Βατράχια και φίδια

3' 44" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατάλαβε ή έκανε ότι δεν κατάλαβε. Εννοώ την οργισμένη αντίδραση του πρωθυπουργού στην παρατήρηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι η τελευταία φορά που επελέγη εν ενεργεία αρχηγός του Επιτελείου για τη θέση του υπουργού Αμύνης ήταν στην πρώτη κυβέρνηση της δικτατορίας το 1967. Ο Μητσοτάκης δεν συνέκρινε τα πρόσωπα, δηλαδή τον Γρηγόριο Σπαντιδάκη με τον Ευάγγελο Αποστολάκη· συνέκρινε τις κυβερνήσεις που επέλεξαν τον καθένα τους.

Είναι προφανές ότι ακόμη και αν ο Τσίπρας το κατάλαβε, τον συνέφερε να παραστήσει ότι η μομφή αφορούσε το πρόσωπο του νέου υπουργού Αμύνης, τον οποίο και έσπευσε να υπερασπισθεί. Ηταν μάλιστα τόσο γνήσιος στο ξέσπασμά του υπέρ του νέου υπουργού του, ώστε πήγε να πει μια δύσκολη λέξη σωστά, αλλά αμέσως διόρθωσε τον εαυτό του και την είπε λάθος. «Κολοσσιαίο λάθος», είπε και αμέσως διόρθωσε: «Κολοσσαίο λάθος».

Πάντως, ειλικρινά το λέω ότι, λόγω της γενικότερης αμορφωσιάς του πρωθυπουργού, θεωρώ πολύ πιθανό να μην αντιλαμβάνεται σαφώς την τεράστια σημασία που έχει στην εξέλιξη των δημοκρατικών θεσμών στη σύγχρονη Ελλάδα ο διαχωρισμός του στρατού από την πολιτική. Για να το πετύχει αυτό, η Ελλάδα, μια χώρα που δημιουργήθηκε από τον στρατό της, χρειάστηκε σχεδόν 150 χρόνια. Αλλά τι Ιστορία να έχει διαβάσει ο Τσίπρας ώστε να καταλαβαίνει τη σημασία της διάκρισης πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας;

Ανεξαρτήτως αυτού, ο ναύαρχος Αποστολάκης έκανε μεγάλο λάθος που δέχθηκε την πρόσκληση του Τσίπρα. Στο τιτίβισμά του υπέρ της θιγείσης τιμής του ναυάρχου (το οποίο, φαντάζομαι, ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ πρέπει να το έστειλε από τον Δουράμπεη, από όπου και ξεκίνησε τον αγώνα του για τη σωτηρία της Μακεδονίας…) ο Πάνος Καμμένος τον εξυμνεί πέραν των άλλων και ως «βάτραχο». Δεν εννοεί, προς Θεού, ότι ο ναύαρχος είναι κακομούτσουνος – που δεν είναι, άλλωστε, ο άνθρωπος. Εννοεί την ειδικότητα του βατραχανθρώπου, η οποία αποτελεί σπουδαίο τίτλο τιμής για όσους ερεθίζονται ιδιαιτέρως με τα στρατιωτικά.

Εφόσον, λοιπόν, είναι βάτραχος ο ναύαρχος Αποστολάκης, είμαι βέβαιος ότι ξέρει πώς να προφυλάσσει τον εαυτό του από κινδύνους. Το λέω, επειδή ο ίδιος ο Καμμένος παρομοίασε τον εαυτό του και το κόμμα του με τη Λερναία Υδρα της μυθολογίας. Ισως περιττεύει να το επισημάνω, αλλά αυτά τα φρικαλέα και σιχαμερά ερπετά που ζουν στους βάλτους κατά κανόνα τρέφονται με βατράχια…

Και ψάρια

Τι ψάρια παρήγγειλαν; Μπαρμπούνια, λαβράκι ή μήπως μια ωραία στείρα; Εχει σημασία να μάθουμε τι ψάρια ζήτησε να φάει ο Καμμένος χθες το μεσημέρι στη γνωστή ψαροταβέρνα του Πειραιά. Τα ψάρια εκείνα πρέπει να ήταν εχθροί της Μακεδονίας μας, διότι από εκείνο το τραπέζι ο πρόεδρος ξεκίνησε τον αγώνα του για τη σωτηρία της Μακεδονίας…

Και άλλα ζωντανά

Για τον Αριστείδη Φωκά, έναν πρώην υπάλληλο του ΠΑΟΚ, που εξελέγη βουλευτής στη Θεσσαλονίκη με τον Λεβέντη, δεν θα είχαμε μάθει ποτέ τίποτε, αν δεν υπήρχε εκείνο το βίντεο στον οποίο τον βλέπουμε να επαναλαμβάνει το σύνθημα «να καεί, να καεί το μπ… η Βουλή», μπροστά σε οπαδούς του ΠΑΟΚ. Αν δεν είχε συμβεί αυτό, ο Φωκάς θα είχε περάσει τρία ή τέσσερα ωραία χρόνια στη Βουλή, δεν θα είχε πολυκαταλάβει τι ακριβώς του συνέβη, αλλά θα είχε περάσει φίνα – αρχοντόπουλο! Θα είχε να θυμάται και να λέει.

Ομως ο βουλευτής Φωκάς είναι πλέον «επώνυμος» και δεν έχει την πολυτέλεια να μη φορέσει το μαύρο μίνι του Μακεδονομάχου, τώρα που ετοιμάζονται όλοι για την αναμνηστική φωτογραφία του τέλους. Ετσι εντάχθηκε στους ΑΝΕΛ. Σας μεταφέρω μέρος της δήλωσής του, στο οποίο εκφράζει την εκτίμησή του για τον Πάνο Καμμένο: «Είναι προς τιμήν του που παραιτήθηκε από υπουργός. Μπορεί να μην παραιτήθηκε για αύξηση της φορολογίας, αλλά όταν μιλάμε για εθνικό θέμα δεν υπολογίζεις θέσεις κι αξιώματα». Αυτά είπε ο καλός βουλευτής και πιστεύω ότι θα ενώσετε και εσείς τη φωνή σας μαζί μου, για να ανακράξωμε προς τον ουρανό: O sancta simplicitas!

Πώς γίνεται;

Οι Ευρωπαίοι εκείνοι που, λόγω της θέσης τους στο σύστημα, είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν στενά την ελληνική κρίση καθ’ όλη την εξέλιξή της, αφού πια έχουν δει τα πάντα να συμβαίνουν στη χώρα μας, μένουν με μία απορία, την οποία από καιρό σε καιρό τη φέρνουν στην κουβέντα. «Τα δημοσιονομικά μαζεύτηκαν», σου λένε, «και οι μεταρρυθμίσεις, κουτσά-στραβά, έγιναν· πώς γίνεται, όμως, τα πρόσωπα που είναι στον πυρήνα της διαπλοκής να έχουν μείνει ανέπαφα και η ισχύς τους να μένει αμείωτη;». Ελα ντε! Πώς γίνεται; Είναι το μόνο που δεν έχουν καταλάβει ακόμη για την ελληνική περίπτωση. Το αναφέρω, επειδή οι εξελίξεις των ημερών –και ιδίως οι μεταπηδήσεις που παρακολουθήσαμε από τον ένα θεσμικό ρόλο στον άλλο– οπωσδήποτε θα έχουν αναζωπυρώσει αυτή την απορία των εταίρων μας…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή