάπτυξη. Ως υποστηρικτής της φορολόγησης του άνθρακα, ο Νόρντχαουζ ανέφερε σε φετινή δημοσίευσή του ότι μέσω του έργου του θέλει να «τιμολογήσει τον άνθρακα, ώστε να περιοριστεί η κλιματική αλλαγή».
Ο Πόουλ Ρόουμερ είναι καθηγητής Οικονομικών στο πανεπιστήμιο Stern School of Business στη Νέα Υόρκη και γι’ αυτόν το 2018 άρχισε πολύ πιο δυσάρεστα απ’ ό,τι τελείωσε, αφού παραιτήθηκε από επικεφαλής οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Ο Ρόουμερ δεν πίστευε ότι θα κερδίσει το Νομπέλ γι’ αυτό και αγνόησε δύο τηλεφωνήματα από τη Σουηδική Ακαδημία Επιστημών το πρωί της Δευτέρας, αφού πίστευε ότι ήταν φάρσα! Ο Ρόουμερ αναλύει στο έργο του τη θεωρία ενδογενούς ανάπτυξης, η οποία έχει πολλούς θαυμαστές παγκοσμίως. Προωθεί ένα μοντέλο δημιουργίας διοικητικών ζωνών στο έδαφος κάποιας χώρας, οι οποίες όμως θα εποπτεύονται από άλλο κράτος – επενδυτή και θα υπόκεινται στη δικιά του νομοθεσία. Ετσι, υποστηρίζει ο Ρόουμερ, θα αποσυμφορηθούν οι μεγάλες πόλεις και θα διασφαλίζεται η καλύτερη λειτουργία των κοινωνιών αυτών, στις οποίες οι άνθρωποι θα πηγαίνουν με τη θέλησή τους. Με αυτόν τον τρόπο ο οικονομολόγος αποδεικνύει ότι η κοινωνία σχεδιάζει πολιτικές, οι οποίες προωθούν την ανάπτυξη και την ευημερία, ενώ πιστεύει ότι «μπορούμε να έχουμε ουσιαστική πρόοδο προστατεύοντας το περιβάλλον και να το κάνουμε χωρίς να εγκαταλείπουμε την ευκαιρία για να συντηρούμε την ανάπτυξη». Επομένως, καταλύει τον μύθο ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι ιδιαίτερα δαπανηρή ή πολύ δύσκολη.
Εν κατακλείδι, οι δύο οικονομολόγοι προσπαθούν να απαντήσουν σε ζωτικής σημασίας ερωτήματα για την κλιματική αλλαγή και παρότι δεν δίνουν ακριβείς λύσεις, θέτουν τα θεμέλια και προτείνουν μεθόδους επίτευξης της ευημερίας που δεν αγνοούν το περιβάλλον. Οπότε μόνο δυσοίωνη είναι η χθεσινή πρόβλεψη του Νόρντχαους πως είναι απίθανο η ανθρωπότητα να καταφέρει να αποτρέψει την άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά 2 βαθμούς Κελσίου.