Ελπίζω να μην έβαλαν την ιδέα στον κ. Φλαμπουράρη όσοι, μαζί κι εγώ, σχολιάζαμε τον τελευταίο καιρό ότι η μόνη λύση στο ζήτημα των τραπεζών, έτσι όπως τις κατάντησαν μετά το 2015, είναι να κρατικοποιήσουν ολόκληρο το σύστημα.
Το σημειώνω γιατί είμαι σίγουρος ότι άνθρωπος με τις παραστάσεις του γέροντα του Maximos Mansion μπορεί να μπερδευτεί. Παρά ταύτα, η μόνη πραγματική λύση για τις τράπεζες παραμένει η μεταφορά του μεγαλύτερου μέρους του χαρτοφυλακίου των δανείων τους στα χέρια ενός οργανισμού τα κεφάλαια του οποίου θα βάλει το κράτος, ενώ οι νέες κρατικές τράπεζες σε σύντομο διάστημα θα επανιδιωτικοποιηθούν. Με τον τρόπο αυτό οι τράπεζες θα λυτρωθούν από τα κόκκινα δάνεια και θα μπορέσουν να δανείσουν ξανά την ανάπτυξη της χώρας.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα δάνεια θα χαριστούν στους οφειλέτες. Το εντελώς αντίθετο. Θα εισπραχθούν με όρους δημόσιου λογιστικού, δηλαδή με τον πιο άγριο και απόλυτο τρόπο. Τον γνωρίζουν όσοι υφίστανται τα τελευταία τρία –κυρίως– χρόνια την αγριότητα με την οποία «βουτάει» η ΑΑΔΕ (δηλαδή η εφορία) ακόμη και τα πιο μικρά ποσά απευθείας όπου τα βρίσκει.
Περίπου στην ίδια κατεύθυνση κινούνται το σχέδιο Στουρνάρα και το «ιταλικό μοντέλο». Το πρώτο αξιοποιεί την εξαίρεση των τραπεζών από την υποχρέωση πληρωμής φόρων που έχουμε όλοι εμείς. Οι φορολογικές υποχρεώσεις των τραπεζών μετατέθηκαν, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το κατά πόσον θα πληρώσουν κάποτε τα φορολογικά τους χρέη. Ωστόσο, μη βιαστείτε να πυροβολήσετε: υπάρχει λογική βάση, αφού έτσι κι αλλιώς οι τράπεζες διασώζονται στην καμπούρα των φορολογουμένων. Πάνω από 14 δισ. έχουν μετατεθεί σε ορίζοντα εικοσαετίας και βλέπουμε!
Είτε έτσι είτε αλλιώς, το κρίσιμο ζήτημα είναι ότι η νέα κρατική τραπεζική οντότητα θα πρέπει να δημοσιεύει όλα τα δάνεια που κληρονομεί καθώς και τον τρόπο με τον οποίο θα τα ρυθμίζει. Ωστε να γνωρίζει ο πολίτης ποιος ωφελείται από το «κούρεμα». Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι μεταξύ των 231.000 αιτούντων την «προστασία Κατσέλη», που παγιδεύτηκαν στην πολιτική φάκα του «δεν πληρώνω», της «σεισάχθειας» και τώρα της υπόσχεσης προσωπικών διευκολύνσεων, δεν θέλουν να δημοσιεύονται τα χρέη τους και καθόλου οιαδήποτε ευνοϊκή ρύθμιση. Οσοι τόσα χρόνια πληρώνουν βαρυγκομώντας τα δάνειά τους καραδοκούν για να εγείρουν δίκαιες αξιώσεις. Κι όμως, ο κ. Φλαμπουράρης θέλει να χαρίσει τα δάνεια όποιου κρίνει το κομματικό σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό θα είναι το Βατερλώ του. Γιατί όσοι τον έχουν ακούσει είναι καλό να γνωρίζουν ότι τα χρέη τελικά θα πληρωθούν: όσο τα καθυστερούν, τόσο βαρύτερα θα είναι για την επόμενη γενιά.