Η συζήτηση για τη μεσαία τάξη, που άνοιξε με την ευκαιρία των νέων φορολογικών ρυθμίσεων, έχει προφανές πολιτικό ενδιαφέρον. Παραμένει όμως, επί της ουσίας, χαοτική. Κυριαρχούν οι ιδεολογικές περιχαρακώσεις, μπερδεύουν την κατανόηση του σταθεροποιητικού ρόλου του Κέντρου, αν και όλοι συμφωνούν ότι το αποφασιστικό και αδικαιολόγητο χτύπημα στη χρηματοοικονομική θέση των μεσαίων στρωμάτων συνέβη κατά την υπερτετραετή περιπέτεια 2015-2019.
Τι προσπαθεί να προλάβει ο κ. Τσίπρας; Φοβάται ότι το σχέδιο Μητσοτάκη είναι αξιόπιστο και θα φέρει το ζητούμενο αποτέλεσμα, που είναι η επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους.
Στη ζωή, ορισμένες αποφάσεις είναι δυσκολότερες από άλλες. Εργάστηκα στην «Καθημερινή» από το 1989, όταν με την παρότρυνση του αείμνηστου Αριστείδη Αλαφούζου μια μικρή ομάδα συντακτών, υπό τη διεύθυνση του Νίκου Νικολάου, πραγματοποιήσαμε την ιδέα ενός ενθέτου, ειδικευμένου στην οικονομική ζωή. Το χρώμα των σελίδων ήταν όμοιο με αυτό των Financial Times.
Πού βρίσκεται ο κ. Τσίπρας; Πήγε στη Σύνοδο Κορυφής της Ενωσης και υποστήριξε την υποψηφιότητα Τίμερμανς μόνον επειδή θέλει να σπάει τα νεύρα της Φώφης.
Ας υποθέσουμε ότι οι πολίτες επιβεβαιώνουν, όπως είναι πλέον πιθανόν, την ανάδειξη του Μητσοτάκη στην κεφαλή της εκτελεστικής εξουσίας. Πόσο χρόνο τού δίνετε για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του;
Γιατί κέρδισε ο Μητσοτάκης; Κάποιοι, και εντός της Νέας Δημοκρατίας, οπαδοί της «ανατολίτικης» και πολιτικώς τεμπέλικης θεωρίας του «ώριμου φρούτου» θα σας πουν…
Η δοκιμασία για τον κ. Τσίπρα δεν τελείωσε προχθές. Την ερχόμενη Κυριακή έχουμε τον δεύτερο γύρο για την τοπική αυτοδιοίκηση. Η εικόνα που θα προκύψει, θα συμπληρώσει την εικόνα της μεγάλης πολιτικής ήττας των ευρωεκλογών, την έκταση της οποίας –κακά τα ψέματα– ουδείς είχε προβλέψει.
Δυστυχώς για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύουν ότι στην κομματική τους κουλτούρα δεν έχουν μάθει να χάνουν. Η δημοκρατία, σε αντίθεση με τα ψυχροπολεμικά καθεστώτα του ανατολικού δήθεν «σοσιαλισμού», φέρνει απρόσμενες ανατροπές.
Η Ελλάδα θα δει διαφορετικά τον ίδιο της τον εαυτό καθώς θα ξημερώνει η Δευτέρα. Η κάλπη, στις δημοκρατίες μας, έχει τον δικό της αυτόνομο ρόλο. Δεν διαμορφώνει, απλώς, πλειοψηφίες και μειοψηφίες, απαραίτητες για να λειτουργήσει το πολίτευμα.
Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι ολόκληρη η καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζεται στον κ. Τσίπρα. Προφανώς πιστεύουν πως είναι ο μόνος που «πουλάει», ότι «κερδίζει» τον Κυριάκο, ότι είναι το ατού της παράταξης αφού και οι ψηφοφόροι θα διαλέξουν μεταξύ των δύο αυτών προσώπων. Μέγα λάθος!
Πριν από αρκετά χρόνια, με αφορμή αφιέρωμα του γαλλικού περιοδικού διπλωματικής ύλης Politique Internationale στον ρόλο του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είχα την τύχη να συνομιλήσω επί μακρόν με τον πρώην πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Ζισκάρ ντ’ Εστέν.
Σε μία από τις προεκλογικές συγκεντρώσεις που πραγματοπoίησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, τα δίκτυα αποκάλυψαν την οργανωμένη παρουσία συμπολιτών μας Ρομά.
Υπάρχει κανείς που πιστεύει, στα σοβαρά, ότι με τον τρόπο που κυβερνάται η χώρα αυτές τις εβδομάδες μπορούμε να φτάσουμε μέχρι την 20ή Οκτωβρίου, ημερομηνία που επέλεξε ο κ. Τσίπρας για τη διεξαγωγή της κοινοβουλευτικής εκλογής; Μάλλον κανείς!
Υπάρχει ένα διάστημα εκλογικού αποτελέσματος εντός του οποίου ο κ. Τσίπρας θα προτιμήσει, λογικά, να κάνει γρήγορα το επόμενο βήμα, παρά να περιμένει το φθινόπωρο.
Εγραψε ο υπουργός Οικονομικών, όχι κάποιος άσχετος, και ανακοίνωσε: «Εκτός από το προκαλούμενο κόστος των εν λόγω μέτρων, προκύπτουν θετικές δημοσιονομικές επιπτώσεις από το σχέδιο ρύθμισης οφειλών προς τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης και τη φορολογική διοίκηση».
