Μολονότι την ανάθεση είχε ανακοινώσει προσωπικώς ο Αλέξης Τσίπρας (γεγονός που προϋποθέτει κάποια προσυνεννόηση), η Λούκα Κατσέλη αρνήθηκε τη θέση της επικεφαλής στην επιτροπή «αντι-Πισσαρίδη» του ΣΥΡΙΖΑ. Η δική μου έκπληξη δεν ήταν ότι η κ. Κατσέλη αρνήθηκε μια τόσο επίζηλη θέση, αλλά ότι το είχε συζητήσει με την πλευρά που της το πρότεινε, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε ο συνομιλητής της να το έχει ανακοινώσει ο ίδιος. Πολλά μπορείτε να ακούσετε για την κ. Κατσέλη, η παρουσία της στην πολιτική είναι μακρά και γνωστή, δεν νομίζω όμως ότι θα συναντήσετε κανέναν που θα της απέδιδε την ιδιότητα του κορόιδου.
Ποιος τρίτος θα δεχόταν ποτέ την ηγεσία σε μια επιτροπή που αυτοπροσδιορίζεται γελοιωδώς ως «αντι-Πισσαρίδη» χωρίς να διακινδυνεύει το όποιο κύρος του; Μόνο κάποιος που δεν το διακινδυνεύει, επειδή δεν το κατέχει. Ισως μια διασταύρωση ψώνιου και ολικής απελπισίας, ας την πούμε έτσι. Μετά την κυβερνητική πενταετία, ο μύθος της «άλλης Αριστεράς» έχει συντριβεί από την ιδεοληψία και την ανικανότητά της. Με απλά λόγια, δεν πουλάει. Δεν προσφέρεται πια ως πεδίο φιλοδοξιών.
Αλλωστε, ποτέ δεν κατάφερε να προσελκύσει προσωπικότητες με προέλευση πέραν του στενού χώρου της. Ακόμη και κατά την κυβερνητική περίοδό της, δεν κατάφερε να προσελκύσει ταλέντα, όπως το ΠΑΣΟΚ κατά τη δεκαετία του 1980. Η αμορφωσιά του πυρήνα της εξουσίας γύρω από τον σύγχρονο κόσμο, καθώς και η περιχαράκωση στην ιδεολογία του, αναδείχθηκε περίτρανα την περίοδο που κυβέρνησαν τη χώρα και είναι σήμερα τα κύρια εμπόδια για την προσέλκυση σοβαρών (σχετικώς, όλα είναι σχετικά) μεταγραφών.
Πολλοί ήσαν εκείνοι που, βλέποντας το θέμα από μια πιο στενή οπτική γωνία, διέγνωσαν εσωκομματικό ζήτημα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θεώρησαν ότι η επιλογή της κ. Κατσέλη, μάλιστα δε προσωπικώς από τον αρχηγό, ήταν χτύπημα για τον προσφιλή μας Γιούκλιντ Τσαλακώτο, στον οποίον υποτίθεται ότι ανήκε δικαιωματικά ο ρόλος του αντι-Πισσαρίδη. Η συγκεκριμένη ανάγνωση αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξιοπιστία μέσα στο πλαίσιο του γνωστού πολέμου ανακοινώσεων μεταξύ των «53+» (επιρροής Τσαλακώτου) και των προεδρικών περί τον Τσίπρα.
Ωστόσο, προσωπικώς εμπιστεύομαι περισσότερο την ευρύτερη εικόνα για να εξηγήσω την αντιπαράθεση γύρω από το πρόσωπο του αντι-Πισσαρίδη. Δεν αρνούμαι την πραγματικότητα του εσωκομματικού πολέμου μεταξύ των δύο βασικών τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ (οι λερωμένοι από την εξουσία προεδρικοί από τη μια, οι αδιάφθοροι ιδεολόγοι από την άλλη). Λέω μόνο ότι περικλείεται σε έναν ευρύτερο σκοπό, που είναι οι ατέλειωτες διακοπές του καλοκαιριού.
Οι διακοπές είναι για τη συγκεκριμένη Αριστερά ιερές, διότι είναι η εποχή του χρόνου που ο αριστερός του συγκεκριμένου είδους πλησιάζει κάπως το όραμα του σοσιαλισμού. Γι’ αυτό βλέπουμε ότι οι διακοπές τους κρατούν συνήθως μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου – συνέβαινε ακόμη και τότε που κυβερνούσαν. Είναι και αυτό, λοιπόν, κατ’ αρχήν ιδεολογικό για την Αριστερά. Το αποδεικνύει, νομίζω, το πάθος με το οποίο επιδίδονται στον εσωκομματικό πόλεμο. Είναι και αυτό στοιχείο των διακοπών. Σφάζονται για τα ιδεολογικά επειδή παίζουν. Κάνουν αυτό που τους διασκεδάζει περισσότερο, όπως ο καθένας μας στις καλοκαιρινές διακοπές του.
Με τη λογική αυτή, επομένως, η προτεραιότητα στην επιλογή της κ. Κατσέλη εκ μέρους του Τσίπρα δεν ήταν να πλήξει τον Τσαλακώτο, αλλά να βρει ένα πρόθυμο κορόιδο για να συνεχίσουν όλοι τις διακοπές τους και τα σπορ στα οποία επιδίδονται με πάθος. Ποιος Πισσαρίδης με τέτοιες ζέστες; Ας σπρώξουμε τη δουλειά σε κάποιον πρόθυμο και εμείς συνεχίζουμε. Αυτό είναι το πνεύμα στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν αστειεύομαι τελείως. Αν δεν υπήρχε η έξαρση των ελληνοτουρκικών, με την ευκαιρία που προσφέρει στους πολιτικούς αρχηγούς να αναμετρηθούν στη Βουλή, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα υπήρχε στην επικαιρότητα παρά μόνο χάρη στον Καρανίκα.
Φλασιά
Παρεμπιπτόντως, γιατί στον ΣΥΡΙΖΑ δεν αναθέτουν την ηγεσία της επιτροπής αντι-Πισσαρίδη στον διακεκριμένο οικονομολόγο, καθηγητή, συγγραφέα και οραματιστή Δημήτρη Μάρδα; Εχει διατελέσει υφυπουργός της ιστορικής «πρώτης φοράς Αριστερά». Είναι πασίγνωστος – ίσως γνωστότερος διεθνώς από τον Πισσαρίδη. Γιατί όχι; Πού θα βρουν καλύτερο; Αν, πάντως, μου κάνουν τη χάρη και αναθέσουν τον ρόλο στον Δημήτρη τον Μάρδα, η στήλη αναλαμβάνει επικοινωνιακός χορηγός. Δέσμευση!